Ηλίας Μαμαλάκης:Εμείς προσπαθούμε να βγάλουμε έναν Top Chef και όχι κάποιον ερασιτέχνη

Ήταν καλύτερο το Master Chef;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Εμείς προσπαθούμε να βγάλουμε έναν Top Chef και όχι κάποιον ερασιτέχνη που είπε ψέματα και, τελικά, ήταν επαγγελματίας. Πρέπει, όμως, να πω ότι στο Master Chef έκαναν εξαιρετική δουλειά.
Πότε «έφυγε» η σύζυγός σας;
Στις 29 Αυγούστου του 2010, 11.15 το βράδυ. Εκείνη η περίοδος ήταν εξουθενωτική για μένα. Προσπαθούσα να την κρατήσω στη ζωή με νύχια και με δόντια, αλλά, δυστυχώς, άλλοι είχαν
αποφασίσει διαφορετικά.
Σε τέτοιες περιπτώσεις οι άνθρωποι δεν προτιμούν να απομονώνονται;
Μου αρέσει να μένω μόνος μου, αλλά όχι για να διαλυθώ. Θα μείνω για να συγκεντρωθώ, να σκεφτώ το παρελθόν μου και να συγκινηθώ. Μου κάνει καλό όλο αυτό. Έχω αρχίσει να συμβιβάζομαι πια. Ξεκίνησα να αναπολώ το «καλό» μου παρελθόν και όχι το «κακό», όπως έκανα παλιά. Για πολλούς μήνες μου έρχονταν στο νου οι δύσκολες στιγμές με τη γυναίκα μου: Ο θάνατός της, η τελευταία της πνοή και όλα τα βασανιστήρια που πέρασε το κορμάκι της τον τελευταίο καιρό. Ενώ τώρα τη σκέφτομαι χαρούμενη, να γελάμε, να τρώμε, όταν ταξιδεύαμε στο αεροπλάνο όπου βλέπαμε όλες αυτές τις γελοίες ταινίες και το γέλιο της ακουγόταν παντού. Πλέον, έχω κρατήσει μέσα μου μόνο τις ευχάριστες στιγμές....

Μαγειρεύετε;
Όχι. Ξέρεις, το μαγείρεμα είναι αγάπη. Κι εγώ δεν έχω με ποιον να τη μοιραστώ. Τι να κάνω; Να μαγειρέψω και μετά να κάτσω σε μια άκρη σαν το τομάρι να τρώω μόνος μου; Δεν θέλω! Δεν με νοιάζει. Όταν με πιάνει κρίση πείνας –μπορεί και στις 2.00 το πρωί–, ψευτοτηγανίζω κάτι ωραία λουκάνικα που έχω, κόβω λίγο τυράκι και τσιμπολογάω. Τρώω, όμως συνέχεια έξω.
Θελήσατε ποτέ να κάνετε παιδιά;
Φυσικά και ήθελα, όμως με τη γυναίκα μου είχαμε κάποια προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, η ισορροπία που είχαμε μεταξύ μας ήταν προτιμότερη από το να μπούμε στην ταλαιπωρία με εξωσωματικές, σε μία περίοδο που τα πράγματα ήταν πολύ πίσω ακόμη. Δεν μας έλειψε τίποτα, πέφταμε και οι δύο στη δουλειά και ήμασταν εντάξει. Νομίζω τώρα, λίγο πριν πεθάνει, όταν καθόμασταν και συζητούσαμε, μας έλειπε ένα παιδί. Αν το έκανα στην ώρα μου –ας πούμε το 1975–, τώρα θα είχα έναν άντρα δίπλα μου να με βοηθάει. Σήμερα μου λείπει ένα παιδί.

 People