Άννα Βίσση για τη Eurovision του 2006: Είναι καιρός να πω όσα έγιναν τότε

Στο podcast του Άρη Δημοκίδη μίλησε η Άννα Βίσση. Με αφορμή τον Μεγάλο Τελικό της Eurovision, η κορυφαία τραγουδίστρια μοιράστηκε αναμνήσεις από τη δική της συμμετοχή στον διαγωνισμό το 2006, απαντώντας για πρώτη φορά τόσο ανοιχτά στις φήμες και το παρασκήνιο της εποχής.

«Επειδή είναι μια χρονιά που δεν είχα βγάλει ποτέ από μέσα μου όσα είχαν συμβεί, νομίζω ότι αυτή είναι μια καλή ευκαιρία», είπε αρχικά η τραγουδίστρια.

«Ήμουν πάρα πολύ άρρωστη εκείνη την ημέρα. Είχα κάλλους στη φωνή και είχα «χτυπήσει» δύο ενέσεις κορτιζόνης. Δε μπορούσα να τραγουδήσω και είχα πάρα πολύ άγχος και στεναχώρια για αυτό», παραδέχεται η Άννα Βίσση.

«Αυτό που μου έχει αφήσει αυτή η εμφάνιση, τότε ήταν μία πικρία και για τη θέση και για το πώς το έζησα, όμως τελικά είναι συγκινητικό. Ο κόσμος το γούσταρε αυτό που έγινε. Δεν το ήξερα ότι συνέβαινε όλος αυτός ο χαμός από κάτω, εγώ άκουγα μόνο την ορχήστρα στο ακουστικό», παραδέχεται η τραγουδίστρια για την εμφάνιση της στο Everything.

«Εγώ βγήκα να εκπροσωπήσω τη χώρα μου, ενώ είχε ήδη κερδίσει το βραβείο την προηγούμενη χρονιά. Αυτό ήταν το σημαντικό για μένα», τονίζει.

Τι απαντά σε όσα ειπώθηκαν τότε για ελλιπή σκηνική παρουσία του τραγουδιού;

«Ίσως τελικά παραήταν ευφάνταστη η σκηνική παρουσία. Ένα τέτοιο τραγούδι μπορεί να θέλει και την «ησυχία» του, για να προσέξει κανείς τα λόγια και την ερμηνεία του. Αυτές τις έντονες στιγμές και τις εκρήξεις εγώ τα βρίσκω λίγο περιττά. Είχα όμως τόση ανησυχία για τη φωνή μου, που δεν ασχολήθηκα με όλα αυτά», αναφέρει η Άννα Βίσση.

«Ήταν εκπληκτικό σαν ρούχο. Αν με ρωτούσες σήμερα, θα σου έλεγα ότι θα έβγαινα με ένα blue jean, ένα άσπρο t-shirt και καουμπόικες μπότες. Δεν ήταν ο λόγος που βγήκε 9ο, ήταν ότι είχε επίπτωση στην υγεία μου. Δεν μπορούσα να αποδώσω, μπορούσα να το ακυρώσω αν δεν έβαζα τις ενέσεις. Θυμάμαι ότι καθόμουν στις πρόβες στο καμαρίνι και έκλαιγα. Έλεγα: πώς θα βγει η εμφάνιση;», εξομολογείται σε άλλο σημείο.

«Δεν ξέρω κανέναν από αυτούς που έκραξαν. Μπορεί να τα διάβασα τότε, να με πείραξαν και να τα ξέχασα. Αν ήταν να ασχολούμαι κάθε φορά με τι λένε, τότε δεν θα έκανα αυτή τη δουλειά. Δεν παίζει ρόλο στο εάν θα κάνω ή πώς θα κάνω κάτι», σχολιάζει η Άννα Βίσση για τα κακεντρεχή σχόλια και τις ακρότητες που γράφτηκαν εκείνη την εποχή από τις μεσημεριανές εκπομπές και τον Τύπο.