Ευγενεία Μανωλίδου: ¨Θέλαμε πολύ αυτό το παιδί.."

Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την τελευταία φορά που είχα βρεθεί στο φιλόξενο καθιστικό της οικογένειας Γεωργιάδης, με τους αφράτους καναπέδες, το πιάνο να δεσπόζει στο χώρο και τις φωτογραφίες των παιδιών και των προσωπικών στιγμών της οικογένειας πάνω στο τζάκι, μαζί με τις μουσικές διακρίσεις της Ευγενίας. Τότε μόλις ξεκινούσε η τηλεοπτική της διαδρομή. Σήμερα, ακόμα και το ευρύ κοινό γνωρίζει και για τις διεθνείς μουσικές της διακρίσεις – κάτι που ενίσχυσε η περσινή της περιοδεία ανά την Ελλάδα με κάτι πιο εύπεπτο από τις συν­θέσεις της στην όπερα, το εξαιρετικό Musical, Αγάπη μου! Περισσότερες φωτογραφίες, περισσό­τερες αξέχαστες στιγμές και ένα νέο μέ­λος στην οικογένεια: ο μικρός Αλκαίος, που δεν είναι ακόμα ούτε 3 μηνών. Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει, ο Αλέξανδρος ετοιμάζεται για σπουδές στο εξωτερικό – ζωγραφίζει εξαιρετικά και θα ασχολη­θεί με το animation. Η Θεοδώρα έφτασε 16 και, όπως θα μου αποκαλύψει η μαμά της, δεν σταματά να την εντυπωσιάζει το πόσο ισχυρή άποψη έχει. «Ξέρει τι θέλει. Εγώ στην ηλικία της δεν ήμουν έτσι» λέει. Ο Περσέας, 8, πλέον έγινε «μεγάλος αδελφός», μια αλλαγή στη ζωή του που δυσκολεύτηκε να δεχτεί. Η Ευγενία ομο­λογεί πως η επιθυμία για ένα ακόμα παιδί ήταν κυρίως του Άδωνι. «Ο άντρας μου το ζήταγε, όχι τα παιδιά. Και το ήθελα και εγώ πολύ. Ήταν το πρώτο μωρό που έκανα συνειδητά. Στα παιδιά φάνηκε πάρα πολύ περίεργο. Μάλιστα, δεν τους το είχα πει τον πρώτο καιρό. Τους το είπα όταν άρχισαν πια να ρωτάνε. Είχε αρχίσει να ακούγεται. Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που γραφόταν πως είμαι έγκυος, έτσι δεν ήξεραν αν πρέπει να το πιστέ­ψουν ή όχι. Επειδή τα δύο μεγάλα παιδιά είναι σε δύσκολες ηλικίες, ο Αλέξανδρος τελειώνει το σχολείο και η Θεοδώρα είναι στο φουλ της εφηβείας, δεν ήθελα να τους αναστατώσω και να τους αγχώσω. Ακόμα και όταν τους το ανακοινώσαμε, πήρε χρόνο για να το χωνέψουν. Οι με­γάλοι, βέβαια, έχουν τις παρέες τους, τη ζωή τους και έξω από το σπίτι. Για τον Περσέα ήταν πιο δύσκολο, γιατί ξαφνικά σταμάτησε να είναι ο μικρός της οικογέ­νειας. Νομίζω πως στα μικρά παιδιά δεν αρέσει να έρχεται κάποιος και να διεκδι­κεί το χώρο τους». Έχοντας κάνει το πρώτο της παιδί στα 20 και το τέταρτο στα 38, πλέον έχει κα­ταλήξει σε κάποια συμπεράσματα ζωής. «Αυτό που λέω στα παιδιά μου είναι «μην κάνετε παιδί πριν τα 30 σας». Πριν τα 30 θεωρώ πως δεν είσαι έτοιμος να γίνεις γονέας, στη σημερινή εποχή τουλάχι­στον. Από τα 20 μέχρι τα 30 θέλεις να κάνεις τις σπουδές σου, να κάνεις τις τρέ­λες σου, να ταξιδέψεις, να περάσεις καλά. Αν δεσμευτείς σε κάτι που δεν είσαι πραγματικά έτοιμος, μετά σου βγαίνουν απωθημένα και είναι εις βάρος των παι­διών».

