ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ! - Σοφία Φιλιππίδου: "Δεν απέχω προκλητικά από την τηλεόραση, αλλά διακριτικά!"

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου και, μετά από ένα διάλειμμα, το "Talk" επέστρεψε ξανά. Η αλήθεια είναι πως μου έλειψε πολύ και, ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο πρόσωπο για την "επιστροφή", η επιλογή μου νομίζω πως με δικαίωσε απόλυτα. Άξια εκπρόσωπος της Τέχνης, της υποκριτικής, άνθρωπος αινιγματικός, παρουσία διακριτική, γυναίκα ευαίσθητη... "Κεντά" περίτεχνα το δράμα και την κωμωδία, δίνεται ολόψυχα στο θέατρο και έχει χορτάσει χειροκρότημα... όχι άδικα. Η Σοφία Φιλιππίδου, μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ηθοποιούς μας - και δική μου αγαπημένη! - κάθεται αυτή την εβδομάδα απέναντί μου, σχολιάζοντας με τον δικό της τρόπο ό,τι συμβαίνει και μας προβληματίζει...


- Κυρία Φιλιππίδου, εν έτει 2012, η Ελλάδα βρίσκεται σε μία από τις κρισιμότερες καμπές της ιστορίας της, αντιμετωπίζοντας τη σημαντικότερη κοινωνικοοικονομική αστάθεια που γνώρισε ποτέ. Η Τέχνη, όπως είθισται, προσπαθεί σε τέτοιες καταστάσεις να αποτελέσει έναν "φάρο" ελπίδας και πνευματισμού μέσα στο σκοτάδι. Νιώθετε πως εκπληρώνει σωστά αυτό της τον σκοπό;

- Η Τέχνη, πράγματι, προσπαθεί και τώρα ακόμη περισσότερο, επειδή και λόγω της κρίσης που βιώνουμε θέλει περισσότερα πράγματα να πει ή θα έπρεπε να έχει πει. Δεν γνωρίζω, όμως, αν κι εμείς οι άνθρωποι του θεάτρου και της Τέχνης, γενικότερα, είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτό που μας συμβαίνει. Δεν είναι ούτε απλό, ούτε και εύκολο. Δεν βλέπω να υπάρχουν παρέες ανθρώπων ή στέκια ποιητικά! Μάλλον σαστισμένους μας βλέπω, με μια αγωνία περισσότερο να επιβιώσουμε ή να μείνουμε στο παιχνίδι... Πάντως, κάπως άναρχα και άναρθρα, γίνονται πολλές, πάρα πολλές προσπάθειες εντυπωσιασμού περισσότερο, παρά ουσίας νομίζω. Αγωνία, πάντως, υπάρχει πολλή!

 - Εάν έπρεπε να περιγράψετε με τρεις λέξεις την μέχρι στιγμής πορεία σας στο χώρο της υποκριτικής, ποιες λέξεις θα επιλέγατε; Αισθάνεστε πλήρης ή μήπως μέσα από αυτή τη δουλειά έχετε αποκτήσει και κάποια απωθημένα;

- Τι να σας πρωτοπώ με τρεις μόλις λέξεις! Τέλος πάντων... φρονιμάδα, πειθαρχία, δουλειά. Όχι, δεν αισθάνομαι πλήρης με την έννοια της ολοκλήρωσης. Κάποιους κύκλους έχω κάνει κι εγώ, κάποιες στροφές έχω πάρει. Ίσως κατάφερα κάπως να επικοινωνήσω μέσω της θεατρικής γλώσσας με τον κόσμο και με τον εαυτό μου, αλλά αισθάνομαι πως έχω πολύ δρόμο ακόμη, αν και μεγάλωσα...


- Ανήκετε στη γενιά εκείνων των ηθοποιών που "διαδέχθηκε", θα λέγαμε, τη γενιά του Χρυσού Ελληνικού Κινηματογράφου. Τη γενιά της Τζένης Καρέζη, του Δημήτρη Χορν και του Κώστα Βουτσά. Νομίζετε πως η υποκριτική συν τω χρόνω ωριμάζει; Ποιες διαφορές διακρίνετε με το παρελθόν;

- Η υποκριτική αλλάζει με τις δεκαετίες, ακολουθεί μόδες, ρεύματα... πού και πού εμφανίζονται χαρισματικά "αστέρια", που δημιουργούν προσωπικές σχολές. Άλλωστε, υπάρχουν έτσι κι αλλιώς πολλές σχολές υποκριτικής και άλλοι τόσοι σκηνοθέτες που επιβάλλουν μεθόδους έκφρασης και επικοινωνίας. Παλιά, το θέατρο ήταν κάπως σαν τις καρέκλες, πιο άβολο, πιο καθωσπρέπει. Με τον καιρό και όσο έμπαινε στην ζωή μας η πολυθρόνα και ο καναπές γινόταν πιο άμεσο, πιο χαλαρό. Εξαρτάται, βέβαια, κι από το έργο κι από την άποψη. Σήμερα, που και εξ ανάγκης γίνεται αποδόμηση και αφαίρεση (και λόγω φτώχειας), γίνονται κακοτεχνίες, όταν δεν υπάρχει ταλέντο, μόρφωση, δουλειά και σκέψη.

