Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ μιλάει για όλους και για όλα!

Υποδύεται μια κομμώτρια σε απόγνωση, τη Φρόσω Αγγελίδη, στη νέα σειρά του Γιώργου
Καπουτζίδη «Εθνική Ελλάδος». Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ μίλησε στο «Βήμα της Κυριακής» για τον ρόλο της, την πρόκληση του κέρλινγκ, τις δύσκολες στιγμές της ζωής της και φυσικά για τις εθνικές εκλογές.

Πόσο σας αφορά το μότο το οποίο υιοθετείτε στη σειρά και λέει ότι ίσως στις ακραίες καταστάσεις η λύση να βρίσκεται στα πιο απίθανα μέρη και όχι εκεί που ψάχνουμε συνήθως;
«Οταν βρέθηκα σε δύσκολη κατάσταση στη ζωή μου, όταν δεν έβρισκα ευκαιρίες, δεν άνοιγε τίποτα ούτε επαγγελματικά ούτε προσωπικά και έβλεπα ότι όλη αυτή η κατάσταση άρχιζε να με επηρεάζει όπως και η καθημερινότητα και η κατάσταση στη χώρα, ένιωσα πως όλο αυτό δεν οδηγούσε πουθενά. Προτίμησα να μην ακολουθήσω τον δρόμο της ψυχοθεραπείας. Εβρισκα πράγματα τα οποία με έκαναν να φεύγω εντελώς από την καθημερινότητα, αποφάσισα να ασχολούμαι με το σώμα και όλο αυτό με οδηγούσε παρακάτω. Για παράδειγμα, όταν ήμουν νεότερη σπούδαζα Θεολογία, την οποία εγκατέλειψα για να γίνω ηθοποιός. Οταν η δουλειά μου δεν πήγαινε καλά, αποφάσισα και ξαναγυρίσω στη σχολή μου και να πάρω το πτυχίο μου και ίσως, αν τα κατάφερνα, να πήγαινα παρακάτω, να έκανα και μεταπτυχιακό. Ξαναέγινα φοιτήτρια και διάβαζα πάλι για πράγματα όπως η αρχή και το τέλος του κόσμου. Εγραφα, διάβαζα, είχα κασετίνα και έπαιρνα το λεωφορείο. Δεν σκεφτόμουν τα υπόλοιπα και επέστρεψα σε αυτό που έκανα όταν ήμουν μικρή. Ετσι κάπως λειτουργεί και το "κέρλινγκ", σε βγάζει από το κυνήγι των χρημάτων, τη ματαιοδοξία και όλα όσα σε απασχολούν την εποχή που απογειώνεσαι ως επαγγελματίας και ως άνθρωπος. Ηθελα να κάνω μεταπτυχιακό πάνω σε άλλες θρησκείες όπως το Ισλάμ, ασχολήθηκα με την αναπηρία και έκανα θέατρο για παιδιά με αναπηρίες. Συνάντησα παιδάκια που παλεύουν μόνα τους να αντέξουν, οικογένειες που προσπαθούν να φύγουν από αυτό το βάσανο. Εμαθα πώς το ξεπερνούν και συνεχίζουν. Εμείς που θεωρούμε δεδομένα τα πάντα στη ζωή, όταν έρχεται η στιγμή που μας λείπουν επινοούμε ξανά τη ζωή και την πραγματικότητά μας. Εβλεπα αυτά τα παιδιά και ένιωθα αχάριστη που δεν εκμεταλλευόμουν αυτά που είχα για να πάω παρακάτω».

Αρα σας έκανε καλό όλη αυτή κατάσταση;
«Ναι, γιατί σου δίνει ένα τεράστιο χαστούκι, φεύγεις από τον κόσμο που τα έχεις όλα και δεν σου βγαίνει η ζωή. Συνειδητοποιείς και λες ότι αυτή η ζωή είναι έτσι. Την κάνεις ό,τι θες και τη φτάνεις όπου θες. Μακάρι να ματώσουν τα γόνατά σου. Με τον πόνο δημιουργείται το φως. Το βρίσκεις μέσα σου. Κάτι πολύ τρελό είναι αυτό που σε βγάζει από την καθημερινότητα και παύεις να λειτουργείς σαν μηχανή. Δεν αντέχω όλους αυτούς που γκρινιάζουν και λένε "μου χρωστάει η ζωή". Τίποτα δεν σου χρωστάει η ζωή. Κάνεις στοπ και λες "θα μάθω κέρλινγκ"».

Η συνταγή της ηρωίδας σας λοιπόν, της Φρόσως Αγγελίδη, είναι κοντά σε αυτό που περιγράφετε;
«Ναι. Στην αρχή κι εκείνη δεν το πιστεύει. Δεν το πιστεύει γιατί δεν το έχει ξανακούσει, όπως και κανένας Ελληνας. Ο Γιώργος Καπουτζίδης, επειδή είναι παιδί που αγαπάει τα σπορ, το έψαξε και το βρήκε. Εμάς μας κάλεσε να παίξουμε στο σίριαλ και πετάξαμε τη σκούφια μας. Μega, Καπουτζίδης και συνεργασία με Σμαράγδα και Παπουτσάκη, τι άλλο να ήθελα. Με το που πήραμε το σενάριο στα χέρια μας και πήγαμε στο παγοδρόμιο και έπρεπε να ξαναρχίσουμε να μάθουμε πώς στηρίζεται ο άνθρωπος, ποιο είναι το κέντρο βάρους, συνειδητοποιήσαμε ότι κάναμε προπόνηση για να μάθουμε τον ρόλο. Βγήκαμε κι εμείς από την καθημερινότητα του ηθοποιού και έπρεπε να ανακαλύψουμε από την αρχή τα όριά μας και αυτό που θα το περάσουμε και στις ηρωίδες μας. Αυτό ήθελε και ο Γιώργος. Μας έβαλε σε διαδικασία να επινοήσουμε και πάλι τη δουλειά μας. Ολο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον».

