Η σεναριογράφος της «Γυναίκας χωρίς όνομα» μιλά για το νέο της σίριαλ στον Ant1...

Η νέα καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 ,Γυναίκα χωρίς όνομα, θα φέρει την υπογραφή της καταξιωμένης ηθοποιού και σεναριογράφου, Μαρίας Γεωγιάδου, που έχει γράψει στη μικρή οθόνη αρκετές επιτυχίες...

Η ίδια μιλά στο Mytv κι αποκαλύπτει...

Σε λίγες εβδομάδες κάνει πρεμιέρα η νέα καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 ,«Γυναίκα χωρίς όνομα». στην οποία υπογράφετε το σενάριο. Πώς είναι αυτή η περίοδος για εσάς; 

«Αυτή η περίοδος είναι όμορφη, γιατί είναι παραγωγική. Μου αρέσει πάρα πολύ να γράφω αυτή τη σειρά. Μου αρέσει να ασχολούμαι με το θέμα της, που είναι η αγάπη σε όλες τις μορφές της. Κυρίαρχη, βέβαια, είναι η μητρική αγάπη. Αυτή που ενώνει μία μάνα με το παιδί και το πόσο αυτή, μπορεί να πει κανείς, δυναμώνει όταν υπάρχει κίνδυνος. Όταν αυτό το παιδί το αρπάζουν μέσα από την αγκαλιά της μάνας, όταν αυτό το παιδί κινδυνεύει και τι κάνει μία μάνα προκειμένου να το προστατεύσει ή, στη χειρότερη των περιπτώσεων, τι κάνει όταν φτάνει στο σημείο να εκδικηθεί για την απώλεια αυτού του παιδιού...».

Θα μας πείτε δυο λόγια για την υπόθεση της σειράς;  

«Υπάρχουν δύο κεντρικές ηρωίδες - μητέρες που ενώνονται μέσα από έναν τρόπο μοιραίο και άγνωστο για αυτές, με έναν δεσμό δυνατό, αλλά το αγνοούν και φτάνουν στο σημείο να κάνουν το μεγαλύτερο κακό η μία στην άλλη. Είναι η Μαρίνα και η Κάτια. Η Μαρίνα, την οποία υποδύεται μια νέα, πολύ ταλαντούχα ηθοποιός και εξαιρετικά όμορφη, η Ντόρα Μακρυγιάννη, είναι η βασική ηρωίδα της ιστορίας μας. Μία γυναίκα που είναι η χαρά της ζωής και που από μια ατυχή συγκυρία αρχίζουν να της συμβαίνουν πράγματα που της στερούν κάθε αγάπη και κάθε χαρά, ενώ η ζωή της έχει χτιστεί γύρω από αυτά. Είναι η χαρακτηριστική γυναίκα που απλά και μόνο θέλει αυτά τα καθημερινά πράγματα, όπως είναι η στοργή, η τρυφερότητα, ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας, η οικογένεια. Αυτά ζητάει και αυτά είναι που στερείται. Η ίδια φυλακίζεται, ταλαιπωρείται για να προστατεύσει το παιδί της και τελικά περνάει από μια οδύσσεια πραγμάτων μέχρι να φτάσει στην αλήθεια, μέχρι να φτάσει στη ρίζα του κακού. Η Μαριάννα Τουμασάτου, για την οποία δεν χρειάζεται να πω κάτι, την ξέρουμε όλοι, υποδύεται την Κάτια. Είναι μια γυναίκα πολύ βαθιά πληγωμένη, που έχει στερηθεί δύο φορές τη δυνατότητα να μεγαλώσει τα παιδιά που έχει φέρει στον κόσμο. Παραμένει με μια πολύ βαθιά πίκρα, γι' αυτό και αποκτάει ένα πρόσωπο κακό, που είναι ικανό για όλα. Η οδύνη της την ωθεί να προκαλέσει οδύνη και σε άλλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει στερέψει μέσα της κάθε καλό συναίσθημα και όταν έρθει η συγκεκριμένη στιγμή μπορεί και αυτή να έχει τη μεταστροφή της, τη μεταμέλειά της, αλλά πρώτα θα φτάσει σε σημεία που θα την απογυμνώσουν από κάθε καλό στοιχείο» .

Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σειρά; 

«Είναι ένα παζλ ανθρώπων που κανείς δεν είναι αμιγώς κακός. Κανείς από αυτούς δεν γεννήθηκε κακός και όλοι από ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας, βρίσκονται σε αντίπαλες θέσεις ο ένας με τον άλλον και ο ένας είναι σαν να δημιουργεί τη συνθήκη της καταστροφής για τον άλλο. Δηλαδή είναι άνθρωποι που χωρίς να το θέλουν μέσα από γρανάζια ζωής, μοίρας, συμπτώσεων. και τύχης αλληλοκαταστρέφονται, ενώ θα μπορούσαν να κάνουν το εντελώς αντίθετο. Βέβαια, μέσα σε αυτό το τοπίο γεννιέται ο έρωτας, γιατί ο έρωτας πάντα γεννιέται, ακόμη και μέσα στην καταστροφή».

Μέχρι στιγμής το υλικό που έχετε δει βγαίνει όπως ακριβώς το είχατε φανταστεί όταν το γράφατε;

«Έχω δει κάποια πράγματα που με έχουν αφήσει πάρα πολύ ικανοποιημένη. Περιμένω και εγώ να δω έτοιμο το υλικό. Δεν έχω αγωνία γιατί τους περισσότερους ηθοποιούς τους γνωρίζω, γνωρίζω τη σκηνοθέτριά μας, τη Βίκυ Μανώλη, γνωρίζω τον άνθρωπο που κάνει το μοντάζ, τον άνθρωπο που φωτίζει, από άλλες δουλειές. Έχω δει πράγματα περισσότερο για να χαρώ και για να γνωρίσω τους νέους ηθοποιούς που παίζουν, τους οποίους δεν τους ξέρω από άλλες δουλειές».

Στη σειρά πρωταγωνιστούν καταξιωμένοι ηθοποιοί, αλλά και νέοι που κάνουν το ντεμπούτο τους στην τηλεόραση μέσα από τη «Γυναίκα χωρίς όνομα»...  

«Είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό και πιστεύω πάρα πολύ στα νέα πρόσωπα σε αυτή τη δουλειά. πιστεύω πάρα πολύ σε αυτό που φέρουν, την καινούργια ενέργεια και το καινούργιο κέφι που έχουν για αυτή τη δουλειά. Όχι ότι εμείς, οι πιο παλιοί, το χάνουμε, αλλά θέλω να πω ότι είναι πάντα μια φρέσκια ματιά για έναν ρόλο. Κάθε γενιά έχει τον δικό της τρόπο να βλέπει τους ρόλους. Αυτό το διαπίστωσα όταν έκανα για ένα διάστημα μάθημα σε σχολή θεάτρου, όπου πραγματικά κομμάτια ιδωμένα από τη δική μου σχολή, από τη δική μου γενιά, πριν από είκοσι χρόνια, τα επεξεργαζόμασταν με έναν εντελώς πιο καινούργιο και πιο φρέσκο τρόπο. Κάθε γενιά φέρνει μια δική της γλώσσα και αυτό είναι πολύ όμορφο και χαίρομαι πάρα πολύ που έχουμε νέα παιδιά στη σειρά».