Γιάννης Ζουγανέλης:«Αυτό που ανέκαθεν μου άρεσε στη Μύκονο ήταν η έλλειψη ομοφοβίας»...

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Γιάννης Ζουγανέλης στον δημοσιογράφο Μαρίνο Βυθούλκα και το mykonospost.gr. Ο δημοφιλής καλλιτέχνης διηγείται συναρπαστικές ιστορίες με πρωταγωνιστές την Claudia Cardinale, τον Anthony Perkins ενώ  μιλάει με απεριόριστη αγάπη και θαυμασμό για τους Μυκονιάτες που άφησαν ανεξίτηλη σφραγίδα στο πέρασμά τους.

 Η παρθενική φορά που επισκέφτηκε το νησί της Μυκόνου ήταν το 1960, σε ηλικία μόλις πέντε ετών. «Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα από εκείνο το πρώτο ταξίδι, ήταν η διαδρομή. Μαζί με τον πατέρα μου, επιβιβαστήκαμε σε ένα πλοίο που το έλεγαν ‘’Παντελής’’ και το ταξίδι μας διήρκησε 16 ώρες! Το καράβι δεν μπορούσε να δέσει στο λιμάνι. Οπότε το πλοίο έμενε αρόδου (σ.σ: παρέμενε έξω από το λιμάνι χωρίς να ρίξει άγκυρα) και έρχονταν οι βαρκάρηδες με τις λάνζτες, τις βάρκες τους, φορτώναμε τις βαλίτσες μας και μας έβγαζαν στο λιμάνι. Ήταν μια ιδιαίτερη Μύκονος και ένας προορισμός που ευνοήθηκε πολύ εξαιτίας της Δήλου. Ουσιαστικά, η Δήλος ήταν η αφορμή να έρθει τουρισμός από όλο τον πλανήτη στο νησί», εξηγεί. Μολονότι ο πατέρας του είχε καταγωγή από την Μύκονο, δεν είχε δικό του σπίτι εκεί. Η αγάπη, όμως, του Γιάννη Ζουγανέλη για την Μύκονο, τον οδήγησε στην απόφαση να αποκτήσει το πρώτο του σπίτι στο νησί το 1990. «Ευτυχώς ευνοήθηκα από τις συνθήκες, τις συγκυρίες και μπόρεσα να φτιάξω ένα σπίτι με Μυκονιάτικη αρχιτεκτονική. Το πρώτο μου σπίτι ήταν σε ένα συγκρότημα με τέσσερις κατοικίες στον οικισμό του Αγίου Στεφάνου. Γύρω στο 2000 έμαθα πως είχε βγει προς πώληση μια μονοκατοικία στην περιοχή του Τούρλου, με πολύ καλύτερη θέα και τότε αποφάσισα να δώσω το σπίτι του Αγίου Στεφάνου και να αγοράσω εκείνο».

 «Αυτό που ανέκαθεν μου άρεσε στη Μύκονο ήταν η έλλειψη ομοφοβίας»