Από αυτά που λέτε καταλαβαίνω ότι η πεπατημένη δεν σας συγκινεί ιδιαίτερα...
«Ναι, γιατί εγώ έχω ένα άλλο μότο στη ζωή: θέλω να ζήσω με πάθος και με βάθος. Θέλω να τα ζω όλα και να τα βλέπω στην ουσία τους. Οχι να λέω ότι είναι αλλά να είναι. Γι' αυτό και οι ρόλοι μου είναι ακραίοι. Πιστεύω στην αποστολή του κάθε επαγγελματία. Πιστεύω σε αυτό που οι καλές τέχνες θα πρέπει να κάνουν στον άνθρωπο. Με ενδιαφέρουν τα λεφτά, η δόξα και η αναγνωρισιμότητα αλλά με ενδιαφέρει και να είμαι καλή ηθοποιός και να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι αυτή προσπάθησε και δούλεψε. Μου αρέσει να έχουν βάθος τα πράγματα. Δεν θέλω να περάσω και να μην αφήσω ένα ίχνος».

Αυτή η στάση ζωής έχει αντίκρισμα;
«Ναι, βέβαια. Τώρα που πάω καλά και πάλι στη δουλειά μου, μου αρέσει ότι καταλαβαίνουν όλοι πως τα κατάφερα με προσπάθεια και όχι με βύσμα ή εξαργυρώνοντας τηλεοπτικούς ρόλους. Αυτό είναι το όνειρο κάθε άνεργου ηθοποιού που έχει βρεθεί στα αζήτητα».



«Εχουμε γεμίσει εξτένσιον και τσίχλα»

Σας βοήθησε η τηλεόραση;
«Δεν μπορεί να βοηθήσει. Είναι ένα χρηστικό μέσο το οποίο πρέπει να προσέχουμε πώς το κάνουμε, ειδάλλως θα φτιάξουμε ανθρώπους-τέρατα. Εμείς πρέπει να τη βοηθήσουμε αν θέλουμε να πάει παρακάτω η τηλεόραση, να προσέχουμε πώς κάνουμε τη δουλειά μας. Είναι επικίνδυνο μέσο».

Τι κινδύνους έχει;
«Επειδή όλοι βλέπουν τηλεόραση, πρέπει να προσέχουμε τι δείχνουμε. Πολλοί περιμένουν να μορφωθούν, άλλοι φοβούνται, ό,τι μας λένε το χάφτουμε, έχουμε γίνει πολίτες με δικαιώματα αλλά χωρίς υποχρεώσεις. Παιδιά που δεν τα πήγαιναν καλά στο σχολείο έκαναν τηλεόραση. Ούτε ελληνικά δεν μπορούν να μιλήσουν. Η τηλεόραση φρενάρει την αισθητική και την κρίση σου. Εχουμε γεμίσει εξτένσιον και τσίχλα. Δεν είναι έτσι η ζωή».

Στην εκλογική διαδικασία έχει παίξει ρόλο;
«Φυσικά. Αν έβαζα υποψηφιότητα, θα έπαιρνα περισσότερες ψήφους από κάποιον άγνωστο υποψήφιο λόγω της τηλεοπτικής αναγνωρισιμότητας. Πολλοί είναι στη Βουλή γιατί τους ήξεραν από την τηλεόραση».

Πώς τις βλέπετε τις εκλογές;
«Με μεγάλη απαισιοδοξία. Ακόμη κι αν αλλάξει η ισχύουσα κατάσταση, έχουν δημιουργηθεί η ανασφάλεια και η αίσθηση ότι δεν θα αλλάξουν τα πράγματα. Ακόμη και ο εκλογικός νόμος είναι τέρας. Από τον τρόπο που μιλούν και φέρονται οι πολιτικοί καταλαβαίνεις πολλά πράγματα. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι τα λεφτά και το Μνημόνιο. Δεν ξέρω τι παιχνίδια παίζονται αλλά θα ήμουν καλύτερος πολίτης αν ως Ελληνες είμαστε πιο ευνομούμενοι. Κατεβαίνουμε στον δρόμο μόνο για να μη μας κόψουν τα λεφτά. Για τα τέρατα που συμβαίνουν δεν κουνιέται φύλλο».

Θα ψηφίσετε;
«Ναι. Για πολλά χρόνια δεν ψήφιζα, ήμουν απαισιόδοξη για πολλά χρόνια, από τότε που άρχισα να συνειδητοποιώ τι γίνεται. Ποιον να διαλέξω, θαρρώ πως θα τα μπλέξω. Είτε αλλάξει το κόμμα είτε όχι, ο γείτονας μου θα παραμείνει ο ίδιος Ελληναράς. Είμαι αναποφάσιστη αλλά κλίνω προς κάτι. Δεν λέω τα πολιτικά μου πιστεύω αλλά θα ήθελα αλλαγή».