To «αντίο» της στο OPEN

 Το δικό της «αντίο» στο OPEN αποφάσισε να γράψει η Νάνσυ Νικολαϊδου μέσα από το site της iwoman.gr, έπειτα από τα χθεσινά δημοσιεύματα για το τέλος της συνεργασίας της με τον τηλεοπτικό σταθμό της Παιανίας. Συγκεκριμένα έγραψε:

«This is the end… Δεν είμαι καλή στους αποχαιρετισμούς… Για την ακρίβεια είμαι άθλια στους αποχαιρετισμούς… Για την ακρίβεια, είναι ένα από τα πράγματα που σιχαίνομαι στη ζωή μου… Ίσως γιατί είμαι παραπάνω απ’ ότι πρέπει ρομαντική και σαφέστατα είμαι και παραπάνω απ’ ότι χρειάζεται συναισθηματική και μοιραία και ευσυγκίνητη. Oπότε κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με ένα τέλος στη ζωή μου, είναι για μένα κάτι σαν… άσκηση ψυχραιμίας.

Παίρνω βαθιά ανάσα, κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να μετρήσω μέχρι το δέκα, έτσι ώστε όταν τα ανοίξω και πάλι να έχουν όλα τελειώσει, όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Ξέρετε όπως όταν κάναμε όταν ήμασταν παιδιά…

Και γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί σήμερα είναι μια μέρα για μένα αποχαιρετισμού. Σήμερα είναι η μέρα που ένα κεφάλαιο της ζωής μου και της επαγγελματικής μου πορείας κλείνει. Σήμερα κλείνει για μένα το κεφάλαιο Open… Μετά από περίπου 8 χρόνια έφτασε η στιγμή κάπου εδώ να αποβιβαστώ, αφού το συγκεκριμένο ταξίδι για μένα έφτασε στο τελικό προορισμό του. Τα πως και τα γιατί δεν έχουν σημασία, ούτε θαρρώ πως αφορούν και κανέναν απ ‘όλους εσάς.

Το ταξίδι, λοιπόν, αυτό τελείωσε και μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Ωστόσο ήταν  για μένα ένα συναρπαστικό ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου συνεργάστηκα με πολλούς ανθρώπους, άλλους αξιόλογους, άλλους όχι, άλλους πολύτιμους, άλλους όχι, άλλους ικανούς, άλλους όχι.

Γνώρισα πολλούς, έκανα φίλους αρκετούς και αγάπησα κι εκτίμησα ελάχιστους. Μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και ούτε… Και φυσικά σε αυτά τα 8 χρόνια, γέλασα, έκλαψα, χάρηκα, πληγώθηκα, απογοητεύτηκα, συνέχισα… Βλέπεις, έχω μάθει να συνεχίζω στη ζωή μου και να μη τα παρατάω ποτέ. Εχω μάθει να παλεύω για να κερδίσω έντιμα, μιας και ποτέ και τίποτα δεν μου χαρίστηκε σχεδόν 30 χρόνια που βρίσκομαι στο χώρο. Δεν είχα ποτέ μπάρμπα στη Κορώνη, ούτε κουνιάδο καναλάρχη και ούτε θέλησα ποτέ και να έχω. Αυτό που με κράτησε και με κρατάει ακόμα σε αυτή τη δουλειά, είναι η αστείρευτη αγάπη και το πάθος μου γι αυτήν. Γι’ αυτό και το ταξίδι συνεχίζεται κι ελπίζω κάποτε να τα καταφέρω και να βρω την επαγγελματική μου Ιθάκη!

Ευχαριστώ όλους όσους συνεργαστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα κι εκείνους που βρέθηκαν “απέναντι” μου, γιατί κι από εκείνους έμαθα και το σίγουρο είναι πως έμαθα πολλά!

Εις το επανιδείν…»