Η Έλντα Πανοπούλου γράφει στη Έλλη Στάη για τα προτυπα της τηλεόρασης

Αγαπητό μου παιδί... Ελλη μου,

Με μάτια θολά από συγκίνηση (και ολίγον από καταρράκτη) και τρεμάμενα χέρια (ολίγον από αρθριτικά) παίρνω το θάρρος να απαντήσω σ' αυτό το κάλεσμα προς όλες εμάς τις γυναίκες (ηλικιωμένες κατά κύριον λόγο) προκειμένου να γκρεμίσουμε με τα ανήμπορα στήθη μας ( και ολίγον πεσμένα μετά την εμμηνόπαυση) και αυτό το τελευταίο προπύργιο του ανδρικού ρατσισμού προς εμας τις «σιτεμένες»...

Ναι παιδί μου..! Ναι Ελλη μου..! Πρέπει να σταθούμε στο πλευρό όλων αυτών των υπερηλίκων γυναικών... Κι ας τρέμουν τα χειλάκια

μας απ' την αγωνία και τον φόβο για τη σύγκρουση με τα Μεγαλο-στελέχη των Μεγαλο-καναλιών...

Ναι παιδί μου..! Ναι Ελλη μου..! Πρέπει να σταθούμε στο πλευρό όλων αυτών των υπερηλίκων γυναικών (εκεί κοντά στα 50) κι ας πονάνε τα πόδια μας, κι ας μας ανεβαίνει το ζάχαρο και η πίεση απ' τη σύγχυση, κι ας τρέμουν τα χειλάκια μας απ' την αγωνία και τον φόβο για τη σύγκρουση με τα Μεγαλο-στελέχη των Μεγαλο-καναλιών... (και λέγοντας χειλάκια εννοώ αυτα τα κανονικά, προ υαλουρονικού φουσκώματος...).

Ολες μαζί κορίτσια λοιπόν..! Στον αγώνα! Στον τίμιο αγώνα ενάντια στα κοντά σορτσάκια..ενάντια στις τόσο μίνι φούστες που φτάνουν μέχρι αμυγδαλές... ενάντια στα κολλητά μπουστάκια που μετά βιας συγκρατούν και δεν επιτρέπουν την έκρηξη των σιλικονούχων μαστών..!

Ενάντια στα πανομοιότυπα πρότυπα της ελληνικής τηλεόρασης με τις απύθμενες γνώσεις επι παντός επιστητού και την άρτια χρήση και ε

κφορά της ελληνικής γλώσσας... (καημένε Μπαμπινιώτη τι σου' μελλε να πάθεις..)

Ελλη μου, συγχώρεσέ μου την «κωμωδία» αλλά είναι πολλά τα

χρόνια που υπηρετώ το είδος...

Εχω την αίσθηση, πως οι ενστάσεις που διατύπωσες στο κειμενο σου, δεν αφορουν στην αναγκαστική παρουσία σου στην τηλεόραση. Νομίζω πως αυτό που ενοχλεί κάθε γυναίκα, κάθε άνθρωπο αν θέλεις, είναι όταν η κριτική που γίνεται για αυτόν εστιάζει σε ανοησίες και οχι στην  ουσία.

Η ουσία των ανθρώπων εδράζεται στο ήθος τους, στην ευαισθησία τους απέναντι στον συνάνθρωπο, στην εντιμότητα τους, στην ψυχή τους.

Φυσικά οι ιδιοκτήτες και τα στελέχη των ιδιωτικών επιχειρήσεων, τέτοιες είναι και τα ιδιωτικά κανάλια, δεν έχουν τον χρόνο και μάλλον τη διαθεση, να ανακαλύπτουν στον κάθε συνεργάτη τους τα παραπάνω προσόντα.

Και

σκέφτομαι... πως κάτι δεν πάει καλά στον τόπο μου... Και σκέφτομαι πως η ανθρώπινη υπόσταση περιγράφεται πια μόνο από εξωτερικα χαρακτηριστικα

Η επιλογή κατά προτίμηση των «νέων» στις ιδιωτικές επιχειρήσεις νομίζω πως στηρίζεται κατά κύριο λόγο στο χαμηλό κόστος, αλλά και στις ηπιότερες «αντιδρασεις», εφόσον δεν υπάρχει η πείρα και κατ' επέκτασιν απαιτήσεις και άποψη.

Δυστυχώς, υπάρχουν εκεί έξω πολλές γυναίκες και άντρες που μόλις πέρασαν τα τριάντα και οι πόρτες της εργασίας κλείνουν για αυτούς ερμητικά.

Και σκέφτομαι... πως κάτι δεν πάει καλά στον τόπο μου... Και σκέφτομαι πως η ανθρώπινη υπόσταση περιγράφεται πια μόνο από εξωτερικα

χαρακτηριστικα. Και μας είναι πολύ εύκολο να λέμε «αυτός είναι χοντρός», «αυτή είναι... κοντή», «αυτή είναι γριά»...

Και αναρωτιέμαι... πώς θα ήταν η ζωή μου αν δεν είχα ακούσει ποτέ τον Barry White, πώς θα είχα αγαπήσει τη μουσική αν δεν είχα ακούσει ποτέ την Edith Piaf....

Αναρωτιέμαι... Ελλη μου, πώς θα είχα φτάσει ως εδώ, αν δεν είχα συναντήσει στη σκηνή τη Ρένα Βλαχοπούλου και αν δεν ζούσα κάθε βράδυ την ίδια συγκλονιστική στιγμή: Ενα γεμάτο θέατρο να σηκώνεται όρθιο και να την χειροκροτεί συγκινημένο για πέντε ολόκληρα λεπτα..!

Η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν τότε 75 ετων!

Ελντα Πανοπούλου

 

 

thetoc