Γιάννης Μπέζος: «Ηρθε η ώρα να αποσυρθούμε»

Ο Γιάννης Μπέζος δεν δίνει πολλές συνεντεύξεις.Και όταν μιλάει προτιμά να αναφέρεται κυρίως στη δουλειά του.Εν προκειμένω,η ισχυρή τηλεοπτική παρουσία του σε Μega και ΑΝΤ1 (καθώς επαναλαμβάνονται πολλά σίριαλ) αλλά και το δίωρο αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι που παρουσιάζει αυτές τις ημέρες στο θέατρο Κιβωτός με τίτλο «Μέσα από τα φύλλα της καρδιάς» στάθηκαν αφορμή για μια συζήτηση για όλα.Για την υπάρχουσα κατάσταση, την τηλεόραση,τη γενικότερη κρίση και για το πώς ο ίδιος αντιστέκεται σε αυτά που δεν του αρέσουν.
- Για να ξεκινήσουμε από τις live εμφανίσεις σας,μιλήστε μας για τη σχέση σας με το ρεμπέτικο. «Το τραγουδώ γιατί μου αρέσει. Οχι όλα τα ρεμπέτικα αλλά ορισμένα που είναι τραγούδιαδιαμάντια και εξακολουθούν να μου θυμίζουν κομμάτια από τη ζωή μου. Εγώ δεν ήμουν από λαϊκή οικογένεια, αλλά είχα λαϊκό περίγυρο, μεγάλωσα στον Ασύρματο, στα Πετράλωνα. Γύρω μου υπήρχαν άνθρωποι του μεροκάματου, τα ακούσματά τους ήταν και δικά μου. Σήμερα με ακολουθούν, με κάνουν να επιστρέφω στις ρίζες μου, στις ρίζες μας...»....
- Αυτή η επιστροφή καλύπτει μια συγκεκριμένη ανάγκη αυτή την περίοδο;

«Περνάμε μια περίοδο δοκιμασίας, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική. Η κρίση είναι βαθιά πολιτική και κοινωνική. Τη βλέπαμε να έρχεται εδώ και χρόνια, απλώς τα πράγματα τώρα δυσκόλεψαν. Οταν έχουμε προβλήματα μεγάλα, όπως λέει και ο Γκάτσος, συνήθως πάμε στη ρίζα μας. Σαν τα παιδιά που όσο και να μεγαλώσουν, στα δύσκολα τρέχουν στη μάνα τους για να νιώσουν ζεστασιά, ασφάλεια».

- Σας έχει επηρεάσει η υπάρχουσα κατάσταση στις επιλογές σας στο θέατρο και στην τηλεόραση;

«Τα κανάλια πλέον σου λένε: “Παιδιά, πρέπει να μοιραστούμε την πίτα. Μπορούμε; Εχει καλώς. Δεν μπορούμε; Δεν δουλεύουμε”. Εχουν αλλάξει τα πράγματα. Σε αυτή τη λογική η δουλειά που θα κάνω στην τηλεόραση την επόμενη σεζόν, η οποία θα είναι και η τελευταία μεγάλη τηλεοπτική δουλειά μου, θα γίνει γιατί έκρινα ότι μπορεί να γίνει. Με το σημερινό κοστολόγιο και τις συνθήκες της αγοράς έκρινα ότι μπορεί να βγει κάτι καλό. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να εκτίθεμαι στο κοινό με ανοησίες».

- Εχετε την πολυτέλεια να επιλέγετε;

«Θα έλεγα πως ναι. Είναι πολλά αυτά που έχω κάνει, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να κάνω περισσότερα».

- Γιατί το λέτε; Οι σειρές στις οποίες πρωταγωνιστείτε και προβάλλονται σε επανάληψη ξεπερνούν σε τηλεθέαση ακόμη και τις καινούργιες.

«Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Πάντα θα υπάρχουν επαναλήψεις, κυρίως οι κωμικές, οι οποίες θα κάνουν επιτυχία. Γιατί λειτουργούν σαν κάποιες παλιές καλές ταινίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνω εκεί. Εχω την εντύπωση ότι η τηλεόραση πρέπει να αναμορφωθεί εκ βάθρων και φυσικά αναφέρομαι και στα πρόσωπα. Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Είναι αφύσικο να είμαστε συνέχεια οι ίδιοι μπροστά στις κάμερες. Θα πρέπει να μπουν νεότεροι. Δεν μπορεί εγώ, έπειτα από 20 χρόνια, να έχω δέκα προτάσεις τον χρόνο!».