Η ίδια τι νιώθει πως άφησε πίσω όταν έγινε μητέρα μόλις στα 20; «Αυτό που μου άρεσε ήταν να μπαίνω σε ένα αεροπλάνο και να γνωρίζω κάτι καινού­ριο. Έφευγα χωρίς λεφτά, δεν με ένοιαζε, μου αρκούσαν τα εντελώς απαραίτητα. Ήθελα να ταξιδεύω, να πηγαίνω σε συ­ναυλίες, να ακούω μουσική, να γνωρίζω κόσμο. Αυτό είναι ένα κομμάτι που ακόμα, όταν έχω ευκαιρία, δεν το χάνω. Θα μπορούσα ίσως να έχω άλλη πορεία στη δουλειά αν δεν είχα κάνει μικρή παι­διά – αλλά και αυτό ποτέ δεν το ξέρεις. Το 2002, που έκανα τη δεύτερή μου συ­ναυλία στο Μέγαρο Μουσικής στη Βι­έννη, μου είχαν ζητήσει να μείνω για να κάνω πράγματα εκεί. Δεν μπορούσα, όμως, γιατί είχα δύο μικρά παιδιά. Κατά τα άλλα, όταν υπήρχε δουλειά, ποτέ δεν με κράτησαν πίσω τα παιδιά. Αυτό που σίγουρα επηρεάστηκε είναι ο όγκος της δουλειάς που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Έχω γράψει ένα X αριθμό έργων. Αν δεν είχα παιδιά, θα ήταν επί δέκα». evgenia manolidou Αν και το μωρό ήταν μόλις 40 ημερών, πρόσφατα έκανε ένα ταξίδι ζωής μαζί με τον Άδωνι, για να ακούσει τα έργα του αγαπημένου της συνθέτη, Richard Wagner, στο φημισμένο Bayreuth Festival στη Γερμανία. O Wagner είχε την ιδέα να δημιουργήσει στο Bayreuth ένα θέατρο με πολλές αρχιτεκτονικές καινοτομίες, ώστε να χωρά τις πολυπληθείς ορχή­στρες που χρειαζόταν για να ερμηνεύ­σουν τις όπερές του. Οι φανατικοί του συνθέτη περιμένουν χρόνια μέχρι να βρουν ένα εισιτήριο για το φεστιβάλ. Έτσι, όταν ο Άδωνις πήγε στο σπίτι με δύο εισιτήρια, η Ευγενία νόμιζε πως της έκανε πλάκα. «Ήθελα να πάω εδώ και είκοσι χρόνια. Το έχω επιχειρήσει πολ­λές φορές, αλλά ήταν αδύνατον να βρω εισιτήρια» λέει, ενώ τα σμαραγδί μάτια της φωτίζονται. Ήταν το δεύτερο ταξίδι της στο εξωτερικό μετά το μωρό με μου­σική αφορμή. Δεκαπέντε μέρες μετά τη γέννηση του Αλκαίου ταξίδεψε στο Miskolc της Ουγγαρίας για να βραβευτεί για το έργο της La Pisanella, που κέρδισε το πρώτο βραβείο κοινού στο Bartόk Plus Opera Festival, έναν από τους σημα­ντικότερους διαγωνισμούς σύνθεσης όπερας.

