Πηνελόπη Πλάκα: «Δεν αποποιούμαι το παρελθόν μου, αλλά κουράστηκα να κάνω μόνο τις ανάλαφρες κοπελίτσες»

Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε στη φετινή σειρά που πρωταγωνιστεί. 

Η Πηνελόπη Πλάκα μίλησε για τον ρόλο της στη σειρά «Πέτα τη φριτέζα» και για τη συνεργασία της με τον Γιάννη Μπέζο.

Πώς νιώθεις που φέτος παίζεις δίπλα στον Γιάννη Μπέζο;

Ήταν μεγάλο μου όνειρο να συνεργαστώ με τον Γιάννη Μπέζο και άλλους ηθοποιούς της γενιάς του, γιατί έχω να μάθω πολλά από αυτούς. Ο Γιάννης Μπέζος είναι ένας χορτασμένος άνθρωπος, είναι γενναιόδωρος με τους συναδέλφους, αγαπάει και φροντίζει πολύ τους νέους ηθοποιούς. Θεωρώ ότι η συμμετοχή μου στο «Πέτα τη φριτέζα» ήταν ένα δώρο που προσφέρθηκε. Είχα αποφασίσει να μη δουλέψω φέτος, ούτε στο θέατρο, ούτε στην τηλεόραση αν δεν ήταν να κάνω που να με εκφράζει. Όσα χρόνια είμαι στον χώρο, έχω παίξει ρόλους, με τους οποίους με έμαθε και με αγάπησε ο κόσμος και είμαι ευγνώμων για τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν. Αλλά αισθάνθηκα ότι ήρθε η ώρα να κάνω μία νέα αρχή! Οπότε ότι πρόταση μου ήρθε την αρνήθηκα, γιατί ήθελαν να κάνω πάλι το χαριτωμένο, αφελές κορίτσι. Είχε φτάσει 25 Ιουνίου και δεν είχα κλείσει καμία δουλειά, ούτε για το θέατρο, ούτε για την τηλεόραση.

Είχες την οικονομική πολυτέλεια να λες όχι σε προτάσεις;

Όταν κάνουμε αυτή τη δουλειά πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Έχω κάποια όνειρα και αν θέλω να τα δω να πραγματοποιούνται θα πρέπει να κάνω και κάποιες θυσίες.

Δηλαδή, αν δεν ερχόταν ένας ρόλος που να ήταν διαφορετικός, θα προτιμούσες να είσαι άνεργη;

Είχα μαζέψει κάποια χρήματα με τα οποία θα μπορούσα να συντηρήσω τον εαυτό μου για κάποιους μήνες. Αλλά πιστεύω ότι αν παίρνεις ρίσκο στη ζωή σου κερδίζεις. Δεν αποποιούμαι το παρελθόν μου, αλλά κουράστηκα να κάνω μόνο τις ανάλαφρες κοπελίτσες. Ήθελα να με δει ο κόσμος και σε κάτι διαφορετικό κι αυτό ήρθε με τον ρόλο της Φωτεινής στο «Πέτα τη φριτέζα». Όταν μου έστειλαν τα πρώτα σενάρια και τα διάβασα είπα «Θεέ μου, επιτέλους!». Ε, όταν έμαθα και τους υπόλοιπους συντελεστές, ήταν το πρώτο ναι που είπα σε δουλειά με την ψυχή μου! Πηγαίνω στο γύρισμα και νιώθω ότι πηγαίνω σε σχολείο. Μακάρι, να μου έρθει κάτι αντίστοιχο αργότερα και στο θέατρο.

Πηγή: Νέα Σελίδα