BouBaStick - Πρώτα βγαίνει η ψυχή, μετά το χούι

Καλησπέρα! Μετά από έναν μήνα και απουσίας, η στήλη επανέρχεται "φορτσάτη" για περισσότερα καυστικά σχόλια γύρω από τον τσακισμένο κόσμο της tv. Με χιούμορ και με ευχάριστη διάθεση θα ρίξουμε και πάλι φως στα καλώς και κακώς κείμενα, ενώ θα σχολιάσουμε με τον δικό μας ανατρεπτικό τρόπο όσα έχουμε δει, διαβάσει ή σκαρφιστεί.Η στήλη θα είναι κοντά σας από απόψε και κάθε Δευτέρα, ενώ είναι ανοιχτή για τις δικές σας παρατηρήσεις. Καλή ανάγνωση σε όλους! 

 

Μετά την “ευχάριστη” είδηση ότι η έναρξη της νέας τηλεοπτικής σεζόν αναμένεται να μεταφερθεί στις αρχές του 2013, που ήταν η αιτία για να παγώσουν και τα ελάχιστα χαμόγελα που είχαν εναπομείνει διάπλατα στο χώρο, η ψυχρολουσία των δημιουργών συνεχίστηκε απρόσκοπτα, όταν ανακοινώθηκε ότι η μυθοπλασία τείνει να γίνει είδος προς εξαφάνιση φιλοδοξώντας να κλέψει τη δόξα των αρκούδων Panda. Θα πίστευε κανείς ότι το υποχρεωτικό αυτό σταγονόμετρο αφορά μόνο τους δημιουργούς που ψάχνουν τηλεοπτική στέγη να ξεκουράσουν το ταλαιπωρημένο και άνεργο για χρόνια κορμί τους. Ωστόσο, ο φόβος για πρόωρες διακοπές χτύπησε επίσης και την πόρτα των ήδη απασχολούμενων-στο γυαλί-επαγγελματιών, οι οποίοι προσπαθώντας να κάνουν τη μετατροπή των ευρώ σε δραχμές για να διαπιστώσουν αν όντως αμείβονται με τρεις και εξήντα ή λιγότερο, καυχιούνται τουλάχιστον ότι δεν έχουν επισκεφτεί ακόμα τον ΟΑΕΔ. Η αιτία ήταν το τελεσίγραφο των καναλιών ότι οι ήδη υπάρχουσες σειρές θα πρέπει να μειώσουν αισθητά τον αριθμό των επεισοδίων τους προκειμένου να μειωθεί το budget και τα κανάλια να μην χρωστούν τόσα πολλά στους συντελεστές μετά το πέρας των παραγωγών τους. Γιατί σχέδιο ώστε να αποφευχθούν ολοκληρωτικά τα χρέη δεν υπάρχει. Ειδικά όταν διαλέγεις σε δύσκολες περιόδους να πραγματοποιήσεις μια σειρά με έντονη κοσμοσυρροή, όπου η μαζική μεταφορά του καστ από το κέντρο της Αθήνας στο εκάστοτε στούντιο γίνεται εφικτή μόνο με πούλμαν (δες «Βασιλιάδες»). Το σκεπτικό όμως ότι οι Αργεντινοί, οι οποίοι κατά το παρελθόν βρέθηκαν στην ίδια οικονομική δεινότητα με την Ελλάδα, μπορούν να κάνουν τέτοιες παραγωγές, δεν εξασφαλίζει ότι η μίμηση των τακτικών της θα γίνει κατά γράμμα χωρίς την παρουσία προβλημάτων. Αν θέλεις να κάνεις μεγάλα βήματα, θα πρέπει να φοράς το σωστό μέγεθος παπουτσιού αλλιώς θα σε χτυπήσει στο «κότσι». Και το θέμα είναι να χτυπάς και να πονάς εσύ ο ίδιος. Όχι το δικό σου χτύπημα να είναι επώδυνο για το διπλανό σου, που κάνει τη δουλειά του με το σταυρό στο χέρι και αναγκάζεται είτε να μεταναστεύσει στη χώρα των 12 points to Greece, είτε να συμμετέχει σε μουσικό σχήμα διευρύνοντας αναγκαστικά την καλλιτεχνική του δράση.

