Σειρές χωρίς υποκριτική...

Θετικό είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τα κανάλια να επενδύουν στην ελληνική μυθοπλασία, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό γίνεται πάντα με τις καλύτερες συνθήκες. Κοινή συνισταμένη πολλών σήριαλ των τελευταίων ετών είναι οι κακές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, που προφανώς δεν επιλέγονται με αμιγώς υποκριτικά κριτήρια. 

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Δανάη Παππά στο "Τατουάζ" ή ο Βασίλης Μίχας που ενσαρκώνει τον Μάνο στην "Επιστροφή" και η λίστα δεν έχει τέλος. 

Για ποιο λόγο οι σκηνοθέτες ή τα διάφορα στελέχη των τηλεοπτικών σταθμών δεν προσπαθούν να ανακαλύψουν νέα πρόσωπα που κάνουν ήδη τη δική τους πορεία και επιμένουν σε εκείνους που απλά έχουν μία δυναμική παρουσία στο Instagram;

Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο να αποκτήσουν τηλεοπτική υπόσταση πρόσωπα με καταξιωμένη θεατρική καριέρα, όπως ο Βασίλης Μπιμπής, που παρά το τεράστιο του ταλέντο δεν μπορεί να ξεχωρίσει στο "Κάνε γονείς να δεις καλό". 

Μία εξαιρετική περίπτωση είναι ο ταλαντούχος Σπύρος Κυριάκος, που φέτος δίνει "ρέστα" στην παράσταση " Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες", καταφέροντας να ξεχωρίσει ανάμεσα σε πολύ εμπορικούς της τηλεόρασης, όπως ο Γιάννης Τσιμιτσέλης, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος και ο Σπύρος Μπιμπίλας. To ίδιο συνέβη και τα τελευταία δύο χρόνια που πρωταγωνιστούσε στο "Βάφτα Μαύρα"

Τέτοιες περιπτώσεις χρειάζονται στην τηλεόραση, με ταλέντο και εμπορική διάσταση.