Έφη Ρασσιά: «Βίωσα και την ανεργία και την ανασφάλεια»

Η Έφη Ρασσιά είναι νέα, όμορφη, ταλαντούχα και υποδύεται τη Βάλια στο «Καφέ της Χαράς». Η ηθοποιός μίλησε στο περιοδικό «Τηλεθεατής» για την ηρωίδα της αλλά και για την επιστροφή στα γυρίσματα μετά το lockdown.

- Τι κάνει η Βάλια;

«Η ηρωίδα μου βρίσκεται σε ένα σημείο όπου έρχονται τα πάνω κάτω. Ενώ φαινόταν ότι στη ζωή της ο εμπρησμός του “Καφέ” ήταν το ορόσημο που τα ανέτρεψε όλα και ήρθε στο Κολοκοτρωνίτσι, στην πραγματικότητα τώρα έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή της και στην ψυχή της. Οπότε, μέσα σε όλα, έρχεται και απέναντι από τον εαυτό της. Τον κοιτάζει κατάματα και σκέφτεται λάθη που έχει κάνει στον έρωτα και λάθη που μπορεί να πληγώσουν άλλους ανθρώπους. Και όλο αυτό την κάνει να ωριμάζει».

- Έχει συνειδητοποιήσει τι αισθάνεται πια;

«Όταν νομίζει ότι έχει κατασταλάξει, έρχονται εμπόδια εξωτερικά που ακούν στο όνομα "Περίανδρος Πώποτας”, οπότε κάνει πίσω, και όταν αποφασίζει να μείνει μόνη, βγαίνει ξαφνικά από διασταύρωση οπισθογωνία άλλο αγόρι ανάβει τα αλάρμ και γίνεται χαμός! Δεν μπορεί να ηρεμήσει. Σε αυτά τα επεισόδια που έρχονται, δεν θα βρει ησυχία. Για εμένα που διάβαζα, ήταν επεισόδιο και εξέλιξη. Ελεγα ότι αυτή η ηρωίδα δεν ζει, το τρενάκι του τρόμου του λούνα παρκ περνάει...».

-Πώς ήταν η επιστροφή στα γυρίσματα;

«Σταματήσαμε, ουσιαστικά, ακριβώς στη μέση των γυρισμάτων. Με βίαιο τρόπο. Τη μία ημέρα ακούγαμε για κορονοϊό, την επόμενη έκλεισαν όλα. Βίωσα και την ανεργία και την ανασφάλεια τι θα γίνει μετά, και τώρα φοβάμαι μην ξαναγίνει lockdown. Δεν θέλω με τίποτα. Όταν ξεκινήσαμε, τον Ιούνιο, ήταν πολύ ωραία. Βρεθήκαμε πάλι όλοι μαζί και ένιωσα πως όλοι το ήθελαν πολύ. Ήμασταν σαν άλογα κούρσας, που ακούστηκε πάλι το “ντιν” και αρχίσαμε να τρέχουμε».

- Αισθανθήκατε ότι το επάγγελμα που μόλις ξεκινήσατε να ασκείτε, δεν έτυχε της υποστήριξης που θα έπρεπε;

«Σκέφτηκα, τι γίνεται; Οι καλλιτέχνες δεν είναι επαγγελματίες; Σκέφτηκα ότι αν η πολιτεία αφήνει έτσι έναν επαγγελματικό κλάδο εκτός, μήπως μετά ακολουθήσει και άλλος; Μήπως είναι απλά το πρώτο σκαλοπάτι; Επίσης αναρωτήθηκα, θα βγάζαμε μια καραντίνα χωρίς ταινίες και μουσική; Αναλογίσου το, βρε πολιτεία, μην τους ξεχνάς».

-Κάνατε κάτι ακόμα και σταμάτησε;

«Πέρυσι έκανα μόνο τη σειρά, και το ήθελα, γιατί ήταν κάτι τελείως καινούργιο για εμένα. Και μάλιστα, ένιωσα το εξής. Όταν ήμουν μικρή, η μόνη οδηγία που είχα ήταν “μην ασχολείσαι με την κάμερα”. Και τώρα, ως μεγάλη, μου λένε: “Θα βλέπεις πού είναι η κάμερα, τι φακό έχει, πού είναι τα φώτα”... Και λέω, άλλο πράγμα, πάει η ανεμελιά του παιδιού. Εκεί κατάλαβα ότι όταν αποφασίζεις να το κάνει επαγγελματικά θέλει ακρίβεια και μου ξύπνησε ακόμα πιο έντονη η λαχτάρα. Και όσο περισσότερες δυσκολίες βλέπω, τόσο πιο πολύ μου αρέσει και σιγουρεύομαι ότι αυτό θέλω να κάνω. Είναι ένα σίριαλ δύσκολο, λόγω των μετακινήσεων, και επειδή ακόμα μαθαίνω, αρνήθηκα κάποιες προτάσεις που μου έγιναν για θέατρο. Δεν νιώθω ότι μπορώ να τα κάνω και τα δύο. Ίσως σε μεταγενέστερο χρόνο γίνει κάτι, αλλά είναι ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο».