Λευτέρης Πετρούνιας: «Δεν ήθελαν να με αναλάβουν. Έλεγαν "έπειτα από τόσα χρόνια απουσίας, τι ήρθε να κάνει;"» Διαβάστε μια ιστορία για αμερικάνικη ταινία.

Ο Πρωταθλητής Ευρώπης στους Κρίκους, Λευτέρης Πετρούνιας, φωτογραφήθηκε για το περιοδικό «ΕΓΩ! Weekly» και μίλησε για την ιδιαίτερη σχέση του με την ενόργανη, αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης. 

Αρχικά πες μας κάποια πράγματα για εσένα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη, έχω δύο μεγαλύτερα αδέλφια και ασχολούμαι με την ενόργανη γυμναστική από την ηλικία των τεσσάρων χρόνων. 

Αληθεύει πως η δασκάλα σου στο νηπιαγωγείο ήταν αυτή που σε ώθησε στην ενόργανη;
Ναι, είναι αλήθεια. Και το έκανε γιατί με έβλεπε να σκαρφαλώνω παντού, από τις καρέκλες και τα θρανία μέχρι τους τοίχους και τα δέντρα. Αλλά και στο σπίτι έτσι ήμουν. Επειδή λοιπόν έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος για να εκτονώσω όλη αυτή την ενέργεια, οι δικοί μου με πήγαν σε ένα γυμναστήριο ενόργανης στον Πανιώνιο.

Γιατί όμως στράφηκες στην ενόργανη και όχι σε κάποιο άλλο άθλημα, όπως ποδόσφαιρο ή κολύμβηση;
Παράλληλα είχα κάνει λίγο κολύμπι και πατινάζ, αλλά αυτό που με τράβηξε ήταν η ενόργανη. Με κέρδισε από την πρώτη μέρα που ήρθα σε επαφή με το άθλημα. Όλο αυτό το έβλεπα σαν έναν τεράστιο παιδότοπο, με τα τραμπολίνα, τα δίζυγα, τα στρώματα. Ξεκίνησα λοιπόν ενόργανη και, πριν καν το καταλάβω, έπαιρνα ήδη μέρος σε αγώνες.

Τότε το αντιμετώπιζες ως μια απλή εκτόνωση ή είχες συνειδητοποιήσει ότι αυτό στην ουσία θα γινόταν η ζωή σου;
Παρόλη την πίεση που έχει η ενόργανη, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να περάσω καλά.

Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων όμως αποφάσισες να σταματήσεις. Για ποιο λόγο; 
Η πίεση ήταν πολύ μεγάλη, ενώ υπήρχαν και κάποιοι τραυματισμοί. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας και την τρέλα της εφηβείας με οδήγησαν στην απόφαση να σταματήσω.

Μέχρι τότε είχες διακρίσεις σε εθνικό, έστω, επίπεδο;
Είχα ήδη πολλές διακρίσεις και είχα κερδίσει πολλά μετάλλια.

Η εξωγηπεδική σου ζωή τα τρία χρόνια που έμεινες εκτός αθλήματος πώς ήταν;
Ήταν ακριβώς αυτό: έξω από τα γήπεδα αλλά και το σπίτι. Έκανα «καγκουριές» με τους φίλους μου, σταμάτησα να προσέχω τη διατροφή μου, με απασχολούσαν τα μηχανάκια, οι κοπέλες, οι διακοπές στα νησιά και γενικά μόνο η διασκέδαση. Στην ουσία έκανα τρία χρόνια διακοπές, γιατί τότε έπεσαν και οι επιδόσεις μου στο σχολείο, ενώ παράλληλα έγινα και πρόεδρος του δεκαπενταμελούς στο λύκειο.

Και πώς αποφάσισες τελικά να επιστρέψεις στην ενόργανη;
Κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι από το να κάτσω να διαβάσω για να περάσω σε μια σχολή ήταν προτιμότερο να ξεκινήσω και πάλι την ενόργανη μήπως και το κατάφερνα μέσα από το άθλημά μου.

Δηλαδή ο λόγος που επέστρεψες ήταν γιατί απλά βαριόσουν να διαβάσεις για τις πανελλαδικές;
Σε πρώτη φάση ναι, αλλά η αλήθεια είναι ότι μου έλειπε και η ενόργανη, απλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ τότε. Οπότε σκέφτηκα ότι από το να διαβάσω μου ήταν πιο εύκολο να ξεκινήσω ενόργανη, να μπω στην εθνική ομάδα, να λάβω μέρος στους πανευρωπαϊκούς, να κερδίσω μία θέση στην οχτάδα για να διεκδικήσω στη συνέχεια την εισαγωγή μου σε μια σχολή χωρίς εξετάσεις.

Και το κατάφερες;
Αυτό συνέβη στην πορεία. Την εποχή εκείνη είχα βγει έβδομος στον τελικό στους κρίκους και δεν κατάφερα να περάσω σε κάποια σχολή χωρίς εξετάσεις.

  

Όταν επέστρεψες, συνεργάστηκες με τους ίδιους ανθρώπους που σε προπονούσαν και πριν σταματήσεις;
Όχι. Συνεργάστηκα με τελείως άλλους ανθρώπους, αν και δεν είχα πολλές επιλογές όσον αφορούσε το προπονητικό team. Δεν ήθελαν να με αναλάβουν. Έλεγαν «έπειτα από τόσα χρόνια απουσίας, τι ήρθε να κάνει τώρα;»

Δέχτηκες μεγάλη αμφισβήτηση;
Εννοείται πως δέχτηκα μεγάλη αμφισβήτηση και μάλιστα ευθέως. «Πήγαινε καλύτερα να διαβάσεις, αγόρι μου» μου έλεγαν και ήταν κάτι που το άκουγα συνέχεια στο αφτί μου.

Είσαι άνθρωπος που δεν του αρέσει να μπαίνει σε καλούπια;
Ναι. Δεν μου αρέσει να δέχομαι εντολές και η ενόργανη είναι ένα άθλημα που πρέπει να πειθαρχείς.

Τι σε έκανε να βάλεις τελικά νερό στο κρασί σου; Γιατί προφανώς και πρέπει να έβαλες εφόσον κατάφερες να προχωρήσεις...
Ακόμα έτσι είμαι ως ένα βαθμό. Απλά είδα πως όλο αυτό με τη γυμναστική εξελισσόταν καλά και για να συνεχίσει έτσι έπρεπε να ακούω.