Η αστυνομική βία που παραλύει την κοινωνία - Πότε θα τελειώσει;

Αρκετά περιστατικά βίας ήρθαν στο φως της δημοσιότητας για άλλη μια φορά μετά τις χθεσινές διαδηλώσεις για τη 17η Νοέμβρη. Η αστυνομία, όπως σε κάθε παρόμοιου τύπου διαδήλωση, φρόντισε να εξαπολύσει δακρυγόνα και ξύλο όταν το επέβαλαν (ή επέτρεπαν) οι συνθήκες. Αυτή τη φορά ήρθε στην επιφάνεια και βίντεο με ένα περιπτερά να καταγγέλει ότι του έκλεψαν νερά με το έτσι θέλω. Συμπεριφορές κάποιων αστυνομικών που είναι γνωστές ανάμεσά μας αλλά δύσκολα τολμάμε να τις καταγγείλουμε και ακόμη πιο δύσκολα υπάρχει κάποτε τιμωρία για αυτές.

Η αστυνομία εννοείται ότι κάνει πολύ καλά τη δουλειά της. Είναι εκεί όταν τη χρειάζεσαι (συνήθως), εξιχνιάζει σε εντυπωσιακό χρόνο μεγάλα εγκλήματα, βοηθάει με τον τρόπο της στην καταστολή της εγκληματικότητας σε όλες της τις μορφές. Είναι δεδομένο. Ωστόσο η αστυνομία αποτελείται από ανθρώπους. Όπως σε κάθε επαγγελματικό κλάδο, έτσι και στην αστυνομία υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Το βασικό πρόβλημα με την αστυνομία είναι ότι νομίζουν ότι ποτέ δεν θα "πιαστούν στη φάκα". Επειδή είναι μια μορφή εξουσίας, θεωρούν κάποιοι ότι μπορούν να συμπεριφέρονται όπως θέλουν. Όπως στην περίπτωση του περιπτερά ή στα δεκάδες βίντεο με απρόκλητες επιθέσεις εναντίον πολιτών και δημοσιογράφων. Οι περισσότεροι έχουμε βιώσει αγενή συμπεριφορά σε αστυνομικά τμήματα, σε αστυνομικούς ή τροχαίους ελέγχους. Πολλές φορές, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να πηγάζει απλά από μια πλάκα μεταξύ των αστυνομικών εκείνη τη στιγμή...

Είναι μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση να ασχοληθεί εις βάθος με το θέμα. Οι διάφορες ΕΔΕ δεν αρκούν. Χρειάζεται ουσιαστική έρευνα μόνο και στο άκουσμα μιας τέτοιας περίπτωσης. Όχι μόνο όταν υπάρχει βίντεο και δημοσιότητα. Θα έπρεπε να θεσπιστεί γραμμή καταγγελιών αστυνομικής βίας και η κάθε καταγγελία να ερευνάται άμεσα. Δυστυχώς χρόνο με το χρόνο η βία μεγαλώνει και δεν περιορίζεται σε μετανάστες και φυλακές. Πλέον έχει βγει στους δρόμους και δεν πτοείται ούτε από μια κάμερα που τραβάει το γεγονός. Η απόλυτη αίσθηση εξουσίας από ανθρώπους νέους, που δεν θα έπρεπε να βαίνουν προς τα κει. Όλοι είμαστε ανήμποροι απέναντι στην αστυνομική βία. Δεν υπάρχει κανείς να μας προστατεύσει. Ευχόμαστε να μην γίνουμε ποτέ πρωταγωνιστές. Αρκεί αυτό; Όχι. Κάποια πράγματα πρέπει να τελειώσουν αν θέλουμε να λεγόμαστε ευνομούμενη χώρα.

Και φυσικά το θέμα θα ξεχαστεί ως την επόμενη διαδήλωση, τις επόμενες καταγραφές βίας και δακρυγόνων. Το θέμα να ξεχαστεί. Να πέσουν οι τόνοι. Να στραφεί αλλού η προσοχή. Η μόνιμη λύση σε όλα τα θέματα που "δεν μας αρέσουν". Που δεν λύνονται αλλιώς. Μόνο με ισχυρή πολιτική βούληση μπορεί να υπάρξει λύση. Ποιά πολιτική θα τολμήσει να το κάνει όμως; Και πότε;