Νίκος Πολυδερόπουλος: Πώς από την οικοδομή βρέθηκε σε ένα κάστινγκ για ηθοποιούς;

Ο Νίκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κάτω Μαζαράκι, ένα όμορφο χωριό της Αχαΐας. Τα παιδικά του χρόνια ήταν γεμάτα παιχνίδι και ζαβολιές μαζί με τα τρία μικρότερα αδέλφια του, όλα αγόρια.

«Δεν ήμουν καθόλου ήσυχος. Ήμουν ο ταραξίας του σχολείου και του χωριού! Έφυγα από το Κάτω Μαζαράκι όταν αποφάσισα να φοιτήσω στη σχολή υδραυλικών στην Πάτρα και στη συνέχεια δούλεψα σε οικοδομές. Η δουλειά σε μια οικοδομή στο Μεταξουργείο με έφερε λίγο καιρό μετά στην Αθήνα» λέει.
Οι γονείς του μένουν ακόμα στο χωριό και εκείνος, παρά το φορτωμένο του πρόγραμμα και τα συνεχή ταξίδια, φροντίζει να τους επισκέπτεται καθώς είναι πολύ δεμένη οικογένεια.

Πώς είναι η ζωή ανάμεσα σε Αθήνα και Κύπρο;

Μέσα σε ένα αεροπλάνο! Υπάρχει μια βαλίτσα που αδειάζει στην Αθήνα την Πέμπτη και Κυριακή ξαναγεμίζει για την επιστροφή μου στην Κύπρο. Δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο. Ωστόσο, είναι κάτι που αγαπώ και μου αρέσει πολύ που το κάνω.

Τι σε έχει δυσκολέψει περισσότερο;

Η έλλειψη σταθερότητας. Θα ήθελα να έχω μια βάση, θα μου δημιουργούσε περισσότερη ασφάλεια νομίζω. Είναι λίγο χαοτικό να μην έχεις πρόγραμμα καθημερινότητας. Είναι δύσκολο, αλλά νομίζω πως τα καταφέρνω.

Πώς μπήκε η υποκριτική στη ζωή σου;

Όσο δούλευα στην οικοδομή, ένας φίλος μου με ενημέρωσε για ένα σίριαλ, τη Λόλα, στο οποίο ζητούσαν κομπάρσους. Αποφάσισα να πάω, και μάλιστα το αφεντικό μου φώναζε γιατί πίστευε ότι θα αφήσω πίσω τη δουλειά. Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που πήγα στο γύρισμα σκούπιζα τις μουντζούρες από πάνω μου. Όταν μπήκα στο χώρο, κοίταζα τους καλοντυμένους ηθοποιούς με τα σενάρια και τους ρόλους στα χέρια και τότε κάτι έγινε μέσα μου και είπα «αυτή είναι η δουλειά που μου αρέσει κι αυτό θέλω να κάνω». Μετά από αυτό επέστρεψα στην Πάτρα και δούλεψα νύχτα, με σκοπό να μαζέψω χρήματα για να σπουδάσω υποκριτική.

Πηγή: Περιοδικό "People"