Είναι γεγονός πως ,σε σύγκριση με τις παραγωγές των προηγούμενων χρόνων, φέτος θα μπορούσαμε να αισθανόμαστε κατά πολύ δικαιωμένοι από ένα μικρό μέρος των τηλεοπτικών προγραμμάτων (καθώς η πλειοψηφία αυτών παραμένει ανάξια αναφοράς).
Οι υπερπαραγωγές λοιπόν των μεγάλων καναλιών, όπως οι «Άγριες Μέλισσες» και το «Κόκκινο Ποτάμι», είναι δύο εξαιρετικές σειρές εποχής που μας έκαναν να ξανανοίξουμε το κουτί που για χρόνια σκεφτόμασταν να πετάξουμε.
Πέρα όμως από τις δύο αυτές σειρές εποχής, το τηλεοπτικό πρόγραμμα του 2020 σημαδεύτηκε από την επιστροφή μιας σειράς που άφησε την δική της εποχή στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης μεγαλώνοντας γενιές και γενιές μέσα από τις καθημερινές της επαναλήψεις, το πολύ αγαπημένο «Καφέ της χαράς».
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το sequel του αγαπημένου σήριαλ, είναι η καλύτερη φετινή κωμική σειρά, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν έγιναν λάθη, λάθη που στοίχισαν σε κάποια νούμερα τηλεθέασης.
Ενώ λοιπόν όλοι περίμεναν με ανυπομονησία την επιστροφή του καφέ και τα αρχικά ποσοστά τηλεθέασης θύμισαν την εποχή της δόξας της μυθοπλασίας, σταδιακά το τηλεοπτικό κοινό άρχισε να το εγκαταλείπει. Με δεδομένη λοιπόν αυτή την αλλαγή στάσης απέναντι στην κάποτε πολύ αγαπημένη τηλεοπτική σειρά, το συγκεκριμένο κείμενο στοχεύει στην διερεύνηση των λόγων που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση του κοινού.
Μια πολύ απλοϊκή, αλλά ταυτόχρονα πολύ σωστή εξήγηση, είναι η απουσία της βασικής πρωταγωνίστριας, καθώς η Ρένια Λοϊζίδου δεν εμφανίζεται προσωρινά στο καφέ και αυτό σίγουρα δεν αρέσει στο τηλεοπτικό κοινό. Γνωρίζοντας όμως πως σύντομα θα επιστρέψει, θα είχε κάποια αξία να διερευνηθούν και οι περεταίρω λόγοι της «πτώσης» του καφέ.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή, το πρώτο επεισόδιο της 4ης σεζόν, ξεκινάει με το όνειρο του κεντρικού ήρωα, Περίανδρου Πώποτα, μέσα από το οποίο ξαναζωντανεύουν οι μνήμες από την ημέρα που αποχωρίστηκε την πρώην αγαπημένη του, Χαρά Χάσκα. 14 χρόνια μετά λοιπόν, ο Πώποτας ξυπνάει γεμάτος τρόμο και οργή στη ιδέα του ερχομού της γυναίκας που τον σημάδεψε.
Εδώ αν και θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε ένα στοιχείο υπερβολής, με δεδομένο ότι έχουν περάσει 14 χρόνια από το συμβάν που τόσο τον αναστατώνει, θα ρίξουμε την ευθύνη στο όνειρο που θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά ζωντανό ώστε να δικαιολογεί μια τέτοια αντίδραση.
Αυτά όμως που δεν δικαιολογούνται, αφήνοντας κάποια σεναριακά κενά που δημιουργούν κάποιου είδους δραματολογική σύγχυση, θα γίνουν γνωστά αργότερα, μέσα από τους διαλόγους των ηρώων που στοχεύουν να μας δώσουν μια εικόνα για όσα συνέβησαν στην ζωή των ηρώων τα τελευταία 14 χρόνια.
