Τέμπη – Στέργιος Μιναέμης: «Ρίχνουν αλάτι στις πληγές μας. Δεν θα είμαι ξανά ο ίδιος, δεν μπορώ να εργαστώ»

Ένα χρόνο μετά το δυστύχημα στα Τέμπη, οι συγγενείς μαζεύονται ήδη στο σημείο της τραγωδίας όπου βρέθηκε και η κάμερα της Κοινωνίας Ώρα Mega.

Ο Στέργιος Μιναέμης είναι ένας από τους επιζώντες του δυστυχήματος.

«Ήταν ο πρώτος επιβάτης που συναντήσαμε στον σταθμό του ΟΣΕ εκείνο το βράδυ που κατέβηκε με αίματα και ήταν ο πρώτος τραυματίας που είδαμε και μας περιέγραψε και αυτός τι έγινε, χωρίς να έχει καταλάβει ακριβώς το μέγεθος. Ήταν στο βαγόνι πίσω ακριβώς από το κυλικείο και ενδεικτικά είχε πέσει λίγο πίσω από το σημείο που βρισκόμαστε, και είχε καεί ολοσχερώς. Ο Στέργιος έσωσε και άλλους ανθρώπους πριν βγει από το βαγόνι του, ωστόσο δεν θέλει να το λέει», ανέφερε ο δημοσιογράφος, Θεολόγος Ηλιού.

«Μας εμπαίζουν καθημερινά»

«Δεν ξέρω ποια είναι τα συναισθήματά μου, είναι ανάμεικτα. Ένα τεράστιο ρίγος μας διαπερνάει. Δεν μπορώ να μεταφέρω αυτό το αίσθημα. Από την άλλη μεριά αυτά που βλέπουμε ρίχνουν αλάτι στις πληγές μας. Δεν μας αφήνουν να περάσουμε ό,τι έχουμε ζήσει. Μας εμπαίζουν καθημερινά. Την απουσία του κράτους την έχω συναντήσει σε πολλά σημεία. Αρχικά, το θέατρο που βλέπουμε. Η Επιτροπή που έχει δημιουργηθεί είναι Επιτροπή συγκάλυψης και όχι διερεύνησης. Δυο φορές μπόρεσα να δω την επιτροπή γιατί δεν μπορούσα. Αυτό που κάνουν είναι βρισιά δεν είναι κοροϊδία. Οι δύο κύριοι που είναι εκεί, που αυτό που βλέπουμε μας ρίχνει αλάτι στην πληγή. Θέλουμε δικαίωση», είπε αρχικά ο Στέργιος.

«Αυτά που ανακοίνωσαν ήταν “μαγειρεμένα”»

Για την μέριμνα του κράτους και την οικονομική βοήθεια των συγγενών θυμάτων και των τραυματιών ο κ. Μιναέμης προχώρησε σε αποκαλύψεις που προκαλούν οργή.

«Εγώ λόγω του ότι δεν θα είμαι ίδιος όπως πριν, τουλάχιστον με τα όσα έχουν πιστοποιηθεί από τον γιατρό μου, δεν μπορώ να εργαστώ, ούτε να κάνω πράγματα στην καθημερινότητα μου. Η βοήθεια είναι μηδαμινή. Τα μέτρα που ανακοίνωσαν ήταν μόνο για να φανούν καλοί στα μάτια κάποιων άλλων. Έναν χρόνο μετά, από την κωλυσιεργία το κάθε χαρτί θέλει περίπου έναν μήνα. Η ταλαιπωρία είναι να πάμε από το Γενικό Λογιστήριο στην ΑΣΥΕ με ό,τι συνεπάγεται αυτό, και μετά από έναν χρόνο δεν έχουμε δει καμία βοήθεια. Έχουμε ψυχολογική αναπηρία. Για τα μέτρα για τους επιζώντες είπαν ότι χρειαζόμαστε να έχει προκληθεί άνω του 50% αναπηρία λόγω του δυστυχήματος. Αυτό έχει βέβαια πιστοποιηθεί από ειδικούς. Ωστόσο στην Ελλάδα δεν υπάρχει μόνιμη αναπηρία. Ούτε η σχιζοφρένεια δεν θεωρείται μόνιμη αναπηρία. Δεν υπάρχει αυτό. Δεν μπορούμε να μπούμε σε αυτή την βοήθεια, λόγω του ότι δεν υπάρχει μόνιμη αναπηρία στην Ελλάδα. Κάνουμε έκκληση για μία βοήθεια.

«Τα ίδια χάπια παίρνουμε οι επιζώντες. Είναι καθημερινότητα ο εφιάλτης, ζεις και το βλέπεις μπροστά σου, δεν μπορείς να δουλέψεις παρά μόνο για κάποιες ώρες. Ζεις για να ονειρεύεσαι αυτό που πέρασες. Αυτά που ανακοίνωσαν ήταν “μαγειρεμένα”. Όποιος τα ανακοίνωσε ήξερε ότι δεν υπάρχει μόνιμη αναπηρία στην Ελλάδα. Έχω καταστραφεί οικονομικά δεν έχω να φάω», συμπλήρωσε ο επιζών.