Εκπομπές που γίνονται με το χρόνο καλύτερες...

Αν αναζητά κανείς αποδείξεις για εκπομπές που με το χρόνο γίνονται καλύτερες θα μπορούσε να ανατρέξει στην πορεία του “Βινυλίου”. Μια εκπομπή που ξεκίνησε πέρυσι “πιο χύμα, πεθαίνεις” (αρχικά χωρίς καν να έχει τίτλο) και ξεχώρισε κυρίως για τις καλές προθέσεις παρά για καθεαυτή την εκτέλεση της ιδέας, φέτος σχηματοποιείται σε κάτι διακριτό και ενίοτε καλοδουλεμένο. Με ρευστή θεματολογία που κυμαίνεται από το Διονύση Σαββόπουλο και τους Πυξ Λαξ έως συζήτηση με ειδικούς για τη σεξουαλική αγωγή και τις ψυχικές νόσους, το δεύτερο “πόνημα” των "Αρβύλα" εξασκεί δημιουργικά το δικαίωμα να πηγαίνει όπου του κατέβει. Αποκορύφωμα της έως τώρα προσπάθειας η εκπομπή για την τηλεόραση του τότε. Σπάνια μια απόπειρα με χαρακτηριστικά inception (ταινία μέσα σε μια ταινία) ή εν προκειμένω τηλεοπτική εκπομπή για την τηλεόραση, λειτουργεί χωρίς να υποπέσει στον κίνδυνο της ακαδημαϊκής ομφαλοσκόπησης. Με σταθερά γρήγορο ρυθμό που έκανε την εκπομπή να κυλήσει νεράκι και διατηρώντας την ατμόσφαιρα πειρατικής ραδιοφωνικής εκπομπής, ο Αντώνης Κανάκης και η παρέα του μας πήραν από το χέρι σε μια βόλτα συλλογικής μνήμης όπου στην πορεία συναντηθήκαμε (μέσω Skype) την πρώτη παρουσιάστρια Ελένη Κυπραίου, το “παραμυθά” Νίκο Πιλάβιο, το Γιωργο Κατσαρό και άλλους. Η ατάκα της βραδιάς “ο Μπόμπος (το παιδάκι από την διαφήμιση του ‘80) φάνηκε;” έγραψε. Το “Βινύλιο” που ξεκίνησε άμορφα και άναρχα, φέτος την ιδρώνει τη φανέλα και αποδεικνύει ότι το “κουτί-κουτί” (της τηλεόρασης, και όχι της μπύρας) μπορεί ενίοτε να γίνει “και τι κουτί”.

Real Life-Ναταλία Ανδρικοπούλου