Ελένη Ράντου: «Παλιά, ο χώρος του θεάτρου ήταν γυναικοκρατούμενος...»

Η Ελένη Ράντου, ερχεται την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου στην εκπομπή «Προσωπικά»  με την Έλενα Κατρίτση και μιλάει για όλα.

Μιλά για την περιοχή που γεννήθηκε και την αίσθηση που υπήρχε όταν ξεκινούσε. «Tο ταβάνι ήταν πολύ συγκεκριμένο για κάποιον που προερχόταν από μια εργατική συνοικία του Αιγάλεω city», λέει χαρακτηριστικά.

«Στη φάση που βρίσκομαι τώρα ως κόρη, είμαι μαμά… διότι η μητέρα μου χρειάζεται πλέον μια μαμά. Δεν ξέρω αν είναι από κεκτημένη ταχύτητα που ακούω το όνομά μου. Κάποιες φορές, μου τίθεται η ερώτηση ποια είμαι…».

Η Ελένη Ράντου μιλάει για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο θέατρο, προκειμένου να βρει ηθοποιούς για τους ανδρικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους στα έργα που ανεβάζει: «Κάποιοι προτιμούν να μη δουλεύουν με γυναίκες κι αυτό το βλέπω την τελευταία δεκαετία. Μαζεύονται πάρα πολλοί άνδρες και παίζουν έργα για να μας αποφεύγουν. Προφανώς αισθάνονται πιο άνετα μεταξύ τους. Παλιά, ο χώρος του θεάτρου ήταν γυναικοκρατούμενος, ενώ σήμερα είναι νομίζω ανδροκρατούμενος. Έτσι κι αλλιώς σε οποιονδήποτε τομέα, η εξουσία φοράει πάντα παντελόνια. Ανδρικά παντελόνια. Και η κατάχρηση της εξουσίας κι αυτή φοράει ανδρικά παντελόνια. Γιατί αναγκαστικά πρέπει να έχεις εξουσία για να κάνεις κατάχρηση».

Όσο αφορά τις καταγγελίες στον καλλιτεχνικό χώρο λεει:  «Για πρώτη φορά, ακούγοντας τέτοια περιστατικά, η κοινωνία αντέδρασε χωρίς να ενοχοποιήσει το θύμα. Δεν του το καταλογίζει: “Α! τα ήθελες κι εσύ, καλά να πάθεις”. Υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθησία στο σοκ που παθαίνει το θύμα. Ίσως κι αυτός είναι ένας λόγος “γιατί τώρα”».

Ενώ για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου αναφέρει:«Όταν βρέθηκα δίπλα στον Βασίλη, εγώ μόλις ξεκινούσα και έπρεπε να σταθώ στο ύψος μιας πολύ μεγάλης ιστορίας. Υπήρχε κι ένα περιβάλλον γυναικών, οι οποίες ήταν έξαλλες μαζί μου. Τι είχα ακούσει! Επειδή φορούσα μίνι, ήμουν φτηνιάρα, ελαφριά, έλεγαν ότι θα τον εκμεταλλευτώ…».

«Νομίζω ότι δεν με έχει αγαπήσει άνθρωπος, περισσότερο από τον Βασίλη, γιατί με έχει αποδεχθεί, ακριβώς όπως είμαι. Δεν έχει προσπαθήσει να με αλλάξει, με σεβάστηκε, με εκτίμησε πάρα πολύ, με ένα διακριτικό τρόπο, χωρίς να το δείχνει ούτε στον εαυτό του, ούτε σε εμένα! Συνήθως το μαντεύω. Επιμείναμε σε αυτή τη σχέση, την προστατεύσαμε και την κρατήσαμε. Είναι ένας κύκλος ζωής που μου φέρνει γαλήνη».