Αυτή η νύχτα μένει: Η Ηλιάνα Μαυρομάτη μιλά για τη σειρά

Η κάμερα της εκπομπής «Happy Day στον Alpha» συνάντησε την Ηλιάνα Μαυρομάτη λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα και μίλησε για τη σειρά, το ρόλο της και όχι μόνο.

 

Πώς προέκυψε η συνεργασία «μου έγινε η πρόταση από το κανάλι και την εταιρεία παραγωγής, τη δέχτηκα με ενθουσιασμό. Ήταν πολύ άμεση η ανταπόκρισή μου στην πρόταση αυτή. Δεν είχα διαβάσει το βιβλίο, το διάβασα αμέσως μετά».

 

Για τη συνεργασία της «νιώθω τυχερή που βρίσκομαι σε αυτές τις συνθήκες, με αυτούς τους συνεργάτες, με αυτό το σενάριο σε αυτό το κανάλι. Είναι πολύ όμορφη συγκυρία για μένα. Προς το παρόν η ιστορία μου συνδέεται περισσότερο με τον Στρατή, το ρόλο που παίζει ο Βασίλης Μπισμπίκης. Είναι υπέροχη η συνεργασία μας, είναι πολύ ωραίος συνεργάτης, πολύ καλός ηθοποιός. Είναι η πρώτη φορά που δουλεύουμε μαζί και είναι μεγάλη μου χαρά, τον εκτιμώ πολύ»

 

Για το ρόλο της «η Ζέτα είναι μια νέα γυναίκα καταδιωκόμενη που σαν νομάς προσπαθεί να βρει ένα δικό της τόπο, κάπου να ριζώσει. Είναι τραγουδίστρια και βρίσκεται μετά από μια σειρά γεγονότων σε ένα μαγαζί στο Αγρίνιο, το μαγαζί του Στρατή το «Όνειρο» πιάνει δουλειά εκεί και ξεκινά η σχέση της με όλο τον κόσμο. Δεν έχω δυσκολευτεί, προς το παρόν, στις σκηνές που χρειάζεται να τραγουδήσω α καπέλα νιώθω ότι μπορώ να ανταποκριθώ και στις σκηνές πίστας ντουμπλάρομαι, οπότε το μόνο που έχω να κάνω είναι να μάθω τα λόγια μου και να έχω το μυαλό μου στην υποκριτική πάνω στην πίστα και όχι τόσο στην ερμηνεία του τραγουδιού»

 

Για την τηλεόραση «είχα μία τάση να αποφεύγω την τηλεόραση τα προηγούμενα χρόνια, νομίζω δεν ένιωθα έτοιμη να διαχειριστώ τους ρυθμούς της, την πίεση του χρόνου και ένιωθα ότι ίσως δεν μπορώ να ανταποκριθώ όπως εγώ θα ήθελα αλλά τώρα νιώθω έτοιμη, θα δείξει βέβαια…»

 

Για τα παιδικά της χρόνια «δεν το είδα ανταγωνιστικά το θέατρο, δεν ένιωσα ότι μου έλειψαν οι γονείς μου επειδή δούλευαν γιατί φρόντισαν να μη μου λείψουν. Αλλά με είχε τρομάξει το κομμάτι της δημοσιότητας που βίωνα μέσω της μητέρας μου κυρίως όταν ήμουν παιδί, ήταν πολύ έντονο ειδικά στην εποχή του ’90. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ εύκολα όλο αυτό που γινόταν γύρω μου. Πάρα πολύ συχνά όταν βγαίναμε έξω ερχόταν ο κόσμος και μας μιλούσε.

Από τη μια ήταν ωραίο γιατί υπήρχε μια κοινωνική ζωή πολύ έντονη αλλά παρά ήταν έντονη και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί»

 

Για το άγχος «έχω άγχος το οποίο δεν εκδηλώνεται, εσωστρέφομαι αρκετά, το βιώνω πολύ εσωτερικά. Παλαιότερα πάθαινα κρίσεις πανικού, μεγαλώνοντας ηρεμούν αυτά, αμβλύνονται. Με βοήθησε η ψυχανάλυση κάνω πολλά χρόνια από μικρή. Το αντιμετωπίζω σαν μια δια βίου μάθηση. Το θέατρο με βοηθά παρεμπιπτόντως, όντας η δουλειά μου με κάνει να νιώθω πολύ δημιουργική με κοινωνικοποιεί»

 

Για την πολιτική «δε νομίζω ότι έχω το στομάχι να μπω σε αυτό, είμαι αλλού προσανατολισμένη»

 

Για την οικογένεια «η επιθυμία να κάνω παιδί υπάρχει εδώ και χρόνια αλλά θα ήθελα να υπάρξουν κάποιες συνθήκες για να συμβεί. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ο άνθρωπος που θα με εμπνεύσει για αυτό. Ζω μόνη στο κέντρο»

 

Για την εμφάνισή της «είμαι πάρα πολύ κοκέτα… όχι όχι δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με τον εαυτό μου. Φροντίζω τον εαυτό μου, κάνω γυμναστική, προσέχω τα μαλλιά μου. Με φλερτάρουν στα social αλλά διακριτικά δεν έχω αισθανθεί ποτέ άσχημα»