 Ο Γιάννης Ζουγανέλης έζησε έντονα τις δεκαετίες του 1970 και 1980 στο νησί των ανέμων. Δεκαετίες που έδωσαν το παρών διασημότητες του διεθνούς jet set. «Η εικόνα που μου έχει μείνει έντονα χαραγμένη στο μυαλό είναι ένα καλοκαίρι που είδα έξω από τις 9 Μούσες τον John Lennon και τη Yoko Ono. Τους πλησίασα, τους μίλησα και βγάλαμε και μια αναμνηστική φωτογραφία, που δυστυχώς δεν την έχω, διότι την έδωσα σε μια δημοπρασία για τη διεθνή αμνηστία και δημοπρατήθηκε εκεί. Αλλά και να την είχα, δεν με αναγνώριζες εύκολα, διότι ήμουν ένα παιδάκι γύρω στα 15 που είχε την τόλμη να πάει και να τους μιλήσει. Και πήγα, διότι ήμουν ήδη φαν των Beatles και αγαπούσα τη μουσική τους. Το ζευγάρι παρέμεινε στο νησί για δυο μέρες και λίγοι ήταν εκείνοι που πήραν χαμπάρι τη παρουσία τους. Επίσης, είχα την χαρά να γνωρίσω τον Francis Bacon, έναν από τους μεγαλύτερους ζωγράφους του κόσμου. Στη Μύκονο, συνάντησα τυχαία στα σοκάκια και τον Yul Brynner, τον οποίο ακολούθησα για να δω που θα πάει. Στo Pierros γνώρισα επίσης και τον Anthony Perkins. Μάλιστα, ο Ανδρέας Κουτσούκος που είχε το Pierros είναι συγγενής μου. Η αλήθεια είναι πως εγώ ήμουν αυτός που είπε στον Ανδρέα πως αυτός ο άνθρωπος που βρίσκεται στο μαγαζί του είναι ο Anthony Perkins! Αυτό που ανέκαθεν μου άρεσε στη Μύκονο ήταν η έλλειψη ομοφοβίας, αλλά και η ελευθερία που είχαν οι επισκέπτες της, είτε αυτοί ήταν celebrities, είτε όχι. Από την άλλη, οι Μυκονιάτες ήταν πάντα φιλόξενοι με τους gay, τους αγκάλιαζαν και τους καλοδέχονταν. Μάλιστα, ένας φίλος επιχειρηματίας μου είχε πει χαρακτηριστικά πως ‘’Οι καλύτεροι και πιο καθαροί πελάτες είναι οι gay’’».

 «Η Μύκονος είναι ένα νησί στο οποίο έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σημαντικοί άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού»

 Το 1993 και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στη Μύκονο για τις ανάγκες της εκπομπής «Απίστευτα κι όμως ελληνικά», συνέβη κάτι όντως απίστευτο και καθόλου ελληνικό μπροστά στα μάτια του. «Κάποια στιγμή συνειδητοποιώ τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου πως σχετικά μακριά από το μέρος που κάναμε τα γυρίσματα, στεκόταν μια κυρία και μας παρατηρούσε. Αν και δεν μπορούσα να διακρίνω καθαρά τη φυσιογνωμία της, ήμουν σίγουρος ότι από κάπου την ήξερα. Αυτή, λοιπόν, η κυρία ήταν η ιταλίδα ηθοποιός Claudia Cardinale. Την πλησίασα, της μίλησα και την προσκάλεσα να έρθει μαζί μας το βράδυ για φαγητό στην απίθανη ταβέρνα του Φιλιππή, η οποία δεν υπάρχει πια. Εκείνη, με ευχαρίστησε και βρεθήκαμε όλοι μαζί το ίδιο βράδυ στου Φιλιππή». Όση ώρα κουβεντιάζουμε, παρατηρώ πως ο Γιάννης ανασύρει από την μνήμη του ιστορίες με τον πιο ζωηρό και γλαφυρό τρόπο. Το επίθετό του, Ζουγανέλης, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά επίθετα της Μυκόνου και αναρωτιέμαι αν έχει συγγένεια με τον Κώστα Ζουγανέλη, τον ιδιοκτήτη και επιχειρηματία που είχε τις 9 Μούσες, αλλά και τον εκλιπών Μάκη Ζουγανέλη, επίσης επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του Remezzo. «Όλοι οι Ζουγανέληδες έχουν μια κοντινή ή μακρινή σχέση. Θα σου μιλήσω, όμως, για αυτές τις δυο πολύ μεγάλες προσωπικότητες που μου ανέφερες. Την ερμηνεία του sui generis την βρήκα πάνω στον Μάκη τον Ζουγανέλη και την βρήκα απόλυτα κάνοντας παρέα μαζί του. Ήταν ένας άνθρωπος που με την ίδια ευκολία που θα έκανε παρέα με έναν ψαρά, έκανε και με την Jacqueline Bisset. Ο συγχωρεμένος ο Μάκης έχει δυο εξαιρετικά παιδιά, τον Κώστα που είναι ένας από τους καλύτερους μουσικούς της jazz στην Ευρώπη και την Ισαβέλλα που ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και συνεργάτηκε με τον Νίκο Περράκη. Όσον αφορά τον Κώστα Ζουγανέλη, πρόκειται για μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη φυσιογνωμία Μυκονιάτη. Θυμάμαι πως ο Κώστας είχε πάντα φανταστικά σπίτια. Έμπαινες μέσα και χάζευες από τα φωτιστικά, μέχρι τα έργα τέχνης που είχε. Ως επιχειρηματίας, δεν έφτιαξε μόνο τις 9 Μούσες στη Μύκονο, αλλά επεκτάθηκε, με την ίδια επωνυμία σε Κολωνάκι και Βουλιαγμένη. Ήταν από τους πρώτους ανθρώπους στην Ελλάδα που εισήγαγε την gourmet κουζίνα στα εστιατόρια. Πέρα, όμως, από το κομμάτι της διασκέδασης, η Μύκονος είναι ένα νησί στο οποίο έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σημαντικοί άνθρωποι της τέχνης και του πολιστισμού. Μια μεγάλη προσωπικότητα είναι ο Σταύρος Μάνεσης, ένας από τους καλύτερους καθηγητές πανεπιστημίου και γλωσσολόγος. Το λεξικό που έχει γράψει είναι περίφημο και ξακουστό στο εξωτερικό. Επίσης στη Μύκονο μεγάλωσε η σπουδαία ποιήτρια Μέλπω Αξιώτη, ενώ κατάγεται και ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Γιώργος Βέλτσος, η μητέρα του οποίου ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές αριστοκρατικές Μυκονοβενετσιάνικες φιγούρες».

