Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: «Δεν δυσανασχετώ όταν με φλερτάρουν άντρες»

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, με αφορμή την παράσταση «Ο Λάκκος της Αμαρτίας», στην οποία πρωταγωνιστεί  παραχώρησε πρόσφατα μία συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης στο περιοδικό «Εγώ!» και, μεταξύ άλλων, μίλησε για το πως αισθάνεται που ντύνεται γυναίκα και αναφέρθηκε στον τρόπο που βλέπει τους τραβεστί και στην αλήθεια τους που μέσα από το έργο αυτό κατάφερε να φτάσει...

Στο «Λάκκο της Αμαρτίας» στο Θέατρο Χώρα υποδύεσαι έναν τραβεστί. Είναι προκλητικό έργο;
Πολύ. Αν είσαι πουριτανός, δυσκολεύεσαι- και οι Έλληνες είναι πουριτανοί. Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό.

Πώς είναι όταν βλέπεις τον εαυτό σου ντυμένο γυναίκα;
Δύσκολα. Περίεργα. Βλέπω ένα κομμάτι του εαυτού μου που κατά βάση δεν είμαι εγώ. Τα εκφραστικά μου μέσα και το σώμα μου είναι μεν διακριτά, αλλά υπερισχύει ο ρόλος. Όταν ντύνομαι γυναίκα, δε μιλάω ως Πυγμαλίων. Δεν προσπαθώ μόνο να απεικονίσω ένα κομμάτι. Προσπαθώ να τον προσεγγίσω ρεαλιστικά. Από τον τρόπο που στέκεται, που μιλάει, που στεναχωριέται ή γελάει. Μου πήρε τρεις μήνες να φτάσω την αλήθεια τους.

Η αλήθεια τους είναι η έλλειψη αγάπης;
Η αλήθεια είναι ότι ένας άντρας που γεννιέται με μία γυαίκα μέσα του επιζητά να την κάνει εικόνα, γιατί έτσι μόνο θα αισθανθεί αγάπη, γαλήνη και ασφάλεια. Έτσι, αρχίζει και χτίζει αυτή τη γυναίκα. Είναι η ζωή του.

Παραμένει άντρας;
Στη βάση ναι. Είναι εγκλωβισμένες γυναίκες σε ένα αντρικό κορμί. Η φύση του άντρα επικρατεί αναγκαστικά σε δύσκολες στιγμές για να φέρει σταθερότητα.

Γιατί οι τραβεστί είναι δακτυλοδεικτούμενοι;
Γιατί είμαστε πολύ ρατσιστές. Το παιδάκι που φορά γυαλιά στο σχολείο το φωνάζουν «γυαλάκια», το χοντρό επίσης γίνεται στόχος χλευασμού.

Σε έχει αντιμετωπίσει κάποιος ρατσιστικά;
Ασφαλώς. Γιατί ήμουν Έλληνας. Παρόλο που μιλώ άπταιστα Αγγλικά λόγω της μητέρας μου, όταν ζούσα στην Αγγλία, βίωσα το ρατσισμό του ξένου. Και επαγγελματικά και επικοινωνιακά.

Όταν σε φλερτάρουν άνδρες δεν δυσανασχετείς;
Όχι. Δε με ένοιαζε ποτέ. Δεν είμαι επιθετικός με τους ανθρώπους. Είμαι επιθετικός με την αγένεια και την έλλειψη σεβασμού. Εκεί μου γυρνάει το κρανίο. Δε θα πλακωθώ όμως. Μισώ τη βία.

Τους καταλαβαίνεις τους τραβεστί;
Είναι πολύ δύσκολο να είσαι δύο χαρακτήρες, να εντάσσεσαι είτε σεξουαλικά, είτε επικοινωνιακά με τόσους ανθρώπους, να είσαι δακτυλοδεικτούμενος, να επιβιώνεις με τον τρόπο που επιβιώνουν και την εργασία που κάνουν και μέσα σε όλα αυτά να ψάχνεις αγάπη.

Ο έρωτας γίνεται «φθηνός» στην περίπτωσή τους;
Ο έρωτας δεν έχει τιμή. Όλοι άλλωστε έχουμε κάνει one night stand στη ζωή μας.

Θα μπορούσες να ερωτευτείς έναν άντρα;
Όχι. Δεν μου αρέσουν οι άντρες. Δεν με ενοχλεί καθόλου αν κάποιος ερωτευτεί το φύλο του. Πάντα με ενοχλούσαν τα πράγματα που γίνονται με λάθος τρόπο. Το δήθεν. Οι ψεύτικοι έρωτες για να επιβεβαιώνουμε ότι είμαστε ερωτευμένοι. Ίσως δεν ερωτευόμαστε τον άλλον που έχουμε δίπλα μας, αλλά τον εαυτό μας. Ίσως γι αυτό ο έρωτας δεν έχει φύλο.