Το απίστευτο κείμενο της Σεμίνας Διγενή για τις ¨Ηρωίδες¨ του Mega!

Αυτή η παλιοΑλεξάνδρα Κ* θέλει πολύ ξύλο. Και κλέβει και κατασκοπεύει κι έχει τσιράκια παντού,
που της καρφώνουν λεπτομέρειες για τις ζωές και τα μυστικά  μας. Δεν είναι δικά της αυτά που γράφει, είναι τελείως δικά μας και αυτή κανόνισε να μας τα κλέβει. Θρασύτατα. Ανερυθρίαστα. Κι ύστερα τα πουλάει στο Μέγκα, για δικά της.

Αυτό ας πούμε, που χωρίζει και που παίρνει το φουντωτό κοριτσάκι της και τις βαλίτσες τους για να πάνε διακοπές.. στο Παγκράτι, είναι απολύτως δική μου ιστορία. Να ξέρετε, αυτήν εγώ την έχω ζήσει, έτσι ακριβώς, όταν χώρισε η μαμά μου. Αλλάξαμε σπίτι, φύγαμε άρον άρον, περπατούσαμε στη Λιοσίων με δυο βαλίτσες και κάτι τσάντες, ήμουν τεσσάρων και η μαμά μου έλεγε παραμύθια για διακοπές, σ ένα ονειρεμένο μέρος, κοντά στην εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα, δίπλα σ ένα μαγικό τρένο, που σε πήγαινε όπου του έλεγες, μ ένα ωραίο σινεμά πιο κάτω, με ζωντανούς ηθοποιούς που τραγουδούσαν το "Τράβα μπρος.." και κάτι τέλειες αλάνες, γεμάτες παιγχνίδια και παιδιά, που θα γίνονταν σίγουρα φίλοι μου.(τα ίδια παραμύθια έλεγα κι εγώ στην κόρη μου, στο δικό μου χωρισμό. Εικόνες ολόιδιες με δυο γυναίκες, μια μικρή και μια μεγάλη σ ένα δρόμο, να περπατάνε σαν χαμένες, με ψεύτικα γέλια και αγκαλιές τανάλιες.. ). Είναι κι αυτός ο Ιορδανίδης, τόσο ανατριχιαστικά ίδιος με τον πατέρα μου.. Τάσος κι αυτός, τυχαίο;

Ε.. λοιπόν όλα αυτά, όχι μόνο τα κατάκλεψε η παλιοΑλεξάνδρα Κ*, αλλά τα σερβίρισε και για δικά της.


Ακόμη και το ότι σηκωνόμουν μόνη μου το πρωί κι αφού ετοιμαζόμουν, όπως ακριβώς και η μικρή του έργου "της", προσπαθούσα να τους ξυπνήσω, (τότε οι γονείς μου τα είχαν ξαναβρεί), να με πάνε σχολείο. Σπάνια ζούσα τη μαγεία της πρώτης σχολικής ώρας. Δεν το κατάφεραν ποτέ.
Συνέχεια δε -το καταγγέλω - αυτό το πλάσμα, μιλάει σαν τη μαμά μου, με κοιτάζει με τον ίδιο τρόπο, έχει την ίδια λογική και τον παραλογισμό της και λέει ολόιδια παραμύθια.. Άσε και τις παρτίδες της με τη Βασίλισσα του Παγκρατίου. Κι εμείς είχαμε σχέσεις με πριγκίπισσες, τον Ταρζάν και κάτι άλλους παρατρεχάμενους εστεμμένους και ξωτικά. Μας αντέγραψε..


Ειδικά σήμερα 21/1/2015, 25 χρόνια από τότε που έφυγε η μαμά μου, κηρύσσοντας μια για πάντα την λήξη των παραμυθιών, ξαναβλέποντας σ επανάληψη τις "Ηρωίδες" της Α. ένα πράγμα  θεωρώ σίγουρο.
Δεν μπορεί να διηγείται πράγματα, που ξέρω μόνο εγώ.

Τέλος. Άρα η Αλεξάνδρα Κ* είναι η μαμά μου. Και ξαναγύρισε.


Υ.Γ. Κι όσοι άντρες δεν καταλαβαίνουν τι γράφω τόση ώρα, δεν πειράζει. Θα καταλάβουν. Απλώς θα τους πάρει περισσότερη ώρα.

mediasoup.gr