«Ήταν μεγάλη χαρά, καθώς αυτό συνέβη σε μια χώρα που δεν ξέ­ρουν καν ποια είμαι».  Ήταν ένα έργο που έγραψε από το 2011 μέχρι το 2013, ορμώμενη από μια έντονη εσωτερική ανάγκη. «Το έγραψα ανάμεσα σε δύο τηλεοπτικές εκπομπές και μπόρεσα κι έβγαλα πραγματικά έναν άλλο εαυτό. Ήταν πολύ έντονη η ανάγκη να γράψω, δεν άντεχα άλλο. Ένιωθα πως άλλαζα προσωπικότητα και δεν μου άρεσε». Όχι, δεν μετανιώνει για τίποτα από όσα έκανε στην τηλεόραση. Μου εξηγεί πως τη βοήθησε να γίνει γνωστή και μέσα από αυτό μετά να επικοινωνή­σει και τη μουσική της σε ένα ευρύτερο κοινό, αλλά η τηλεοπτική έκθεση έφερε και μεγάλη ψυχολογική πίεση. Έπρεπε να προσέχει τα πάντα, όλοι περίμεναν με αγωνία κάθε επόμενη δήλωσή της για να πιαστούν από αυτή και να σχολιάσουν, ενώ ένιωθε πως στην καθημερινότητά της χανόταν πολύτιμος χρόνος σε ανού­σια πράγματα. «Ένας λόγος που βάζω πρόγραμμα πια στις φωτογραφίσεις είναι και αυτός. Κρατούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς κανένα λόγο». evgenia manolidou Τoν τελευταίο καιρό που βρίσκεται εκτός τηλεόρασης, από επιλογή της, έχει γίνει γνωστό πως έχει δεχτεί διάφορες τηλεοπτικές προτάσεις, όπως από τον ΣΚΑΪ, για να παρουσιάσει το Ποιος Θέλει Να Γίνει Εκατομμυριούχος. «Η πρόταση για το συγκεκριμένο τηλεπαιχνίδι ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Δυστυχώς, τα γυρίσματα θα ήταν καθημερινά, πολύ­ωρα και απογευματινά. Ως εκ τούτου, για πολλούς μήνες, δεν θα έβλεπα τα παιδιά μου παρά μόνο τα Σαββατοκύριακα, κάτι αδιανόητο για μένα, ειδικά στο ξεκίνημα μιας καινούριας σχολικής χρονιάς. Επι­πλέον, θα αναγκαζόμουν να κόψω και το θηλασμό του μωρού. Συνεπώς, ήταν αδύ­νατον να προχωρήσω. Η αλήθεια είναι ότι μου γίνονται προτάσεις. Δεν έχω προ­χωρήσει με κάτι, γιατί είχα την ανάγκη να αφιερωθώ στη μουσική μου, όμως χαίρο­μαι που με σκέφτονται ακόμα. Ξέρεις, όλο το κομμάτι της τηλεόρασης ήταν κάτι που πέρασε από πάνω μου και έφυγε. Όμως, έμεινε η επικοινωνία με τον κόσμο. Έρχονται και με πιάνουν στο δρόμο και μου μιλούν ακόμα, σαν να εί­μαι δικός τους άνθρωπος. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω αν θα κάνω κάτι νέο τη­λεοπτικά, το σκέφτομαι. Η εποχή είναι δύσκολη και εμείς ζούμε από τις δου­λειές μας. Υπάρχουν οι ανάγκες των παι­διών, της οικογένειας, έτσι αρχίζεις και το σκέφτεσαι ακόμα πιο σοβαρά» παραδέ­χεται. Της επισημαίνω πως ο περισσότε­ρος κόσμος πιθανότατα σκέφτεται πως εκείνη ως μουσικός και παρουσιάστρια της τηλεόρασης και ο Άδωνις ως υπουρ­γός δεν έχουν καμία οικονομική πίεση. «Ως μουσικός δεν έβγαζα ποτέ πολλά λεφτά. Ποτέ δεν είχα