Οι περιπέτειες της Άννας Σόγιερ (νέα στήλη)

Η Άννα Σόγιερ στο ''Καλημέρα μαρμελάδα''

- Άννα ξύπνα... ξύπνα κορίτσι μου. Το ξυπνητήρι έχει αφηνιάσει. Μα καλά δεν τ' ακούς;

  Αν το άκουγα λέει; Ασχέτως που έκανα την πάπια, μου είχε πάρει τα αυτιά. Δεν είχα όμως τη δύναμη να γυρίσω πλευρό και να το κλείσω. Ο εκνευριστικός ήχος του ξυπνητηριού που ούρλιαζε δαιμονισμένα σε συνδυασμό με τη τσιριχτή, διαπεραστική φωνή της μαμάς που προσπαθούσε με κάθε τρόπο να με ξυπνήσει, με γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Τότε που ως μαθήτρια έκανα τα πάντα για να χάσω -τουλάχιστον- την πρώτη ώρα στο κολλέγιο. Επρόκειτο για ένα ντεζαβού, δε μπορούσα να το εξηγήσω αλλιώς. Σε κάθε περίπτωση, η εκνευριστική φωνή της μαμάς διατηρήθηκε αναλλοίωτα εκνευριστική με την πάροδο των χρόνων.

  - Σήμερα είναι η πρώτη σου μέρα στη δουλειά. Δεν πρέπει ν' αργήσεις... σήκω σου λέω!

  - Έλα ρε μαμά, πέντε λεπτά ακόμα... σε παρακαλώ...

  - Ούτε δευτερόλεπτο. Δε σκέφτεσαι τι θα πουν οι συνάδελφοι σου στη δουλειά αν αργήσεις; Η κόρη του υπουργού που την πήρε ο Παϊδάκης λόγω του πατέρα της.

  Γιατί στην πραγματικότητα γιατί με πήρε; σκέφτηκα. Άδικο θα έχουν;

  Με τα πολλά σηκώθηκα, έφαγα τις μπάρες δημητριακών μου, ντύθηκα -αρκετά casual τολμώ να πω-, έβαλα το αγαπημένο μου κατακόκκινο Rouge d' Armani και σε λιγότερο από μισή ώρα επιβιβάστηκα στο ταξί που με περίμενε στην είσοδο.

  ''Καλημέρα'', μου είπε ο οδηγός μα εμένα το μάτι μου καρφώθηκε στο ρολόι που έδειχνε 5.32 π.μ. Τέτοια ώρα συνήθως δεν έχω καν γυρίσει από τα clubs της Εκάλης με τη Βίλνα, την Αμαρυλλίς και τις άλλες φίλες μου και τώρα  ήμουν καθ' οδόν για τη δουλειά. Φευ!

  5.48 π.μ. ήμουν έξω από το στούντιο της εκπομπής στο Μαρούσι. Ρώτησα  έναν που βρήκα ή για την ακρίβεια που έπεσα επάνω του - αγγουροροξυπνημένη γαρ- που θα μπορούσα να βρω την κυρία Άννυ Τσεκρέπα, την αρχισυντάκτρια της εκπομπής, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του μπαμπά.

  - Άργησες, μου είπε εκείνη πριν καν προλάβω να συστηθώ.

  - Με ώρα Μόσχας πάτε εδώ; αντέτεινα εγώ.

  - Αστειάκι; Πήγαινε μέσα. Θέλει να σου μιλήσει ο Παϊδάκης. Άντε κουνήσου.

  Τι ξινίλα; Τι ύφος; Δεν κοιτάει που δε ξέρει να συνδυάσει ένα μπλουζάκι μ' ένα κολάν, σκέφτηκα. Στο τέλος του διαδρόμου είδα τον Γιώργο Παϊδάκη να κρατάει ένα φύλλο Α4 και να το διαβάζει προσηλωμένος. Τέτοια προσήλωση ούτε τα νήπια όταν μαθαίνουν να διαβάζουν το ''Λόλα, να ένα μήλο''.

  - Καλημέρα κύριε Παϊδάκη.

  - Καλημέρα κορίτσι μου. Εσύ πρέπει να είσαι η Άννα, μου είπε.