- Τι φταίει γι΄ αυτό; Δεν υπάρχουν ταλαντούχοι νέοι άνθρωποι;

«Οχι, υπάρχουν, απλώς δεν ρισκάρουν πολύ οι σταθμοί. Η παραγωγή πλέον έχει συρρικνωθεί. Αλλά και η υπερπαραγωγή των προηγουμένων ήταν μια φούσκα, γι΄ αυτό κατέληξε όπου κατέληξε. Υπάρχουν όμως και σήμερα άνθρωποι στον χώρο μας που είναι φύσει και θέσει κωμικοί. Για παράδειγμα, ιδιαίτερα ταλαντούχοι είναι ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και ο Μάκης Παπαδημητρίου».

- Υπήρξαν βεβαίως και πρόσωπα που μέσα σε μια σεζόν τα έχρισαν σταρ...

«Αυτές είναι οι παιδικές ασθένειες του συστήματός μας. Οταν είσαι νέος μπορεί να νομίζεις ότι η Ελλάδα περιμένει εσένα. Οταν αυτό συμβεί και στους μεγάλους καταντά αστείο, ως και γελοίο. Εν πάση περιπτώσει, όλα είναι θέμα χειρισμού. Επιπλέον τα νέα παιδιά καλούνται να αντιμετωπίσουν μια τηλεόραση που καταναλώνει πρόσωπα με απίστευτους ρυθμούς. Φταίνε και τα έντυπα. Πας στο περίπτερο και βλέπεις να κρέμονται δεκάδες περιοδικά με εξώφυλλα που θυμίζουν λούνα παρκ. Με χιλιάδες φωτογραφίες από ανθρώπους που δεν τους ξέρουμε. Πασίγνωστοι... που δεν τους ξέρουμε!».

- Νιώθετε ανασφάλεια μήπως δεν γίνουν τα πράγματα που έχετε προγραμματίσει;

«Νομίζω ότι το παρακάναμε με τη δημοσιότητα. Ασχολούμαστε διαρκώς με το αν θα γυριστούν νέες σειρές ή όχι. Σιγά που νοιάστηκε ο κόσμος αν θα ξαναπαίξει ο Μπέζος. Εχει άλλα προβλήματα... Ωρες ώρες όμως η τηλέοραση είναι αλλού. Αν δείτε τον κόσμο της, πώς ντύνεται... Είναι σαν να βρίσκονται όλοι σε δεξίωση στο Λος Αντζελες...».


«Τηλεόραση σαν φαστ φουντ»

- Είστε χρόνια πρωταγωνιστής αλλά φωτογραφίες από την προσωπική σας ζωή δεν έχουμε δει πολλές. Τελικά είναι στο χέρι σας ή όχι να το ελέγξετε;

«Είναι στο χέρι μας. Ο φωτογράφος δεν έρχεται αν δεν θες εσύ. Και αν έρθει, αν δεν επιθυμείς να φωτογραφηθείς, θα του το πεις. Αν δεν το σεβαστεί, θα τον πείσεις έστω και με το ζόρι. Θεωρώ ότι πρέπει να μιλάμε και να φωτογραφιζόμαστε μόνο όταν έχουμε κάτι να πούμε. Αλλιώς θα λέμε ανοησίες και θα ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια. Βαρέθηκε ο κόσμος να τα ακούει».

- Εσάς η τηλεόραση σας συντροφεύει;

«Ναι, δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν βλέπουν τηλεόραση ή που βλέπουν μόνο ντοκυμαντέρ. Παρακολουθώ τα πάντα, όσο μπορώ».

- Εχετε καταλάβει γιατί οι περισσότεροι προτιμούν προγράμματα χαμηλής ποιότητας;

«Ναι, και στη ζωή γίνεται αυτό. Σπάνια θα πάμε σε ένα καλό εστιατόριο. Πάμε στο φαστ φουντ λόγω έλλειψης χρόνου, από βιασύνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι το εκτιμάμε κιόλας. Αυτό έχουμε μπροστά μας, αυτό επιλέγουμε. Δεν σημαίνει όμως ότι μειώνεται η αξία των καλών πραγμάτων. Απλά η τηλεόραση τις περισσότερες φορές θέλει γρήγορο κέρδος. Και εκεί είναι η ευθύνη της δημόσιας τηλεόρασης που θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική και επιλεκτική».




Συνέντευξη στην ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΡΑΜΜΕΛΗ για ΤΟ ΒΗΜΑ