Αυτό ισχύει όχι μόνο για τους ηθοποιούς, αλλά και για τους δημιουργούς (σεναριογράφους και σκηνοθέτες) οι οποίοι μετά την καθοδική πορεία του Mega στον τομέα της μυθοπλασίας κινδυνεύουν να ποδοπατηθούν στους τηλεοπτικούς διαδρόμους του Αμαρουσίου. Έχοντας κατά νου ότι το «Αμάρτημα της μητρός μου» των Αλέξανδρου Ρήγα-Μάνου Ψιστάκη  κατάφερε να βγει αλώβητο από την κρίση, επιδεικνύοντας ευθαρσώς πολλές φορές το χρήμα που τύλιξε τρυφερά την παραγωγή στον πρώτο κύκλων επεισοδίων της, πολλοί συνάδελφοι θεώρησαν ότι τα θυμάρια του Ant1 έχουν ακόμη λίγο μέλι, για να γλύψουν δυο-τρεις ακόμη με «υπογλυκαιμία». Έτσι αρκετοί  δημιουργοί ακολούθησαν την κοσμοσυρροή των Βασιλιάδων και κατασκήνωσαν όλοι μαζί στον τηλεοπτικό για κάποιους «Παράδεισο» τη δεδομένη στιγμή, ευελπιστώντας να εγκριθεί οι πρόταση τους και να γίνουν και αυτοί με τη σειρά τους «Βασιλιάδες» της μυθοπλασίας. Βέβαια η κρίση η οποία είναι τόσο «ξεροκέφαλη» όσο και ο σκύλος του γείτονα που δε σταματά με τίποτα να καταθέτει την «ψυχή του» πάνω στο δικό σου χαλάκι, δεν επιτρέπει φύκια και μεταξωτές κορδέλες. Αντίθετα προστάζει λιτότητα και συνεπώς αναθεώρηση όλων των φιλόδοξων προτάσεων, οι οποίες τολμούν να απαιτούν υπερβολικά πράγματα, όπως ένα γύρισμα έξω από το σύνηθες στούντιο. Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι αποφάσισαν να προσαρμόσουν τις ιδέες τους στα μέτρα και τα σταθμά της κρίσης γυρίζοντας τον τηλεοπτικό χρόνο 10 χρόνια πίσω και στοχεύοντας να θυμίσουν μέσα από φθηνότερες λύσεις σειρές που βλέπουμε ξανά και ξανά σήμερα σα να μην έχει περάσει μέρα από τότε που η Ελένη Ράντου έκοψε τα μαλλιά της αλά garcon. Και ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι η κρίση γεννά έξυπνες και πρωτότυπες ιδέες, υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι απλά αλλάζουν το ρήμα και στη θέση του «γεννά» βάζουν δανείζεται. Πράγμα παράξενο, γιατί δημιουργεί εύλογες απορίες. Το γεγονός ότι υπάρχει οικονομικός περιορισμένος για να φτιάξεις κάτι φιλόδοξο, σου απαγορεύει να φτιάξεις κάτι πρωτότυπο, δικό σου; Να υλοποιήσεις κάποια ιδέα που δεν έχει ξαναδεί το κοινό; Να μαγειρέψεις κάτι καινούριο και όχι να ζεστάνεις κάτι κατεψυγμένο στο φουρνάκι μικροκυμάτων; Εκτός κι αν μια ζωή σερβίρεις τα έτοιμα…. Τότε είναι άλλο το θέμα. Αντί να ασχοληθώ με τη διασκευή μιας αγορασμένης από το εξωτερικό σειράς, θα εμπνευστώ από τη βασική ιδέα και θα κάνω και οικονομία στο κανάλι μου. Έτσι οι σειρές πλασάρονται ως καινούριες και γέννημα θρέμμα ελληνικό, ενώ στην ουσία αν δεις το εσωτερικό τους ταμπελάκι γράφει όχι China-ποιος θα το περίμενε;-αλλά USA.

Αυτό το καλοκαίρι, ο Ant1 έχει εντάξει στο πρόγραμμά του κάποιες από τις πιο επιτυχημένες σειρές των τελευταίων χρόνων. Ανάμεσά τους το «40 Κύματα» και η «Ονειροπαγίδα», δύο σήριαλ της Τίνας Καμπίτση. Όταν προβλήθηκαν για πρώτη φορά τα «40 κύματα» με τον επιβλητικό πύργο και τον σκοτεινό και δύστροπο ιδιοκτήτη του, πολλοί αναρωτιόντουσαν πότε ο Μιχάλης Μαρίνος θα μεταμορφωθεί σε τέρας, ή πότε η Χριστίνα Τσάφου θα γίνει «τσαγερό». Εφόσον οι τίτλοι τέλους δεν έκαναν λόγο για εμπλοκή της Disney, διαπιστώθηκε ότι απλά οι όποιες παραπομπές σε γνωστά και αγαπημένα παραμύθια μέσα από παρόμοιες καταστάσεις ή τα ίδια τα soundtracks έκαναν απλά πιο χαριτωμένη αυτή τη ρομαντική κομεντί, την οποία προφανώς είχαν ως παράδειγμα οι δημιουργοί των «Γοργόνων» του Mega (!). Μετά από δύο σεζόν επανήλθε στη μικρή οθόνη η Μαρία Σολωμού η οποία μαζί με τον Γιώργο Καραμίχο έκαναν ένα πολύ ταιριαστό ζευγάρι στη νέα κομεντί της Τίνας Καμπίτση, «Ονειροπαγίδα».

