Πέτρος Κωστόπουλος: Είπα να βρω άλλα παιδάκια να παίζω τα Σαββατοκύριακα... - Θα έκανα late night αμισθί

Ο Πέτρος Κωστόπουλος, σε συνέντευξή του στο περιοδικό ΟΚ! και τον Νίκο Γεωργιάδη, μίλησε για την απόφασή του να επιστρέψει στην τηλεόραση μέσα από την εκπομπή «Πρωινό Σαββατοκύριακο» του ΑΝΤ1. Ο γνωστός παρουσιαστής εξήγησε τους λόγους για τους οποίους δεν θα ήθελε να αναλάβει ξανά μια καθημερινή πρωινή εκπομπή, ενώ παράλληλα αποκάλυψε την προτίμησή του στις late night τηλεοπτικές ζώνες.

Ήταν μια έκπληξη για όλους μας η τηλεοπτική σου επιστροφή στην πρωινή ζώνη.

Και για μένα! Παλιά είχα αρνηθεί ανάλογες προτάσεις, τα τελευταία δύο χρόνια δεν υπήρχε ζήτηση και είχα ηρεμήσει. Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι δέχτηκα δύο προτάσεις μέσα σε δύο μέρες. Στην αρχή μού φάνηκε λίγο αμήχανο. Μίλησα και με τους δύο σταθμούς, αλλά τελικά εξαιτίας κάποιων ανθρώπων στον ΑΝΤ1 που είχα συνεργαστεί στο παρελθόν ψήθηκα και πήγα. Μέχρι τελευταία στιγμή δεν ήξερα αν θα πάω ή όχι. Μετά είπα στον εαυτό μου: «Δεν πας; Και ό,τι γίνει έγινε». Είχε φύγει και ο Μαξ στην Αμερική, που περνούσα μαζί του τα Σαββατοκύριακα, και είπα να βρω άλλα παιδάκια να παίζω. (Γελάει.) Μου πήγαινε πολύ καλά και το podcast, οπότε με κάποιον τρόπο είχα ήδη γυρίσει στην τηλεόραση. Οπότε πήγα να κάνω και τον εκτελεστικό σχολιαστή.

Ως παρουσιαστής παίρνεις καλό βαθμό από τον εαυτό σου;

Πιστεύω ότι έκανα πολύ καλά το Βράδυ. Ήταν ένα πράγμα καινούριο στην τηλεόραση. Είχα δει τόσα late night στην Αμερική και τα ζήλευα χρόνια. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία, πιστεύω ότι το έκανα όσο καλά γινόταν. Μου πάει και το βράδυ σαν άνθρωπο, όταν οι αντιστάσεις και οι καθωσπρεπισμοί υποχωρούν. Είχε και πλάκα, χάπενινγκ και νόημα. Ακόμη μου λένε για αυτές τις εκπομπές. Βαριέμαι τις «οικογενειακού» τύπου συνεντεύξεις.

Δεν θα ξαναέκανες late night εκπομπή συνεντεύξεων;

Αύριο το πρωί. Αμισθί.

Πρωινό θα παρουσίαζες ξανά;

Θα σου πω και πάλι ότι late night θα έκανα. Όποτε ανοίγω την τηλεόραση πέφτω πάνω σε εκπομπές και βλέπω παντού δικηγόρους, ιατροδικαστές, αστυνομικούς, μέχρι και νεκροθάφτες έχω δει. Σαν να βλέπεις ένα θρίλερ, λες και γίνεται κάθε μέρα ένας πόλεμος συμμοριών. Μου αρέσει η καλή χαρά, η ωραία κουβέντα, το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός και όχι να βλέπω ή να ντιλάρω δολοφόνους γυναικών, δικηγόρους να πλακώνονται μεταξύ τους και ιατροδικαστές να περιμένουν τις τοξικολογικές. Δεν το αντέχω, δεν είναι για μένα.