οικονομική άνεση, παρά μόνο όταν ήμουν στην τηλεόραση. Εκεί πήρα κάποια καλά χρήματα κι έτσι μπόρεσα να τακτοποιήσω εκκρεμότητες που μέχρι τότε δεν μπορούσα να εξο­φλήσω. Από εκεί και πέρα, δεν ήταν τα χρήματα τόσα πολλά ώστε να βάλω στην άκρη. Όταν τελείωσε η τηλεόραση, τελεί­ωσαν και τα χρήματα. Και ξεκίνησα πάλι από την αρχή. Οπότε τώρα η πίεση που νιώθω είναι μεγάλη, αλλά δεν είναι ξένη, γιατί την έχω νιώσει πολλές φορές. Όπως και ο Άδωνις. Έχει κερδίσει χρήματα, αλλά έχει χάσει και πολλά λόγω των επι­χειρήσεων που είχε. Υπουργός έγινε σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο για την Ελλάδα, που δεν υπάρχουν κρατικά χρή­ματα. Η βουλευτική αποζημίωση έχει μειωθεί πολύ και ως υπουργός δεν έπαιρνε περισσότερα λεφτά από ό,τι ως βουλευτής, έπαιρνε τα ίδια. Οπότε και εκείνος από την πλευρά του έχει τις δικές του δυσκολίες. Έχουμε πολλές υποχρε­ώσεις ως οικογένεια, αλλά αυτό που προ­σπαθούμε να κάνουμε είναι να μη μειώνουμε το επίπεδο της καθημερινό­τητας των παιδιών. Εμείς έχουμε ζήσει με πολύ λιγότερα και ούτε μας πειράζει ούτε μας φοβίζει. Αλλά δεν θα θέλαμε τα παιδιά μας να στερηθούν. Από την άλλη, όσο μπορούμε, τους έχουμε μεγαλώσει καλά και νομίζω πως και να λείψουν κά­ποια πράγματα στο μέλλον, δεν χάθηκε και ο κόσμος» μου λέει. evgenia manolidou people 63 (3) Με τα παιδιά έχει πολύ καλή επαφή και επικοινωνία. Αναρωτιέμαι αν τα δύο μεγαλύτερα συζητάνε μαζί της και για τα προσωπικά τους. «Εγώ δεν ρωτάω ποτέ. Είμαι πολύ διακριτική. Ο μεγάλος συνή­θως δεν θέλει να μου πει, οπότε τον αφήνω. Μέχρι τώρα δεν έχει προκύψει κάτι που να με ανησυχήσει – γιατί αν συ­νέβαινε κάτι ανησυχητικό, θα τον πίεζα να μου πει τι γίνεται. Η μικρή μού τα λέει. Της κάνει εντύπωση που πάντα πέφτω μέσα σε ό,τι της λέω και με ρωτάει «μα πώς τα ξέρεις όλα;». Δεν είναι πως τα ξέρω, απλά τα έχω ζήσει και εγώ. Μου κάνει κι εμένα εντύπωση το πόσο επανα­λαμβάνονται οι ιστορίες. Αλλά το χαίρο­μαι, γιατί έχουν εμπιστοσύνη σε αυτά που τους λέω – στα περισσότερα τουλά­χιστον» λέει η Ευγενία. Χαίρεται που η κόρη της στέκεται πολύ γερά στα πόδια της. «Εγώ το απέκτησα πολύ πιο μεγάλη. Στάθηκα στα πόδια μου όταν έφυγα από την Ελλάδα, όταν έφυγα από το σπίτι μου» μου λέει. Υπήρχε πίεση στο σπίτι; «Η μαμά μου ήταν μόνη με δύο παιδιά, ο μπαμπάς μου είχε πεθάνει και τα έφερνε πέρα δύσκολα. Ήταν μια ατμόσφαιρα πολύ πιεσμένη. Αλλά δεν παντρεύτηκα για να φύγω από το σπίτι. Δεν ξέρω αν υποσυνείδητα λειτούργησε, αλλά ποτέ δεν είπα «εγώ θα παντρευτώ για να φύγω». Ήταν κάτι που ήρθε, θέλησα να το κάνω και δεν το άφησα να περάσει».