Πλοκή: Σ'ένα απομακρυσμένο νησί, κρυμμένη μέσα στα δέντρα, βρίσκεται η Ονειροπαγίδα. Ο ιδανικός προορισμός για να βγουν αληθινά τα όνειρα. Αυτός ο πέτρινος ξενώνας υποδέχεται την Κατερίνα όταν εκείνη ναυαγεί. Μαζί της ναυαγεί κι η ζωή που ήξερε μέχρι σήμερα. Ο μπαμπάς της μέχρι χτες της πρόσφερε τα πάντα, εκτός από αυτά που είχε πραγματικά ανάγκη. Τώρα, από τη μια στιγμή στην άλλη, βρίσκεται μόνη και ξεκρέμαστη, χωρίς τα λεφτά του μπαμπά της. Ο Πέτρος της προσφέρει μια θέση στον ξενώνα του και στον κόσμο του. Σ'αυτόν το μαγικό κόσμο τα πάντα μπορούν να συμβούν, αρκεί να τα ονειρευτείς. Και ο εφιάλτης της Κατερίνας θα γίνει σιγά – σιγά ένα απίστευτο, υπέροχο όνειρο...

Η σειρά δεν άργησε να αγαπηθεί και να αποκτήσει το φανατικό της κοινό. Ως εκ τούτου πήρε απευθείας το πράσινο φως για μία δεύτερη σεζόν. Βέβαια υπάρχουν φήμες ότι κάνοντας ζάπινγκ στα ελληνικά κανάλια κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στη Σκιάθο, η Γκόλντι Χόουν και ο Κερτ Ράσελ γύρισαν πίσω στο 1987  όπου έπαιξαν μαζί στην κωμωδία «Overboard», ελληνικός τίτλος «Γυναίκα στη Θάλασσα». Υπόθεση; Μία όμορφη, πλούσια και κακομαθημένη γυναίκα , που ταξιδεύει συνέχεια με το κότερό της για να διασκεδάσει την ανία της, σε ανύποπτη χρονική στιγμή θα ζήσει έναν εφιάλτη σε ένα θαλάσσιο ατύχημα… Όταν συνέρχεται, έχοντας χάσει τελείως τη μνήμη της, βρίσκεται στα χέρια ενός γοητευτικού άντρα που προσπαθεί να φτιάξει πάλι τη ζωή του, πείθοντας την ανυποψίαστη γυναίκα ότι είναι σύζυγός του και μητέρα των τεσσάρων αχαλίνωτων παιδιών του… Λογικά, μετά από τόσα χρόνια επισκέψεων στην Ελλάδα, τη γλώσσα θα την έχουν μάθει νερό (παράδειγμα: η Τζούλι Μασίνο), αλλά και πάλι, δεν είναι τυχαίο το γνωστό γνωμικό ότι η εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις.

Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι και αυτή η σειρά παρά τις εμφανείς της ομοιότητες με μια χολιγουντιανή παραγωγή, κατάφερε να κλείσει τον κύκλο ζωής της χωρίς παρατράγουδα, γιατί προβλήθηκε σε μία εποχή με ικανοποιητικό αριθμό σειρών στην τηλεόραση, που δεν άφηνε στους τηλεθεατές το περιθώριο να σκεφτούν τυχόν επιρροές ελλήνων δημιουργών, εκτός και αν ένιωθαν ότι τους ενοχλούν τόσο πολύ στο μάτι όπως οι περιπτώσεις Παπακαλιάτη. Πλέον οι ελάχιστες σειρές που βρίσκονται στον αέρα ή που ετοιμάζονται να βγουν, είναι σαν την καλαμιά στον κάμπο. Και να θέλουν να κρυφτούν, δε μπορούν. Πάντα κάποιος κακοπροαίρετος (εγώ) θα βρεθεί να την περάσει από κόσκινο και να βρει τα πιθανά αλλοδαπά αδερφάκια της.

Μέσα από συνέντευξη την οποία είχε παραχωρήσει στο Tv Nea η επιτυχημένη σεναριογράφος Τίνα Καμπίτση, είχε αποκαλύψει ότι κατέθεσε στον Ant1 δύο τηλεοπτικές προτάσεις. Μία ρομαντική και μία οικογενειακή κωμωδία. Η πρώτη ονομάζεται «Αριστα Δέκα» ακολουθεί το στυλ των 40 κυμάτων και της Ονειροπαγίδας, ενώ ασχολείται με τη σχέση μιας αναλφάβητης βλάχας και ενός αστού καθηγητή Γλωσσολογίας. Και ενώ αρχικά η μόνη ομοιότητα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς είναι με τους θρυλικούς πλέον «Δύο ξένους» όπου ο καθηγητής θεάτρου Κωνσταντίνος Μαρκοράς ερωτεύεται την χαμηλού μορφωτικού επιπέδου τηλεπαρουσιάστρια πρωινής ζώνης Μαρίνα Κουντουράτου, επιδιώκοντας στην πορεία να της μεταλαμπαδεύσει γνώσεις, οι σινεφίλ έρχονται να μας κουνήσουν το δάκτυλο αρνητικά και να μας διαφωτίσουν.

