Αλεξάνδρα Παλαιολόγου: «Την δημοσιότητα δεν την χαιρόμουν καθόλου»

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στο περιοδικό Λοιπόν και τη δημοσιογράφο Ρενέ Σαραντινού με αφορμή την έναρξη των παραστάσεων για το «Υπέροχο μου διαζύγιο». Μέσα σε όλα, η δημοφιλής ηθοποιός μίλησε για την προσωπική της ζωή ενώ παραδέχθηκε πως έχει συμβεί να βρεθεί σε σχέση για να μην είναι μόνη της.

Σου έχει συμβεί να είσαι με κάποιον άνθρωπο για μην είσαι μόνη σου;

Στο παρελθόν, τώρα όμως όχι, με τίποτα. Έχει συμβεί να είμαι σε μια σχέση για να μην είμαι μόνη μου, αλλά αυτό συνέβη παλιά, τώρα είμαι πολύ επιλεκτική στις σχέσεις που κάνω, επίσης μου αρέσει πάρα πολύ η μοναξιά μου. Όταν λέω μοναξιά, εννοώ τη μοναχικότητα, την οποία επιλέγω να υπάρχει κι όταν βρίσκομαι σε μια σχέση. Περνάω πάρα πολύ καλά με τον εαυτό μου, ακόμα κι αν δεν είμαι με κάποιον.

Έχεις «χτίσει», έχεις θωρακίσει πλέον τον εαυτό σου;

Ναι, το έχω κάνει.

Σε προσωπικό επίπεδο υπάρχει κάτι που θέλεις να έρθει στη ζωή σου;

Σε προσωπικό επίπεδο δεν θα ήθελα να έρθει κάτι άλλο στη ζωή μου, είμαι καλά με ό,τι έχω.

Με τη δημοσιότητα πώς τα πας;

Δεν έχω εκτεθεί σε βαθμό που να την επιζητώ. Έχω εκτεθεί στο παρελθόν με μια σχέση, επειδή είμαστε και οι δύο γνωστοί… Κι ήταν λογικό να υπάρχει πολύ μεγάλη έκθεση… εντάξει. Στην αρχή, για να σου πω την αλήθεια, πάθαινα κρίσεις πανικού, δεν ήταν καθόλου εύκολο για μένα να το χειριστώ, τώρα πια δεν ασχολούμαι καν. Κάποιες φορές μπορεί να μου τηλεφωνήσει η μαμά μου και να μου πει, «παιδί μου είσαι καλά; Έγραψαν σ’ ένα περιοδικό ότι ήσουν στο νοσοκομείο…», κι αυτό που έγραψαν στο περιοδικό να είχε συμβεί πριν από χρόνια, ότι είχα περάσει κρίση πανικού, ήμουν στο νοσοκομείο, κι ο τίτλος να γράφει ότι είμαι στο νοσοκομείο (γέλια)…

Σε περιόριζε η δημοσιότητα σε ό,τι αφορούσε τις σχέσεις σου που γίνονταν γνωστές;

Τις σχέσεις μου τις χαιρόμουν, ασχέτως της δημοσιότητας, τη δημοσιότητα δεν χαιρόμουν καθόλου. Στην αρχή πραγματικά πάθαινα κρίσεις πανικού, με όλα τα συμπτώματα, δεν ήταν εύκολο να το διαχειριστώ. Το ότι με «κυνηγούσαν» είχε κάποια αλήθεια, με την έννοια ότι πίσω από ένα θάμνο ξεπήδαγε ένας φωτογράφος, έχω ζήσει τέτοιες στιγμές, αλλά νομίζω ότι όσο πιο χαλαρή είμαι τελικά τόσο το καλύτερο.