Στα πλαίσια ενός τέτοιου διαλόγου, θα μάθουμε πως ο Πώποτας, παρακολουθούσε την Χαρά, τόσο στην Αυστραλία, όσο και στο σπίτι της στα Εξάρχεια. Αυτή η στάση λοιπόν του πρωταγωνιστή δημιουργεί ερωτήματα, πως είναι δυνατόν να παρακολουθεί κανείς κάποιον που δεν θέλει στην ζωή του; Και εφόσον την θέλει κοντά του γιατί να μπει στην διαδικασία να σαμποτάρει με κάθε δυνατό τρόπο την επιστροφή της;
Θα ήταν ίσως λογική στάση αυτή, με δεδομένο τον χαρακτήρα του ήρωα όπως τον γνωρίζουμε, αν γινόταν σαφές πως η αποστροφή του προς την Χαρά είναι απλός μια ψεύτικη συμπεριφορά που υιοθετεί όσο αυτή είναι μπροστά, ενώ στην πραγματικότητα κάνει ότι μπορεί ώστε να την κρατήσει στο Κολοκοτρωνίτσι. Στην σειρά όμως δεν συμβαίνει αυτό, ο Πώποτας προσπαθεί με κάθε τρόπο να την εμποδίσει να ξανασυνδεθεί με το χωριό, ακόμα και όταν αυτή δεν είναι παρούσα και αυτό δεν συνάδει με τα όσα μαθαίνουμε από τους διαλόγους.
Αντιφατική είναι ωστόσο και η στάση της Χαράς, όταν οι δύο τους ξανασυναντηθούν μετά από τόσα χρόνια, θα ζητήσει από τον άνθρωπο που κάποτε αγάπησε να αποχαιρετιστούν, καθώς θα μπορούσε αυτή να ήταν η τελευταία τους συνάντηση. Αυτή η στάση της Χαράς που ήταν πάντοτε δυναμική και ακομπλεξάριστη, ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα της όπως τον γνωρίσαμε, αυτό που προκαλεί την σύγχυση εδώ, θα έρθει πάλι από έναν διάλογο κατά τον οποίο η ίδια θα αποκαλύψει πως γνώριζε πως ο Πώποτας την παρακολουθούσε καθώς τον είχε δει και στην Αυστραλία αλλά και στα Εξάρχεια. Το παράδοξο λοιπόν εδώ, είναι πως η Χαρά αν και ανέκαθεν ήταν αυτή που έπαιρνε δυναμικές πρωτοβουλίες και ξεκαθάριζε την θέσης της, δεν μπήκε στην διαδικασία να απευθυνθεί σε κάποιον που κάποτε ήταν τόσο σημαντικός για εκείνη και που της έδειχνε με ξεκάθαρο τρόπο πως για εκείνον ακόμα παραμένει σημαντική. Η σημειολογία λοιπόν της συγκεκριμένης ηρωίδας, δεν ταιριάζει με την αμέτοχη στάση της στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Επίσης, με βάση τη σημειολογία ενός χαρακτήρα που επιλέγει να απέχει με κάθε τρόπο από οποιαδήποτε μορφή τεχνολογίας, όπως είναι ο Περίανδρος Πώποτας, θα μπορούσαμε ίσως να θεωρήσουμε πως η σύμβαση της μυθοπλασίας έκανε τον εντοπισμό της πρώην αγαπημένης του πιο εύκολο από ότι θα έμοιαζε πειστικό.
Μια ακόμα συνάντηση που θα παρακολουθήσουμε στο Κολοκοτρωνίτσι, είναι αυτή των δύο παιδικών φίλων, της Βάλιας και του Μανωλάκη. Το ερωτικο-φιλικό συναίσθημα που αναπτύσσεται μεταξύ τους, καθώς και το «τετράγωνο» που δημιουργείται με την παρουσία του νεαρού παπά και της γιατρού, είναι ευφυέστατο και πολύ ρεαλιστικό, παρόλο που υποκριτικά χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια.
