Βασιλιάς με βραχεία κεφαλή

άρθρο του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου στο Protagon.gr: Ο Κυνόδοντας έχασε το Όσκαρ, ωστόσο η είδηση θα ερχόταν αν το κέρδιζε, καθώς κανείς δεν τον υπολόγιζε στα φαβορί-με πρώτους και καλύτερους τους Βρετανούς bookmakers. Η ταινία από την οποία έχασε, το «Ίσως, Αύριο» ήταν η δανέζικη συμμετοχή, με τη υπογραφή της Σουζάνε Μπίερ, ένα δράμα με καλά δομημένη και πυκνή πλοκή, που όμως καταλήγει σε ένα happy end, ικανό να προσφέρει λίγη τρυφερότητα σε όσους ψηφοφόρους της Ακαδημίας το είδαν, σε αντίθεση με το σκληρό, ασφυκτικό και ανελέητο σύμπαν του Λάνθιμου.

Τελικά ο Ντέιβιντ Φίντσερ δεν έκανε τη σφήνα στο Όσκαρ σκηνοθεσία. Το Social Network ήταν φαβορί αναμφισβήτητο πριν από ένα μήνα για τα μεγάλα βραβεία αλλά ο Λόγος του Βασιλιά μπήκε δυνατά στην ευθεία, δίχως άλλο με την επιστημονική προωθητική καμπάνια του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, του παραγωγού που κατάφερε να ξανακάνει εκπλήξεις στο παρελθόν- με αποκορύφωμα το Όσκαρ καλύτερης ταινίας για τον Ερωτευμένο Σέξπιρ, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Στίβεν Σπίλμπεργκ, φαβορί εκείνη τη χρονιά με τη Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν.

Ο Λόγος του Βασιλιά πήρε συνολικά 4 Όσκαρ, ταινίας, σκηνοθεσία, σεναρίου και α’ ρόλου για τον Κόλιν Φερθ. Δίκαια όλα τα βραβεία των ηθοποιών: η Νάταλι Πόρτμαν, η Μελίσα Λίο και ο Κρίστιαν Μπέιλ ήταν σίγουρα στοιχήματα και δεν απογοήτευσαν. Αυτοί όμως που πραγματικά απογοήτευσαν ήταν οι παρουσιαστές, Τζέιμς Φράνκο και Αν Χάθαγουεϊ. Άλλοτε άνευροι και άλλοτε εκτός πνεύματος, οδήγησαν την τελετή σε ανία. Προφανώς, το μόνο που ενδιέφερε τους διοργανωτές ήταν να δοκιμάσουν κάποιες εφαρμογές για το Διαδίκτυο, με πλάνα που αφορούσαν τους χρήστες, όχι όμως εμάς τους τηλεθεατές, που τα βλέπαμε επίπεδα και ξεκάρφωτα.

Τα μόνα ενδιαφέροντα σημεία της απονομής ήταν το fucking που ξέφυγε από τη Μελίσα Λίο στο νικητήριο λόγο της, και, λίγο πριν το φινάλε, το μοντάζ για τις 10 καλύτερες ταινίες, με άξονα τον κεντρικό λόγο του Γεωργίου του 6ου, από το φιλμ Ο Λόγος του Βασιλιά. Η απουσία του Μπίλι Κρίσταλ είναι πλέον εμφανής και η επανεμφάνιση του για λίγα λεπτά, για την απονομή ενός βραβείου, μας θύμισε ένα αξιοζήλευτο τέμπο και μια κωμική αιχμή που λείπει ολοένα και περισσότερο από μια δεινοσαυρική τελετή που αναλώνεται σε μικροεπεμβάσεις ενώ μάλλον χρειάζεται ολικό λίφτινγκ.