Περικλής Κονδυλάτος: «Γονάτισα μπροστά σε έναν ρακένδυτο και τον παρακαλούσα να μου δώσει φαγητό»...

Στην εκπομπή «Καλοκαίρι #not» με την Ελένη Τσολάκη ήταν σήμερα καλεσμένος ο Περικλής Κονδυλάτος και μίλησε για την εμπειρία του στο Survivor, την αυξομείωση του βάρους του, αλλά και τις στιγμές μεγάλης πείνας που τον έκαναν να γονατίσει μπροστά σε έναν άνθρωπο και να παρακαλέσει για φαγητό.

 «Είμαι πάρα πολύ καλά τώρα. Ο μεταβολισμός μου, όπως όλων των παιδιών, έχει λίγο “χτυπηθεί” και είναι πάρα πολύ δύσκολο να πάρω πίσω τη χαμένη μυϊκή μάζα. Όταν πεινάει το σώμα αρχίζει και τρώει τον εαυτό του. Είναι δύσκολο να επανέλθει όλο αυτό το πράγμα όταν έχει κρατήσει για καιρό, γιατί εγώ έκατσα δύο μήνες. Επειδή δεν ήξερα ότι θα μπω στο Survivor, είχα μπει σε μια διαδικασία να πάρω όγκο και όταν παίρνεις όγκο, παίρνεις και λίπος. Και μπήκα στο παιχνίδι λίγο… τροφαντούλης», είπε αρχικά ο Περικλής Κονδυλάτος.

 Και συνέχισε: «Ήταν πάρα πολύ δύσκολα τον πρώτο καιρό με το φαγητό. Ήταν μια εξωπραγματική εμπειρία γιατί δεν είχαμε συνηθίσει να στερούμαστε το φαγητό ήταν κάτι εκτός της φαντασίας μας και ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Αν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι θα πρέπει να κρατήσουμε αυτήν την εμπειρία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και αυτό που εμάς μάς πόνεσε για κάποιους άλλους είναι η πραγματικότητά τους. Οφείλουμε να είμαστε ευαισθητοποιημένοι. Αναφέρομαι στους ανθρώπους που δεν είχαν το προνόμιο να γεννηθούν σε μια χώρα σαν τη δική μας».

 «Η κατάσταση που ζήσαμε στον Άγιο Δομίνικο δίπλα σε τόση φτώχεια με συγκλόνισε. Είπα ότι δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να είμαι στην κοσμάρα μου. Μιλώ για όλον τον πλανήτη, όπου υπάρχουν άνθρωποι που δεν απολαμβάνουν όσα εμείς. Αυτό που ζούσαμε εκεί, για ανθρώπους που βλέπαμε στη ζούγκλα είναι η καθημερινότητά τους και δεν πληρώνονταν για να πεινάνε. Φαντάσου να βρεθείς μπροστά σε έναν άνθρωπο ρακένδυτο και να τον παρακαλάς να σου δώσει να φας», είπε ο Περικλής Κονδυλάτος.

 Και προχώρησε σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση: «Εγώ γονάτισα μπροστά σε έναν από αυτούς τους ανθρώπους, ο οποίος ήταν σε τραγική κατάσταση, με σκισμένα ρούχα και ήταν πάρα πολύ φτωχός, δεν είχε δόντια… Γονάτισα μπροστά του και τον παρακαλούσα να μου δώσει φαγητό. Ζητούσα από έναν άνθρωπο που δεν είχε τίποτα να μου δώσει εμένα. Αυτό σε βάζει στη ζωή σε μια άλλη προοπτική, για το πώς βάζεις τον εαυτό σου μέσα στον κόσμο».