Γιατί έχασε η Ελλάδα στη Eurovision;

    Το τραγούδι είναι υπέροχο ακόμη και για το πιο αυστηρό και ακατάδεκτο αυτί, ακόμη και για τον πιο αντικειμενικό κριτή. Κι αυτό φάνηκε απ' το γεγονός ότι, παρ'όλο που πήραμε την 20ή θέση, ο κόσμος δεν απογοητεύτηκε, αλλά δέχτηκε την ήττα με μετριοπάθεια. Ακριβώς γιατί αγάπησε το τραγούδι.
    Παρ'όλα αυτά, το τραγούδι δεν ακούστηκε το ίδιο στα ευρωπαϊκά αυτιά. Οι Ευρωπαίοι απογοητεύτηκαν στο άκουσμά του. Όταν η Ελλάδα είχε κερδίσει τη Eurovision με την Έλενα Παπαρίζου, το ελληνικό στοιχείο ήταν εμφανές στο τραγούδι μας. Ένας συνδυασμός ποντιακής και κρητικής λύρας, σ' έναν σταθερό ρυθμό ντυμένο με τον ενθουσιασμό μιας διονυσιακής μελωδίας. Σ' όλα αυτά ήρθε να προστεθεί ένας εμπνευσμένος Φωκάς Ευαγγελινός με το εξαιρετικά ευφυές και πρωτότυπο χορευτικό του εφεύρημα, που απέπνεε τον αφρό της υψηλότερης καλλιτεχνικής χορογραφικής καλαισθησίας. Αναφέρομαι στον σχηματισμό της λύρας με τις λαστιχένιες κορδέλες του χορευτή της και στο παίξιμό της από την Έλενα Παπαρίζου. Ήταν ίσως το πιο εντυπωσιακό εφεύρημα των τελευταίων διαγωνισμών της Eurovision!
    Απ' ό,τι φαίνεται στην ψυχολογία των Ευρωπαίων είμαστε εκείνη η χώρα, που είναι λουσμένη στον ήλιο, χαμένη στο μπλε του ουρανού, πλημμυρισμένη από θάλασσα. Εκείνη η χώρα που όταν βουτάς στο Αιγαίο απελευθερώνεσαι και όταν βγαίνεις απ' αυτό γλείφεις την αλμύρα στα χείλη σου. Η Ελλάδα έχει τη δική της γεύση. Όπως και να το κάνουμε, έχει τη δική της μοναδική ταυτότητα: γλωσσικά, διατροφικά, αρχιτεκτονικά (νεοκλασσική και κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική), κλιματικά (το καλύτερο κλίμα στον κόσμο), ιστορικά και στοχαστικά, ως προς τον πλούτο και την ποιότητα της σκέψης.
   Η Ελλάδα έχει τον δικό της ήχο και στη μουσική. Υπάρχει ελληνικός ήχος. Ελληνικό είναι το μπουζούκι, που δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα. Ελληνική είναι η λύρα, το ούτι, το κανονάκι. Ακόμη και το βιολί έχει τον δικό του ελληνικό τρόπο παιξίματος. Αν ακούσεις έναν Άραβα να παίζει βιολί, θα καταλάβεις   ότι η μουσική είναι αραβική. Αν ακούσεις έναν Ρουμάνο, θα καταλάβεις ότι η μουσική είναι ρουμάνικη. Αν ακούσεις έναν βορειοευρωπαίο, θα καταλάβεις ότι η μουσική είναι ευρωπαϊκή. Κι αν ακούσεις τον Κόρο θα  καταλάβεις ότι η μουσική είναι ελληνική. Το ίδιο συμβαίνει και με το πιάνο. Μέσα στη μουσική του Yanni θα νιώσεις το θαλασσινό αεράκι και τον παφλασμό του κύματος, ακόμη και τις φωνές των γλάρων και κάθε άλλο στοιχείο ελληνικής ταυτότητας και φυσιογνωμίας.
   Αυτό ήταν που δε δώσαμε στην Ευρώπη. Την Ελλάδα. Σε μία Ευρώπη που έδωσε τη νίκη στη διαφορετικότητα εμείς πήγαμε πιο όμοιοι από ποτέ...