  - Εγώ αυτοπροσώπως.

  - Είσαι πολύ όμορφη.

  - Με κολακεύετε, απάντησα εγώ, δήθεν συνεσταλμένα.

  Στην πραγματικότητα ψοφούσα για κοπλιμέντα.

  - Εμ, με τέτοιους γονείς πώς να μη βγεις όμορφη, επέμεινε εκείνος. Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει.

  Να και το μήλο, σκέφτηκα εγώ και χαμογέλασα. Όχι τίποτα άλλο, να φανεί και η λεύκανση.

  - Ξέρεις ,Άννα, η δουλειά μας είναι δύσκολη, δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Ακόμα κι εμείς οι παλιοί, τα βρίσκουμε πολλές φορές μπαστούνια.

  - Το έχω υπ' όψιν μου, κύριε Παϊδάκη. Γι αυτό ζήτησα από το μπαμπά να έρθω σε εσάς.

  - Για να μάθεις τη δουλειά δίπλα σε κάποιον έμπειρο, ε; με ρώτησε.

  - Όχι, γιατί διάβασα σε μια κριτική της αγαπημένης μου τηλεκριτικού Μαρίνας Πετροτσούτσου ότι ζορίζεστε λιγάκι στις ηλικίες 15-44 και είπα να σας βοηθήσω λιγάκι.

  - Δυο λάθη σε μια πρόταση. Πετροτσούτσου και 15-44 είναι απαγορευμένες λέξεις εδώ μέσα, είπε αγριεμένα. Θα μάθεις με τον καιρό, συμπλήρωσε και η φωνή του μαλάκωσε και πάλι.

Καλά και δε μου λες και πώς εσύ ,ρε Άννα, θα μπορέσεις να  βοηθήσεις εμένα, τον κυρίαρχο της πρωινής ζώνης τα τελευταία είκοσι συναπτά χρόνια; ρώτησε με έναν έκδηλο κομπασμό στη φωνή του.

  - Έχω να σας κάνω μια πρόταση τομή κύριε Παϊδάκη.

(συνέχεια...) 

  - Να την ακούσω;

  - Να σπάσουμε την εκπομπή στα δύο. Εφτά με εννιά η εκπομπή παραμένει ως έχει· κλάψα, μουρμούρα, καβγάδες. Αυτό το κομμάτι το αναλαμβάνετε εσείς. Εννέα με δέκα η εκπομπή αποκτά νέο προφίλ, κάτω από τη δική μου επίβλεψη, επιμέλεια και παρουσίαση, φυσικά.

  - Φυσικά , αποκρίθηκε ο Παϊδάκης με μια δόση ειρωνείας αν μπόρεσα να καταλάβω καλά.

  - Και τι θα βάλεις στο εννιά - δέκα;

  - Ρεπορτάζ και χρηστικά θέματα, απάντησα αποφασιστικά.

  - Μαχητικό ρεπορτάζ και θέματα καθημερινότητας εννοείς; ρώτησε.

  - Περίπου... Για παράδειγμα ρεπορτάζ σαν αυτά της Αγαπημένης μου ρεπόρτερ στο zoula.gr Κιμ Κικίλιαν με συνεντεύξεις από τραγουδιστές, αισθητικούς και κομμωτές  και χρηστικές πληροφορίες όπως πόσο στοιχίζει το τελευταίο τσαντάκι Luis Vuitton ή πόσες θερμίδες έχει μια ποικιλία θαλασσινών µε εκλεκτά µενταγιόν αστακού, καπνιστό σολοµό και γαρίδες;

  - Έχεις πολύ χιούμορ ,Άννα μου, μου είπε χωρίς βέβαια εγώ να καταλάβω τον λόγο. Κάτι μου λέει ότι θα τα πάμε καλά, συνέχισε.

  - Δε μου είπατε ,όμως, πώς σας φάνηκαν οι προτάσεις μου; επέμεινα.

  - Άννα, δεν έχω άλλο χρόνο για πλάκα. Πήγαινε στην Άννυ να σου εξηγήσει τι ακριβώς θα κάνεις.

