«Από 16 ετών,
δεν υπήρχε άνθρωπος γύρω μου που να μην ξέρει ποιος είμαι και τι θέλω. Δεν το έκανα από επαναστατικότητα, αλλά γιατί βαριόμουν να λέω άλλα και να εννοώ άλλα. Κανείς μας δεν ξέρει πότε θα πεθάνει και είναι βλακεία να χαρίζεις χρόνο από τη ζωή σου. Σήμερα, δεν θα έκανα ποτέ τη δήλωση αυτή στο περιοδικό, που έγινε λίγο εξ' ατυχήματος, γιατί αυτό είναι τροφή για μεσημεριανές εκπομπές. Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ. Δεν είμαι περήφανος που είμαι ομοφυλόφιλος. Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του. Είναι σαν να λες «είμαι περήφανος που έχω αυτιά». Δεν μπορείς να είσαι περήφανος επειδή είσαι θηλαστικό ή επειδή έχεις δύο αυτιά. Περήφανος μπορείς να είσαι για χίλια δύο άλλα πράγματα» συμπλήρωσε στο «Tv Έθνος» ο Χρήστος Σιμαρδάνης.
πόσο κρίμα να μην αγαπάς τον εαυτό σου όμως...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο gay pride δεν έχει να κάνει με το τι κανω εγω,εσύ, ο δίπλα στο κρεββατι του...έχει να κάνει με την διεκδίκηση δικαιώματων,την ισότητα μεταξυ ανθρώπων και κατα μια έννοια την απόδοση φόρου τιμής σε όσους εχουν δολοφονηθεί,εχουν οδηγηθεί στην αυτοκτονία,φορεσαν ροζ τριγωνάκια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και έχουν προσφέρει μέσω ακτιβισμού στην παγκόσμια LGBT κοινότητα, σε όποιο επίπεδο.
Το να είσαι εγω-συντονικός ειναι δειγμα καλης ψυχικης υγειας, το να μην εισαι παλι..