 Η σχέση της με τη μητέρα της, πά­ντως, μέσα από τα παιδιά, και ειδικά το μωρό, έχει αλλάξει. Η αυστηρή μαμά έχει γίνει μια γλυκιά γιαγιά. «Η μητέρα μου ήταν αυστηρή, απόλυτη, υπήρχε ένα πρόγραμμα στο σπίτι, από το οποίο κανείς δεν μπορούσε να παρεκκλίνει με τίποτα, υπήρχαν τιμωρίες. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα» λέει χαμογελώντας. Τη ρωτώ αν κάποιες φορές πιάνει τον εαυτό της να αναπαράγει, άθελά της, το πρότυπο της μαμάς της. «Έχει γράψει η Κατερίνα Μανανεδάκη ένα βιβλίο σχε­τικά, Ίδια Η Μάνα Σου Έγινες. Ναι, υπάρχουν στιγμές που φωνάζω και νο­μίζω πως ακούω τη φωνή της. Είναι κά­ποιες συμπεριφορές της που δεν τις ενέκρινα ως παιδί και έλεγα «εγώ αυτό δεν θα το κάνω ποτέ στα παιδιά μου». Έτσι, όταν φτάνω κοντά στο να τις επα­ναλάβω, αυτό σκέφτομαι. Θέλω να επι­σημαίνω στα παιδιά μου όσα θεωρώ πως είναι σωστά, αλλά όχι με το λάθος τρόπο» λέει η Ευγενία, που είναι η «αυ­στηρή» στο σπίτι. evgenia manolidou people 63 (1) «Ο Άδωνις λείπει πολλές ώρες και όταν είναι με τα παιδιά, θέλει να τα κάνει να περνούν καλά. Μόνο όταν υπάρχει ανάγκη θα πάρει το ρόλο του αυστηρού μπαμπά» λέει η Ευγενία, η οποία ομολο­γεί πως πολλές φορές την ενοχλεί που ο Άδωνις λείπει πολύ από το σπίτι. «Του γκρινιάζω. Δεν είναι αλήθεια πως, επειδή έφυγε από το υπουργείο, μειώθηκαν οι υποχρεώσεις του. Ασχολείται πάρα πολύ ενεργά». Θα προτιμούσε ο σύζυγός της να μην έχει ασχοληθεί με την πολιτική; «Ναι, θα το προτιμούσα. Και του το έχω πει. Όχι πιεστικά, όμως, γιατί νιώθω πως αν δεν το είχε κάνει, δεν θα ήταν εκείνος ισορροπημένος. Ο Άδωνις ασχολείται με την πολιτική γιατί θέλει να προσφέρει. Δεν κοιτάει το προσωπικό του κόστος ούτε το προσωπικό του όφελος. Θέλει να προσφέρει και θα ήταν δυστυχισμένος αν δεν έμπαινε στην πολιτική. Εγώ του είχα εκφράσει τις αντιρρήσεις μου από την αρχή. Και όσο περνά ο καιρός, του το υπενθυμίζω. Δεν έγινα, όμως, ποτέ αυ­ταρχική σε αυτό». Αναρωτιέμαι αν θυμώ­νει όταν νιώθει πως τον αδικούν. «Δεν νιώθω θυμό, αλλά απογοήτευση. Θεωρώ πως αυτά που λέει ο Άδωνις έχουν μια πολύ ισχυρή λογική και απογοητεύομαι που υπάρχει κόσμος που δεν το καταλα­βαίνει ή δεν θέλει να το καταλάβει». Μιλά με μελωδική, ήρεμη φωνή, χωρίς καμία ένταση, ακόμα και όταν αναφέρεται σε καταστάσεις που την έχουν στενοχωρή­σει ή ενοχλήσει και της επισημαίνω πως δείχνει πραγματικά καλά και ευτυχι­σμένη. «Αισθάνομαι πολύ καλά. Και με τις μουσικές εξελίξεις, αλλά και με το μωρό. Πιάνω τον εαυτό μου να είμαι πολύ πιο ήρεμη με το μωρό από ό,τι ήμουν με τα άλλα παιδιά. Πιστεύω πως όταν μεγαλώνουν οι άνθρωποι ηρεμούν, γιατί μπορούν να εξηγούν τους λόγους που είναι εκνευρισμένοι. Εξηγείς τα πάθη σου, αναλύεις πολλά πράγματα, δεν έχεις τόσες ανασφάλειες. Όταν είσαι μικρότε­ρος, η πρώτη σου προτεραιότητα είναι να περνάς καλά. Μεγαλώνοντας όλο αυτό μετατοπίζεται στα παιδιά. Δεν σε νοιάζει τόσο να περνάς εσύ καλά, αλλά εκείνα. Όλα κινούνται γύρω από το δικό τους άξονα και αυτή η δοτικότητα σε απαλ­λάσσει από άγχη και ανασφάλειες» . Ένα πέμπτο παιδί το βλέπει στο κάδρο; «Δεν νομίζω. Βέβαια, αν ερχόταν, γιατί όχι… Πάντως, δεν θα το προγραμμάτιζα".


Peoplegreece