Αδριανού- Γεωργιάδου "Πρέπει το «εγώ» να χαμηλώσει"

Οι δύο πρωταγωνίστριες του θεατρικού έργου Όπως η Θέλμα και η Λουίζ φωτογραφίζονται για το ΟΚ! και μιλάνε με ειλικρίνεια για τη φιλία, τον έρωτα, την απιστία, τη μητρότητα, την προδοσία και όλα όσα τους έμαθε η ζωή.
Οι ηρωίδες έχουν ζήσει την απιστία και την προδοσία. εσείς;
Άννα: Ειδικά νεότερη, δεν μπορούσα να τις διαχειριστώ. Μου δημιουργούσαν συνήθως τάσεις φυγής. Την απιστία δεν τη διαπραγματεύομαι. Δεν ξέρω αν είναι δύναμη ή αδυναμία. Αν με βάλεις στη διαδικασία να ζηλέψω, έχω σπάσει τη σχέση, όσο δυνατή κι αν είναι. Η ασφάλεια και η σιγουριά είναι τα ζητούμενα για μένα.
Μαρία: Είναι κι αυτό μέσα στη ζωή. Προδοσία πλέον θεωρούμε ακόμη και την αλλαγή, το ότι καθένας χαράζει άλλο δρόμο ή ότι η σχέση αλλάζει πλαίσιο. Αλλάζουν όλα στη ζωή, αλλάζουν και οι σχέσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι χάνουν την αξία τους ή ότι δεν θα έπρεπε να έχουν συμβεί. Το αντιμετωπίζω νιώθοντας πως είναι κάτι φυσικό....
Γιατί μια σχέση μπορεί να οδηγηθεί στον χωρισμό;
Άννα: Το πρόβλημα είναι ότι τις υπερεκτιμάμε. Η σχέση και ο γάμος πολλοί περιμένουν ότι είναι λυχνάρι και θα τους σώσει. Νομίζουν ότι δεν θα βαριούνται τον εαυτό τους, ότι θα είναι στα σύννεφα. Η ευτυχία είναι εσωτερική υπόθεση. Αν δεν έχεις την ικανότητα να είσαι ευτυχισμένος,
κανένας άλλος δεν μπορεί να σε κάνει. Προσπαθώ να μην κάνω αυτά που δεν θα ήθελα να μου κάνει ο άλλος. Επίσης, προσπαθώ να μην αφήνομαι. Με εξαίρεση την απιστία και την προδοσία, παλεύω μια σχέση. Έχω την τύχη να έχω έναν άνθρωπο που κι αυτός παλεύει τις διαφορές του μαζί μου. Δεν υπάρχουν σχέσεις εξ ορισμού καλές. Γίνονται καλές από προσπάθεια. Δεν μιλάω για συμβιβασμό. Πρέπει το «εγώ» να χαμηλώσει.

Μαρία, θα έλεγες «ναι» σε δεύτερο γάμο;
Μαρία: Ποτέ δεν υπήρξα αρνητική με τον γάμο. Από την άλλη, δεν είναι επιδίωξη μου. Αυτά τα θέματα ούτε τα προγραμματίζεις ούτε τα στοχεύεις. Ή συμβαίνουν ή όχι. Δεν αρνούμαι τη συντροφικότητα και την αγάπη από τη ζωή μου, όμως ο γάμος είναι ένα πλαίσιο συγκεκριμένο.

Εσύ, Άννα, γιατί δεν πήρες την απόφαση να γίνεις ποτέ μητέρα;

Άννα: Κάποια στιγμή έμεινα έγκυος και έχασα το παιδί. Προς στιγμήν είχα ενδώσει, αλλά ποτέ δεν το προσπάθησα. Ποτέ δεν ήταν η προτεραιότητά μου, είναι φανερό. Δεν νομίζω ότι ήμουν γεννημένη μανούλα. Είμαι τρυφερός άνθρωπος. Έχω προστατεύσει πολλούς σαν κόρη, σαν φίλη, σαν συγγενής, αλλά, από την άλλη, ένιωθα ότι δεν χωρούσε στα εκάστοτε σχέδια μου. Μεγάλωσα πολύ ελεύθερα, ποτέ δεν μου είπαν «παντρέψουν και κάνε παιδιά». Μπορώ να μείνω εκατό χρόνια με έναν άνθρωπο αν ξέρω ότι υπάρχει πίσω πόρτα ανοιχτή. Με ένα παιδί δεν υπάρχει.
ΟΚ!