Αφροδίτη Γραμμέλη:Ντόρος να γίνεται!

Γράφει η Αφροδίτη Γραμμέλη:

Κατά καιρούς η εγχώρια σόουμπιζ εφευρίσκει διάφορα διασκεδαστικά θέματα με τα οποία ασχολείται σε βαθμό εμμονής και προκαλεί ντόρο. Ντόρο γύρω από τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα τα οποία κάνουν απέλπιδες προσπάθειες προκειμένου να βρίσκονται με οποιονδήποτε τρόπο στη δημοσιότητα. Κάπως έτσι προκύπτουν οι ερωτήσεις «της μόδας». Στη συγκεκριμένη κατηγορία ανήκουν τα: «Πιστεύετε ότι είναι καλή ηθοποιός η Ζέτα Μακρυπούλια;», «άξιζε το βραβείο αρχαίου δράματος ο Σάκης Ρουβάς;» και φυσικά τα «έχετε κάνει ψυχανάλυση;», «περάσατε κατάθλιψη;» και το πρόσφατο «έχετε πέσει θύμα bullying;».

Είναι τέτοια δε η ανοησία η οποία κυριαρχεί στον χώρο ώστε η κατάθλιψη και ο σχολικός εκφοβισμός αντιμετωπίζονται και σχολιάζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντιμετωπίζεται ο ανταγωνισμός των πρωινών εκπομπών σε επίπεδο αριθμών. Υπάρχει όμως και ένα όριο. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους ερωτώμενους αλλά και τους δημοσιογράφους. Πόσο λογικό είναι να περιμένεις κάποιον να βγει από τα μπουζούκια ξημερώματα για να τον ρωτήσεις αν έπεσε θύμα βίας στο σχολείο; Και τι νόημα έχει όταν αποσπάσεις θετική ή αρνητική απάντηση να το μοστράρεις ως τίτλο σε κάποιο site για να αναπαραχθεί σε ένα άλλο site, για να συζητηθεί από κάποιο τηλεοπτικό πάνελ κ.ο.κ. Δίπλα στην είδηση «γιατί έβγαλε τις τρέσες η Ελένη Φουρέιρα» διαβάζεις μια είδηση για τον τραγουδιστή που μοιράζεται με τον κόσμο τα καψώνια που του έκαναν οι συμμαθητές του. Αγνοείς τη σοβαρότητα του προβλήματος και απλώς χρησιμοποιείς ένα τόσο «δύσκολο» θέμα με στόχο να γίνει κουβέντα. Κουβέντα γύρω από το πρόσωπό σου, τη ζωή σου, το αχαλίνωτο «εγώ» σου. Η γνωστή εσωστρέφεια και ματαιοδοξία. Η ανίκητη ελαφρότητα και αμορφωσιά. Ολα αυτά εναντίον της ευαισθησίας και της ουσιαστικής παρέμβασης. Γιατί κάποιος δεν βρίσκει το θάρρος να απορρίψει αυτού του είδους τις ερωτήσεις και να επιλέξει τη σιωπή; Ή τουλάχιστον να παραμείνει πιστός στην ανάλυση - τουτέστιν κάνω φύλλο και φτερό - των διαπροσωπικών σχέσεών του που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ανθυπολαϊφστάιλ...

Ενα παιδί που βασανίζεται στο σχολείο και διστάζει να το ομολογήσει, ένα παιδί σε ρόλο θύματος, ένας άνθρωπος που βυθίζεται στην κατάθλιψη θεωρώντας πως είναι αήττητη, ακόμη και μια γυναίκα που προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να κάνει παιδί δεν είναι θέματα για πασατέμπο ή για γαρνιτούρα στη φιλοσοφία της μπουζουκλερί. Και είναι ακόμη πιο χυδαίο από την άγνοια το να γνωρίζεις και συνειδητά και σκόπιμα να χρησιμοποιείς αυτά τα θέματα για να προβληθείς. Ακόμη και αν έχει συμβεί σε κάποιον - που είναι πολύ πιθανό -, δεν είναι τρόπος για να το διαχειριστεί στα μεσημεριανά.

Και μια υποσημείωση: από τα ωραιότερα που μπορεί να συμβούν είναι η εγκυμοσύνη. Πρόκειται όμως για ένα πολύ προσωπικό θέμα, για το οποίο δεν επιτρέπονται ούτε πολλά σχόλια ούτε συζήτηση. Και από τις δύο πλευρές όμως. Οταν η φουσκωμένη κοιλιά γίνεται αξεσουάρ στην προβολή παιδικών επίπλων και τροφών τότε η κατάσταση είναι διαφορετική. Παραδόξως τις τελευταίες ημέρες η έγκυος Ελένη Μενεγάκη δείχνει σαφή προτίμηση στην προβολή ειδών μπεμπέ από την εκπομπή της. Ολο αυτό φαντάζει κάπως περίεργο, δεδομένου ότι η ίδια έχει αποφύγει να το συζητήσει on air - και πολύ σωστά - αλλά στο επίπεδο της διαφήμισης μάλλον γίνονται εξαιρέσεις...

tovima.gr