Συγκλονιστικό κείμενο- κατάθεση ψυχής από τη Ζήνα Κουτσελίνη

Για να μην ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε…

Μετά από πολύ καιρό αποφάσισα να γράψω κάτι πολύ προσωπικό μου, να το μοιραστώ με ανθρώπους που θα το διαβάσουν και που θα τολμήσουν να ξεκινήσουν τα πάντα από την αρχή χωρίς να φοβηθούν. Όσοι ρίσκαραν ακόμη κι αν απέτυχαν κέρδισαν τη διαδρομή, το ταξίδι.

Σε ένα μου ταξίδι λοιπόν στην Κρήτη, εκεί που χάζευα βρήκα μια μικρή ραπτομηχανή. Γυάλισαν τα μάτια μου, ανέσυρα από τη μνήμη μου τα πάντα. Ήθελα να την κάνω δική μου. Πήγα στο ταμείο και πλήρωσα το αντίτιμο όπως έκανα με όλα τα πράγματα στη ζωή μου. Αυτό το είχα μάθει από μικρή. Να πληρώνω ότι χρωστάω και να μου δίνουν αυτά που μου χρωστάνε. Είναι κομμάτι μου. Τα χρέη ψυχής δύσκολα πληρώνονται, αλλά τουλάχιστον όταν πληρώνεσαι για τη δουλειά σου δεν νιώθεις τόσο ηλίθιος.

Ο πατέρας μου με μια ραπτομηχανή κατέκτησε τα πάντα. Σηκώθηκε ένα πρωί, πήρε τη μητέρα μου, τον αδελφό μου και από το Βόλο πήγε και εγκαταστάθηκε σε ένα κοντινό νησί, στη Σκόπελο. Τόλμησε να φύγει από μια στημένη επιχείρηση που είχε με τον συνεταίρο του, να πάρει απλά μια ραπτομηχανή και να πει "ξεκινάω από την αρχή σε ένα μέρος άγνωστό για μένα και την οικογένειά μου αλλά τουλάχιστον θα τολμήσω κάτι μόνος μου. Θα πω στον εαυτό μου εγώ πάντως το προσπάθησα".  Ένα ισόγειο στην αρχή, μια ραπτομηχανή, ένα κρεβάτι και μια κούνια. Δύσκολες συνθήκες. Τόλμησε και πέτυχε. Δεν έχει σημασία αν τα κράτησε και τι έφταιξε στην πορεία. Σημασία έχει πως μπήκε στη θάλασσα και κολύμπησε. Ταξίδεψε.

Το πρώτο ραφείο του πατέρα μου 

Ο πατέρας μου,  Γιώργος Κουτσελίνης, με την μαύρη ραπτομηχανή να φαίνεται στο βάθος

Αυτή η ραπτομηχανή συμβόλισε για μένα το restart, την επανεκκίνηση στη ζωή. Πάντα θα συμβολίζει για εμένα εκείνον που πάντα τολμούσε ακόμη κι αν καταστρεφόταν. Είναι δίπλα μου στο κομοδίνο και κάθε πρωί που ξυπνάω είμαι έτοιμη για κάθε επανεκκίνηση, με όποιο κόστος. Την αξιοπρέπεια του δεν την πούλησε ποτέ. Έκοβε και έραβε τη ζωή του όπως ήθελε…

Εγώ μικρή κάθομαι στα πόδια του πατέρα μου

Καθένας από εμάς έχει κάτι που να συμβολίζει τη δική του ζωή. Ας τολμήσει να το ακουμπήσει δίπλα του, και ποτέ δεν θα ξεχάσει να αγαπήσει τον εαυτό του περισσότερο.

Αυτή η ραπτομηχανή πάντα θα μου θυμίζει την αρχή μας, την αρχή του και το τέλος του μακριά από αυτή.  Η ραπτομηχανή είναι ένα σύμβολο στη δική μου ζωή και πάντα λέω σε όσους αγαπώ. Μην ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε. Μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.

 

Η  μικρή ραπτομηχανή που βρήκα και αγόρασα στην Κρήτη

enter-tv- Ζήνα Κουτσελίνη