- Πώς θα αξιολογούσατε, ως εμπειρότερη, τη νέα γενιά των ηθοποιών; Μπορεί η χώρα μας να ελπίζει σε άφθαρτα και ταλαντούχα πρόσωπα; Ποια διακρίνετε εσείς;

- Ναι, βεβαίως και μπορεί να ελπίζει. Υπάρχουν τόσοι πολλοί νέοι καλλιτέχνες, έμπειροι δεν ξέρω, η εμπειρία κατακτιέται με τον καιρό. Αλλά υπάρχουν πολλοί καινούριοι, πάρα πολλοί θα έλεγα και γίνονται πολλά, πάρα πολλά πράγματα. Μέσα από την ζύμωση κάτι θα βγει... ποια άτομα ξεχωρίζω εγώ δεν έχει καμία απολύτως σημασία για την Τέχνη.


- Τα χιλιόμετρα που έχετε διανύσει στο "σανίδι", από το πιο άγνωστο θέατρο της επαρχίας μέχρι την ένδοξη Επίδαυρο, σίγουρα αντανακλούν τη μακρόχρονη πορεία σας. Διατηρείται, ωστόσο, μία έντονη - προκλητική για κάποιους - αποχή από την τηλεόραση, μολονότι είσαστε από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς του κοινού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν σας γίνονται πια ενδιαφέρουσες προτάσεις;

- Δεν απέχω προκλητικά, αλλά διακριτικά από την τηλεόραση. Με ενδιαφέρουν πολύ οι εκπομπές όπου μπορεί κανείς να μιλήσει για την δουλειά του ή για τον εαυτό του. Αυτές είναι λίγες, αλλά όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, πηγαίνω. Σήριαλ δεν γίνονται πλέον, και, όταν γινόντουσαν, προτιμούσα τα περάσματα ως "φιλοξενούμενη". Πάντως, η τηλεόραση είναι δύσκολο και απαιτητικό είδος και θέλει μεγάλη προσοχή!

- Έχουν περάσει περισσότερα από 10 χρόνια που οι "Δέκα μικροί Μήτσοι" έριξαν τη δική τους τηλεοπτική αυλαία. Ποια είναι σήμερα η σχέση σας με τον Λάκη Λαζόπουλο; Θα εμφανιζόσασταν μαζί του στο "Al τσαντίρι news", εάν σας το ζητούσε, όπως έχουν κάνει κατά καιρούς πολλοί συνάδελφοί σας;

- Δεν θα ήθελα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση...


- Πώς αντιδράτε στο άκουσμα των λέξεων "ανεργία", "πείνα", "φασισμός" και ποιος είναι ενδόμυχα ο φόβος σας για το μέλλον της κοινωνίας; Κάποιοι ισχυρίζονται πως η κρίση μας έχει κάνει περισσότερο ανθρώπους...

- Φοβάμαι κι εγώ και με προβληματίζει βαθιά η νέα δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα από την κακοδιοίκηση και τα λάθη. Πιστεύω πως οι κρίσεις παγκόσμια πιέζουν τις κοινωνίες και τους ανθρώπους και οδηγούν στην εξεύρεση λύσεων επιβίωσης. Σε τέτοιες φάσεις, υπάρχει ανάγκη σύμπνοιας και συνεργασίας και αυτό, πράγματι, φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά...

- Μαθαίνουμε πως φέτος πρωταγωνιστείτε στην θεατρική παράσταση "Όθων και Ποθούλα"του Σταμάτη Φασουλή. Πείτε μας λίγα λόγια γι' αυτήν.

- Πρόκειται για ένα καινούριο έργο του Άκη Δήμου. Ένα σύγχρονο, ελληνικό έργο, μια σουρεαλιστική κωμωδία, ελληνικότατη και επίκαιρη, μιας και αναφέρεται στην πτώχευση της Ελλάδας και στα κωμικοτραγικά παθήματα του Όθωνα Μολοχάνθη, μεγαλέμπορου γούνας, ο οποίος, επειδή καταστρέφεται οικονομικά, μετακομίζει στο προικώον της γυναικός του στο Κουκάκι, όπου συναντιέται με την Ιστορία και με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Η Ποθούλα Ραρράκου, πρώην κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας επί Όθωνα και λήσταρχος, πρώην ιδιοκτήτρια του σπιτιού, "ξυπνά" και εμφανίζεται για να οργανώσει μαζί με τον Όθωνα Μολοχάνθη, την Επανάσταση και την ανατροπή του Βαυαρού μονάρχη...


Ευχαριστώ θερμά την κυρία Φιλιππίδου για την αποκλειστική συνέντευξη που μου παραχώρησε... 

Συνέντευξη
Καρακασίδης Ιωάννης - Φοιτητής Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ, ΑΠΘ