Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Για τρία χρόνια στο σπίτι μου δεν είχα καθρέφτη»

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος στο «ΒΗΜagazino» και τη δημοσιογράφο Έρη Βαρδάκη. O γνωστός ηθοποιός, ο οποίος αυτήν την περίοδο πρωταγωνιστεί στις «Άγριες μέλισσες», μίλησε για τον έρωτα στην ζωή του αλλά και για το πως βλέπει ο ίδιος την εξωτερική του εμφάνιση.

Αν δεν απατώμαι έχετε χάσει τον πατέρα σας.

Ναι, πριν 11 χρόνια και μετά από αυτή την απώλεια τα καταφέραμε. Σταθήκαμε στα πόδια μας. Είμαστε δεμένη οικογένεια. Τις αγαπώ τις αδελφές μου. Και βεβαίως τη μητέρα μου, την κυρία Αθανασία, τη λατρεύω. Και όσο μεγαλώνουμε η σχέση μας βαθαίνει.

Αλήθεια, με τι ασχολούνται οι αδελφές σας;

Η πρώτη, η Νίκη, είναι βρεφοκόμος. Η δεύτερη, η Αναστασία, είναι τραπεζικός και καθηγήτρια τανγκό. Η τρίτη, η Ειρήνη, ασχολείται με την κοινωνική εργασία και της αρέσει να χορεύει R’ n’ B. Η τέταρτη, η Δέσποινα, είναι δασκάλα και τραγουδάει. Ήταν η τραγουδίστρια του συγκροτήματος Carte Postale. Ο πατέρας μας, ο Σπύρος, είχε μια καλλιτεχνική φύση. Ήταν ένας ελαιοχρωματιστής που ζωγράφιζε υπέροχα και αντιμετώπιζε τη δουλειά του ως τέχνη. Επίσης, είχε μια υπέροχη φωνή. Νομίζω πως από αυτόν κληρονόμησα την αγάπη μου για την τέχνη.

Μεγαλώνοντας γίνεται πιο κυνικός απέναντι στον έρωτα;

Όχι. Μια σπουδή είναι ο έρωτας. Δεν τελειώνει. Και έχει να κάνει με τη διαθεσιμότητα. Από το πόσο ανοιχτός είσαι απέναντι στους ανθρώπους. Μου έχει τύχει να οδηγώ με τη μηχανή και στο φανάρι να δω το πρόσωπο μιας όμορφης κοπέλας. Το βλέμμα της μπορεί να με συντροφεύει όλη την ημέρα.

Έχετε υπάρξει νάρκισσος;

Θέλω να πιστεύω πως όχι. Για τρία χρόνια στο σπίτι μου δεν είχα καθρέφτη. Πολλές φορές και στις «Άγριες Μέλισσες» σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να παίζω πιο «φαραωνικά». Να κατεβάζω τη φωνή μου, να την κάνω μπάσα, να έχω δραματικές εξάρσεις. Δεν με ενδιαφέρει. Θέλω να παίζω εσωτερικά. Με τα βλέμματα. Η ομορφιά δεν βρίσκεται σε αυτό που «φαίνεται».

Είστε πολύ ωραίος άνδρας. Η εμφάνιση σας πιστεύετε ότι μπορεί να σας εγκλωβίσει θεατρικά;

Τίποτα δεν μπορεί να σε εγκλωβίσει αν δεν του το επιτρέψεις. Ένας εμφανίσιμος ηθοποιός οφείλει να ξεπεράσει το αυταπόδεικτο της ομορφιάς του. Αυτή είναι η δυσκολία, να κάνεις το θεατή να σταθεί στην ερμηνεία σου και όχι μόνο στην εμφάνιση σου. Εν τέλει πάντως ας έχουμε υπ’ όψιν ότι ο κόσμος είναι πιο ευφυής από ό,τι νομίζουμε και πως, έστω και ασυνείδητα, αντιλαμβάνεται πότε ένας ηθοποιός εκμεταλλεύεται την εμφάνιση του για να προχωρήσει και πότε καταφέρνει και την ξεπερνάει.