Η πιο αλλόκοτη και μη-πειστική συνάντηση όμως, είναι αυτή του Περίανδρου με την Βάλια, την παραλίγο θετή του κόρη. Η σκληρή και απόμακρη στάση του απέναντι στο παιδί που κάποτε μεγάλωνε μαζί του και η απουσία οποιουδήποτε συναισθηματισμού, σε συνδυασμό με την στάση του απέναντι στην Χαρά, κάνει τον ήρωα να μοιάζει σαν να έχει μόλις επανέλθει στην ζωή μετά από 14 χρόνια, σαν να μην είχε ζήσει εδώ και τόσο καιρό.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές, η Σταυρούλα, η αδερφή του πρώην δημάρχου και νυν δήμαρχος, είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα ήρωα που «ζούσε» τα 14 αυτά χρόνια, διατηρώντας τα βασικά χαρακτηριστικά της και καταφέρνοντας να εξελιχθεί στον χρόνο, η Σταυρούλα έχει ενσωματώσει όλες τις αλλαγές που θα περιμέναμε να δούμε σε έναν άνθρωπο που συναντάμε μετά από 14 χρόνια.
Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς και αγαπημένους ήρωες, ο Βαγγέλης Φατσέας, εμφανίζεται και πάλι στο Καφέ της Χαράς και πάλι ως «γλωσσοπλάστης», αυτή τη φορά όμως σε υπερβολικό βαθμό, ξεπερνώντας τα όρια του κωμικού και αγγίζοντας τα όρια της καρικατούρας.
Ο Θόδωρος είναι επίσης όπως θα τον περιμέναμε, «εξελιγμένος», ενώ οι Πολυμενείς και οι Πουλόπουλοι έχουν μια διακριτική και ευχάριστη θέση ανάμεσα στους υπόλοιπους ηθοποιούς το ίδιο και ο Παπατρυαντάφυλλος.
Η παρουσία της Τασίας είναι επίσης προσεγμένη, ενώ η απουσία του Τρελαντώνη είναι αισθητή.
Όσον αφορά τους νέους ήρωες του χωριού, ο αστυνομικός και ο γραμματικός προσδίδουν στον κωμικό χαρακτήρα της σειράς.
Η Στέλλα από την άλλη, έρχεται για να βγάλει τον Πώποτα από τον πάγο που βρισκόταν τόσα χρόνια. Ανατρεπτική και επαναστάτρια, εισβάλει από το πουθενά στο χωριό, όπως έκανε κάποτε και η Χαρά και μέσα από το ίδιο μοτίβο, αναμένεται η αντιπάθεια που δημιουργεί στον Πώποτα να μετατραπεί σε πάθος. Κάτι τέτοιο κρύβει πολλούς κινδύνους, πόσο λογικό είναι για έναν χαρακτήρα που 14 χρόνια δεν έχει αναπτύξει κανένα νέο ερωτικό ενδιαφέρον και παραμένει προσκολλημένος στην ιδέα μιας και μοναδικής γυναίκας, να το κάνει ξαφνικά όταν εκείνη η μια ξαναεμφανίζεται;
Την απάντηση θα περιμένουμε να την μάθουμε με τα νέα επεισόδια του Καφέ της Χαράς στα οποία το μεγάλο ταλέντο του Χάρη Ρώμα ίσως λάβει υπόψη τα παραπάνω τρωτά σημεία.
Από ότι έχω διαβάσει (αν δεν κανω λάθος ο ίδιος ο Ρώμας πρεπει να το έχει δηλώσει) υπάρχει λόγος που Ποπωτας και χωριό δεν θέλουν την Χαρά αλλά θα αποκαλυφθεί αργότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτελους μια πολυ σωστη κριτικη για το καφε της Χαρας που ειναι πιστευω αυτα που ολοι σκεφτομασταν βλεποντας το.Δε μπορει ενα ζευγαρι που εζησε αυτο που εζησε και οταν αποχαιρετιστηκαν ο Πωπωτας να ετρεχε πισω απο τη Χαρα φωναζοντα μη φευγεις δε μπορω να ζησω χωρις εσενα και τωρα μετα απο τοσα χρονια περιμενοντας ολοι με ανυπομονισια να δουμε πως θα ξανασμιξουν να μας τους ξεπετανε με 2-3 κωμικες σκηνες,τι ηταν αυτο το γεια σου ουδεποπωτα τη πρωτη τους συναντηση μετα απο 14 χρονια?κανονικα στη πρωτη τους συναντηση επρεπε να τους βλεπαμε απλα να κοιταζονται για με μια καλη μουσικη υποκρουση ,οπως επισης να δουμε και μια συγκινητικη σκηνη μεταξυ τους για τα οσα εζησαν αλλα ολα αυτα φυσικα δε τα ειδαμε ποτε και απογοητευτηκαμε ολοι και το κερασακι στη τουρτα ηταν οταν η Χαρα εφυγε απο το χωριο και ολο αυτο περασε απαρατηρητο απο το χωριο που καποτε ηθελε να κλεισει τους δρομους για να μη μπορει να φυγει αλλα και απο τον Ποπωτα που που καποτε ετρχε απο πισω της να τη προφτασει. Ολα αυτα ομως μπορω να τα δικαιολογησω εν μερει με το γεγονος οτι τα συγκεκριμενα επεισοδια ειχαν γραφτει με τη προοπτικη οτι θα συνεχιστει το σοι και η Λουιζιδου θα εμφανιζοταν μονο σε 5 επεισοδια και μετα μην την ειδατε γ αυτο ισως κ ηθελαν να μας κανουν να μην δεθουμε στο νεο καφε με τον χαρακτηρα αυτον απλα να την εμφανισαν ετσι για το ριγιουνιορ,σκεφτομουν πως γινεται να μην ειδαμε μια σκηνη οπου η Χαρα να πηγαινει να δει το καφε της?η το σπιτι της?και να συγκινειται βλεποντας τα αφου ηταν τοσο συναισθηματικα δεμενη ειδικα με το καφε,ενω αντιθετως με την Βαλια τα ειδαμε ολα οσα προειπα και να συγκινειται βλεποντας το καφε και το σπιτι και τον Μανωλακη και να μιλανε σαν ανθρωποι και οχι σαν καρτουν οπως εγινε με Χαρα και Ποπωτα γιατι πολυ απλα οι σεναριογραφοι ηθελαν να μας πεισουν οτι σε αυτο το καφε πρωταγωνιστρια ειναι η Βαλια και οχι η Χαρα .Αυτην την αποψη εχω εγω στο μυαλο μ σχετικα με τον λογο που μας ξεπεταξαν ετσι τη Χαρα σε αυτα τα επεισοδια και περιμενω να δω τι θα γινει οταν η Χαρα ξαναεπιστρεψει στο χωριο ,αν δεν δω και τοτε ολα αυτα που προανεφερα τοτε θα μιλησω για τεραστια σεναριακη τρυπα απο πλευρας των δημιουργων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατα τ αλλα συμφωνω για τους ρολους Σταυρουλας και Θοδωρου που εχουν εξελιχθει αλλα κρατουν τα βασικα χαρακτηρηστικα τους οπως π.χ ο Θοδωρος εχει παντα ως απωθημενο τη Σταυρουλα αλλα πλεον ειναι πιο διεκδικητικος κ η Σταυρουλα που πλεον ειναι μια δυναμικη γυναικα και παταει στα ποδια της αλλα στις συνευρεσεις της με τον γραμματικο της βλεπουμε οτι καταβαθος ειναι βουτυρο ακομα
Για Πουλοπουλους ,Πολυμενεις δεν εχω να πω κατι γιατι μας τους εμφανιζουν σε καθε επεισοδιο απλα για να τσιριζουν και να μαλιοτραβιουνται χωρις να εχουν καποιο ενδιαφερον πλεον οι χαρακτηρες τους
Τασια και Παπας οντως οι πιο αξιοπρεπεις δευτεροι ρολοι