Στην «Ωραία μου κυρία» μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές ταινίες της Όντρεϊ Χέπμπορν, ένα βροχερό απόγευμα έξω από το Κόβεντ Γκάρντεν μια αναμαλλιασμένη λαϊκή ανθοπώλις, η Ελάιζα Ντούλιτλ (Όντρεϊ Χέπμπορν) διασταυρώνεται με τον περίφημο καθηγητή γλωσσολογίας Χένρι Χίγκινς (Ρεξ Χάρισον) και το φίλο του στρατηγό Πίκερινγκ (Γουίλφρεντ Χάιντ Γουάιτ). Οι δύο άντρες συζητούν για τις διαφορές των κοινωνικών τάξεων και καταλήγουν να στοιχηματίσουν για την Ελάιζα. Ο Χένρι ισχυρίζεται πως μπορεί να τη μεταμορφώσει σε κυρία της υψηλής κοινωνίας, απλά διδάσκοντάς της σωστά αγγλικά. Το πείραμα μπαίνει σε εφαρμογή, για να φέρει τους δύο ξένους γρήγορα κοντά. Η μεταξύ τους επιρροή αποδεικνύεται αμοιβαία και όχι μονόπλευρη, και οι δύο θα έρθουν σε επαφή με μια άγνωστη μέχρι τότε σε αυτούς πραγματικότητα, για να καταλήξουν ερωτευμένοι.

Εγώ πάλι θα έλεγα στους σινεφίλ ότι είναι απλά υπερβολικοί και καλύτερα να ξεχάσουν το θέμα μέχρι η πρόταση της κ. Καμπίτση να λάβει την τελική απόφαση από τον Ant1. Για την ώρα μπορούν να εξετάσουν τη δεύτερη πρότασή της με τίτλο «Οι σπιτόγατοι», μια οικογενειακή κωμωδία η οποία αναφέρεται σε διάφορες μορφές οικογένειες στην Αθήνα.

Τώρα όμως από τους σινεφίλ περνάμε στους tv maniacs, οι οποίοι κάνουν με τη σειρά τους τις υποθέσεις τους. «Όταν λέμε διάφορες μορφές οικογένειας, εννοούμε πχ. ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι που υιοθετεί ένα παιδάκι, μια πολύτεκνη οικογένεια, και ένα ζευγάρι με μεγάλη διαφορά ηλικίας και τη γυναίκα να κατάγεται από κάποια ξένη χώρα-πιθανότατα του ανατολικού μπλοκ, σύμφωνα με τα ελληνικά δεδομένα; Βρε, τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει… Το βρήκα! 11 emmys μου θυμίζει και την Sofia Vergara, η οποία πολύ άνετα μπορεί να γίνει Άννα Δημητρίεβιτς, η οποία έχει ήδη ζεσταθεί από το «Με λένε Βαγγέλη» στο οποίο ανέλαβε το ρόλο της Σέρβας Νατάσσας, η οποία στην ορίτζιναλ σειρά του «Fox» μιλούσε μεξινάκικα και λεγόταν Καταλίνα.

Είναι  αλήθεια ότι στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση, αλλά υπάρχουν ακόμα κάποιοι περίεργοι που την αναζητούν. Και σε αντίθεση με την παρθενογένεση, ελεύθερος χώρος υπάρχει με το κιλό, οπότε δύσκολα μπορεί να ξεφύγει κάποιος από το βλέμμα ενός μέσου τηλεθεατή ο οποίος απλά ψάχνει κάτι έξυπνο και διασκεδαστικό για να ψυχαγωγηθεί και να καμαρώσει ότι και η χώρα του κάνει προσπάθειες, δεν καρπώνεται τις προσπάθειες άλλων. Ακόμα δεν έχουν διαπιστωθεί πολλές διακοπές στις συνδέσεις του internet, οπότε οι φαν των ξένων σειρών συνεχίζουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να τις παρακολουθούν από την πηγή τους. Όταν χάσουν και αυτή την επιτυχία, τότε ναι… αναλαμβάνουν οι Έλληνες δημιουργοί με σημαιοφόρο τον Χριστόφορο. Ή όχι;