 “Κάθε χρόνο προσπαθώ να πηγαίνω στο νησί. Παλαιότερα, είχα την πολυτέλεια να κάθομαι δυο μήνες. Φέτος στα κενά που έχω από τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, σίγουρα θα πάω να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω”.

 Την αγάπη του για το νησί της Μυκόνου, την μετέδωσε και στην κόρη του, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, που σε πολύ τρυφερή ηλικία γνώρισε τον τόπο καταγωγής του οικοδόμου παππού της. «Η Ελεωνόρα είναι Μυκονιάτισα. Αγαπάει πολύ το νησί. Έχει γυρίσει videoclip τραγουδιών της για να προβάλει το νησί και τις ομορφιές του. Εγώ, έχω κάνει επτά δίσκους για τη Μύκονο. Μάλιστα, ο δίσκος Οινοτρόπες Οργανικές Συνθέσεις που εκδόθηκε το 2003, παιζόταν στον αμπελώνα της Μαού στη Μύκονο, όπου τα μοναστηριακά κλίματα “μεγαλώνουν” με κλασική και lounge μουσική από ηχεία τοποθετημένα ανάμεσά τους». Ο συγκεκριμένος δίσκος, αναφέρεται σε τρεις πριγκίπισσες: Στην Οινώ που είναι για το κρασί, στην Σπερμώ που είναι για τη σπορά και στην Ελαϊς που είναι για το λάδι. Επίσης, έχω κάνει αρκετούς δίσκους στους οποίους κατέγραψα τους Σαμπουνιέρηδες Μυκονιάτες. Τους Μυκονιάτες που παίζουν σαμπούνα. Ακόμα και σήμερα παίζουν». Ο λόγος του χειμαρρώδης, ειδικά όταν αναφέρεται στην δική του Μύκονο και όλα όσα έχει ζήσει εκεί. «Κάθε χρόνο προσπαθώ να πηγαίνω στο νησί. Παλαιότερα, είχα την πολυτέλεια να κάθομαι δυο μήνες και να απολαμβάνω το καλοκαίρι. Φέτος στα κενά που έχω από τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, σίγουρα θα πάω να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω. Η Μύκονος με ηρεμεί και μου δίνει τροφή για σκέψη».