Για τον Φατσεα διαφωνω γιατι ειναι στην ουσια ο χαρακτηρας που κραταει τη σειρα τουλαχιστον στα μεχρι τωρα επεισοδια δεν νομιζω να θυμαται κανεις κατι αλλο απο τα επεισοδια που ειδε περα απο τις ατακες του επισης μ αρεσει που κ εμφανιζεται πλεον πιο ωριμος σαν χαρακτηρας και πιο ηρεμος σε σχεση με παλια θεωρω πως κ αυτος εχει εξελιχθει
Οσο για τους νεους χαρακτηρες αν εξαιρεσεις τον παπα που εχει καποιο μυστηριο ο ρολος του οι υπολοιποι δεν εχουν να μου πουν τιποτα απολυτως εμενα ,οι κουτσομπολες και ο παπας και ο γραμματικος ειναι σαν σεφερλιστικες καρικατουρες,η γιατρεσα αταλαντη σαν ηθοποιος και χαλαει τον ρολο,και η Ζετα Δουκα πολυ κακη για απομιμηση της Χαρας
Για κάποιο λογο στις καλες και ποιοτικές σειρές της φετινής σεζόν δεν αναφέρει ποτε κανένας σας το έρωτας μετά που και πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο σενάριο εχει και εξαιρετική σκηνοθεσία εχει και οι ηθοποιοί παίζουν εξερετικα εκτός και αν βλέπετε μονο τις τηλεθεάσεις που κάνουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο κείμενο και πάλι. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρία είναι για μένα τα βασικά προβλήματα της σειράς στα νέα της επεισόδια:
- Η απουσία Χαράς κυρίως αλλα και των Τρελαντωνη, Αγλαίας, παπαδιάς κτλ Στα sequel το πρωτο πραγμα που μαζευει το παλιο (και το περισσότερο) κοινο ειναι οι original ηθοποιοι στους original ρολους. Nostalgia alert.
- Οι αδιάφοροι νέοι χαρακτήρες - συμπεριλαμβανομένου του κεντρικού νεαρού διδύμου που η ενήλικη εκδοχή τους είναι καταφανώς πιο μέτρια σε σχέση με τη πρότερη παιδική. Με λίγα λόγια δεν μπορούν να σηκώσουν πάνω τους τη σειρά τα παιδιά παρα τις φιλότιμες προσπάθειες. Και οι περισσότεροι νέοι χαρακτήρες ωχριούν σε σύγκριση με τους κλασικούς χαρακτήρες του original.
- To σενάριο που κυλάει αργά χωρίς να έχει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση πέραν των πρώτων 3 επεισοδίων. Απο το 4ο επ. και κατω ειναι σχεδον σαν να βλεπουμε αυτοτελη επεισόδια με διαφορες περιπετειες των χωριανων.
Ελπίζουν να αρπάξουν την ευκαιρία του μεγαλου διαλείμματος λόγω κορονωιού και να δούμε κατι καλύτερο στη β' ευκαιρία του χρόνου. :-)
θεωρω πως η σειρα θα μπορουσε να σταθει συμπαθητικα αν το σεναριο ηταν στο ιδιο επιπεδο με τα παλια επεισοδια και ας ελειπαν καποιοι χαρακτηρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήγενικα σε καθε σειρα που να ξαναγυριζετε μετα απο χρονια απο τοτε που τελειωσε πεφτει η ποιοτητα της.(πχ 50-50 3ος κυκλος)
Ετσι επιβεβαιωνεται ο κανόνας κάθε πράγμα στον καιρό του.
υγ:ο ρολος του τρελαντωνη τελείως αχρηστος.Αν εγραφα την σειρα δεν θα τον εβαζα που να με πληρωναν.
την σοφια μουτιδου θα την εβαζα απο το πρωτο επεισοδιο απο τα φετινα.
θα προτιμουσα στον ρολο της αδερφης του παπα την ελενη γερασιμιδου.εκτιμώ πως τετοιου ειδους ρολους της γυναικας απο το χωριο,της θειτσας θα τον απεδιδε ασυγκριτως καλυτερα.
Δεν θα εβαζα την φιλη της αδερφης του παπα.εντελως λανθασμενη επιλογη.
υγ2:γενικα θεωρω πως αν η σειρα κρατουσε το σεναριακο επιπεδο των παλιων επεισοδιων και επαιζαν ολοι οι χαρακτηρες απο τα παλια επεισοδια η σειρα με την υπαρχον μετριοτατο επιπεδο της τηλεορασης ισως να εφτανε και στο 65% σε τηλεθεαση χωρις υπερβολη.