Εθνική Ελλάδος: μια διαφορετική προσέγγιση (και) στην ομοφυλοφιλία

Όσο περνούν τα επεισόδια, τόσο και πιο βαθιά μπαίνουμε στην ιστορία της καινούργιας σειράς του Γιώργου Καπουτζίδη, την Εθνική Ελλάδος.

Στο προηγούμενο επεισόδιο γνωρίσαμε και την τρίτη ηρωίδα της σειράς, την Κύπρια "Στάλω". Στο χθεσινό επεισόδιο, γνωρίσαμε λίγο καλύτερα το "Χρήστο", τον ήρωα που υποδύεται τον προπονητή της ομάδας που δεν είναι άλλος από το Γιώργο Καπουτζίδη. Ο Χρήστος μοιάζει να έχει αρκετά μυστικά και πτυχές του χαρακτήρα του που θα δούμε στη συνέχεια. Χθες βράδυ λοιπόν, η "Νίκη" (Σμαράγμα Καρύδη), τον επισκέπτεται απρόσκλητα στο σπίτι του ύστερα από καβγά που είχαν μεταξύ τους, για να του ζητήσει συγνώμη. Την πόρτα ανοίγει ο σύντροφος του "Χρήστου", ο οποίος είναι καθηλωμένος σε αμαξίδιο όπως ακριβώς ο γιος της "Νίκης".

Ο "Χρήστος" λοιπόν, ζει με το σύντροφό του, τον ανάπηρο σύντροφό του, για τον οποίο θέλει να είναι τέλειος, όπως αποφάνθηκε η "Νίκη" στο φινάλε. Ένα γκέι ζευγάρι, χωρίς ίχνος καρικατουριάς και ελληνικού κανιβαλισμού, θυμίζει ιστορίες από τις σειρές του Παπακαλιάτη, ιστορίες που σπάνια βλέπουμε να προβάλλονται στην ελληνική τηλεόραση.

Η "Εθνική Ελλάδος", από την πρώτη κιόλας στιγμή, μας μίλησε για το ρατσισμό, για όλων των ειδών το ρατσισμό στην απόλυτα ρεαλιστική του διάσταση και με οδηγό το χιούμορ και το κερλινγκ. Ο Γιώργος Καπουτζίδης πολλάκις έχει χαρακτηρίσει δύσκολη τη σειρά και έτσι είναι. Φαίνεται ότι δεν το έγραψε με το σκεπτικό "πάμε να ξανακάνουμε 60αρια" γιατί αν ήταν έτσι, θα έγραφε μια κωμωδία. Όμως προτίμησε να διαφοροποιηθεί από την προηγούμενη δουλειά του και να γράψει για μια καθημερινότητα τριών γυναικών και ενός άνδρα, μια πολύ δύσκολη καθημερινότητα με κοινό στόχο ένα άθλημα παντελώς άγνωστο στη χώρα μας. Ρίσκαρε. Αν δικαιώθηκε; Εκ του αποτελέσματος μάλλον ναι. Αν και είναι πολύ νωρίς να κριθεί μια σειρά που ως είδος (κωμικο-δραματικό) είναι κάτι το πρωτότυπο στην τηλεόραση (στο θέατρο το βλέπουμε συχνά) και πραγματεύεται θέματα που στην ουσία δεν έχουν προλάβει να αναπτυχθούν αφού μέχρι και στο τέταρτο επεισόδιο αποκαλύπτεται η κεντρική ιστορία, θα  πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στο Γιώργο Καπουτζίδη που δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο της τηλεθέασης, που πέταξε από πάνω του την ταμπέλα του σεναριογράφου και ηθοποιού κωμωδίας, που πειραματίζεται αδιαφορώντας για το αν θα έχει επιτυχία ή όχι, που αγγίζει θέματα διαφορετικά και που ανοίγει το δρόμο μιας άλλης μυθοπλασίας στην τηλεόραση, μιας γραφής που δεν είναι ανάγκη να χαρακτηριστεί από ένα συγκεκριμένο είδος, αλλά μπορεί να αποτυπώσει πολλά ταυτόχρονα, στην ίδια ιστορία.

Δεν ξέρω αν ήταν στόχος του Mega ή...συνέβη τυχαία, αλλά με τη σειρά του Καπουτζίδη και τις "Ηρωίδες" που ακολουθούν αμέσως μετά, μια εξίσου διαφορετική σειρά, οι Τρίτες πια απέκτησαν τηλεοπτικό ενδιαφέρον και φτιάχνουν ένα ευχάριστο back-to-back γεμάτο διαφορετικότητα, τόλμη και δύσκολα νοήματα, μια τρυφερή ματιά στην τηλεόραση του μέλλοντος που μόλις ξεκίνησε.

Perastikos