Γρηγόρης Βαλτινός: «Η υποκριτική για μένα ήταν μονόδρομος»

Ο Γρηγόρης Βαλτινός μίλησε για την απόφασή της να γίνει ηθοποιός.

To να ασχοληθείτε με την υποκριτική υπήρξε αναπόφευκτο;

Η υποκριτική για μένα ήταν μονόδρομος, δεν τη γλύτωνα με τίποτα! Από μικρός γύριζα γύρω από τη φλόγα και κάποια στιγμή βούτηξα μέσα στη φωτιά. Όλα μου τα παιχνίδια ήταν θεατρικά. Στο σχολείο οργάνωνα γιορτές, θεατρικές παραστάσεις και στην τελευταία τάξη πια έδωσα εξετάσεις και στο Εθνικό Θέατρο αλλά και στη σχολή του Κάρολου Κουν στο Θέατρο Τέχνης, όπου πέρασα και στις δύο. Όλο αυτό με γέμισε αυτοπεποίθηση παρόλο που ήμουν ένα παιδί που κανένας από τους γονείς μου δεν είχε σχέση με το θέατρο, καμία γνωριμία, καμία επαφή με ανθρώπους του θεάτρου. Προχώρησα πολύ γρήγορα και νομίζω πως δε θα μπορούσα να κάνω καλύτερα κάποιο άλλο επάγγελμα. Και λέω καλύτερα όχι μόνο από πλευράς ικανότητας, αλλά συνδέοντάς το και με αυτό που σας είπα στην αρχή,  μάλλον δε θα αγαπούσα τίποτα περισσότερο όπως αγαπώ το θέατρο!

Η δουλειά σας είναι για εσάς ζήτημα ζωής και θανάτου; Θα μπορούσατε να ζήσετε έξω από αυτό τον «εθισμό» της υποκριτικής;

Ναι θα μπορούσα. Πάνω από όλα είναι η ΖΩΗ! Το θέατρο το κάνουμε για να ζούμε καλύτερα, αλλά για να ΖΟΥΜΕ. Έτσι, λοιπόν, αν ένας ηθοποιός, επειδή είναι ιδιαίτερα συναισθηματικό άτομο, πει ότι «δε φαντάζομαι τη ζωή μου έξω από το θέατρο» ζει μια στιγμή υπερβολής. Εκείνο που ενδεχομένως να θέλει να πει είναι ότι «δε θα μπορούσε η ίδια η ζωή του να είναι έξω από το θέατρο». Θα ήταν ο εκάστοτε ηθοποιός πιο δυστυχής, δεν θα ήταν τόσο χαρούμενος, τόσο ευτυχισμένος, τόσο ορεξάτος και ανανεωμένος. Καμιά φορά με βλέπουν και μου λένε: «μα δε γερνάτε!» και τους λέω ότι νομίζω ότι το χρωστάω στο θέατρο. Πηγαίνει αίμα στα κύτταρα, σε όλο το σώμα, το μυαλό δουλεύει με 1000, το συναίσθημα, οι εναλλαγές, αυτό το πλησίασμα της ανθρώπινης ψυχής σου ανανεώνει το ενδιαφέρον για τη ζωή. Το θέατρο σε βοηθάει να γνωρίσεις ανθρώπους, ψυχές, ψυχολογίες και σε ξεγελάει για να περάσουν τα δύσκολα της ζωής, σου δίνει μια απασχόληση η οποία ταυτόχρονα σε γεμίζει με πάθος.

Τι σας δίδαξε το θέατρο στην προσωπική σας ζωή;

Το θέατρο με μόρφωσε και με διαμόρφωσε. Το θέατρο μου έχει οξύνει την ευαισθησία μου, την επιείκεια μου στους ανθρώπους και την αισθητική μου. Έχω νιώσει καλύτερα τον κόσμο μέσα από το θέατρο και έχω ασχοληθεί με ανώτερα και βαθύτερα νοήματα. Τι άλλο να θέλει κανείς στο πέρασμα του από τη ζωή!