  Η Άννυ ήταν η ξινισμένη αρχισυντάκτρια που γνώρισα προηγουμένως. Καθώς βάδιζα προς το μέρος της τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν, γεγονός αρκετό για να καταλάβω πως τα αισθήματα ήταν... αμοιβαία.

 - Λοιπόν, η πρώτη σου αποστολή είναι ρεπορτάζ λαϊκής, μου είπε με το γνωστό στρυφνό υφάκι.

 - Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω, απάντησα, αν και  δεν έχω ξαναπάει σε λαϊκή απογευματινή. Συνήθως πηγαίνω στις βραδινές παραστάσεις λόγω και του μπαμπά... καταλαβαίνετε...

  - Τι γκαούτσαλο είσαι εσύ. Όταν λέμε λαϊκή, εννοούμε λαϊκή αγορά!

  - Τι είναι αυτό; απόρησα.

  - Είναι ένας χώρος που μαζεύονται οι έμποροι και πουλάνε φρούτα, λαχανικά και άλλα τρόφιμα.

  - Πες το μανάβικο ,χρυσή μου, και με μπέρδεψες.

  - Ναι, μόνο που έχει τη μορφή ενός υπαίθριου παζαριού. Με πάγκους, βανάκια, εμπόρους...

  -... που ωσάν τελάληδες, τη διέκοψα τρομαγμένη, διαλαλούν την πραμάτεια τους γκαρίζοντας, κυρίες που πηγαινοέρχονται άσκοπα πάνω-κάτω και κάνουν παζάρια... Ακούγεται εφιαλτικό.... εγώ.... δεν... δεν υπάρχει περίπτωση. Αφήστε και το άλλο.... Δεν ταιριάζει και με το προφίλ που θέλω να καθιερώσω!

  - Ποιο προφίλ;

  - To προφίλ της πριγκίπισσας -γιατί είμαι και κατά πολύ νεότερη από τη σαραντάρα πλέον υποδεικνυόμενη ως βασίλισσα- της πρωινής ζώνης.

  - Δε ξέρω για πριγκίπισσα, δίπλα στον Παϊδάκη όμως έτσι κι αλλιώς μέχρι ως άγαλμα μπορείς να καθιερωθείς. Είσαι που είσαι και τούβλο, μια χαρά...

  - Μα...

  - Δεν έχω άλλο χρόνο για μπουρδολογία. Το συνεργείο σε περιμένει ήδη κάτω. Έφυγες, με πρόσταξε η Άννυ, η ξινισμένη αρχισυντάκτρια, και απομακρύνθηκε βιαστικά.

  Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομή προς την Κυψέλη έσπαγα το κεφάλι μου να σκεφτώ τρόπους ώστε να εμφανιστώ στη σύνδεση... μεταμφιεσμένη. Έπρεπε να αποκλείσω κάθε πιθανότητα να τύχει να με αναγνωρίσουν η Βίλνα, η Αμαρυλλίς και τα άλλα κορίτσια από τον κύκλο μου. Τελικά, αν κρίνω από την αντίδραση του Γιώργου Παϊδάκη όταν με είδε στο μόνιτορ, πρέπει να τα κατάφερα.

  - Καλημέρα μαρμελάδα, κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι καλημέρα σας. Καλημέρα σ' όσους άνοιξαν τώρα τους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Η ώρα είναι τρία λεπτά μετά τις οχτώ και επιστρέψαμε από τις διαφημίσεις για να συνδεθούμε Θεού θέλοντος και - επειδή πολλά έχουν δει τα μάτια μας-  δορυφόρου επιτρέποντος με τη λαϊκή αγορά στην Κυψέλη. Εκεί βρίσκεται η δημοσιογράφος της εκπομπής μας Άννα Σόγιερ , την οποία και καλωσορίζω στην παρέα του Καλημέρα μαρμελάδα. Καλημέρα Άννα. Καλωσ... Άννα εσύ είσαι, δε μπορώ να σ' αναγνωρίσω...

  Και πώς να με αναγνωρίσει αφού είχα ρίξει όλη τη φράντζα μπροστά, είχα τυλιχτεί και με το φουλάρι -τι κι αν είχε χαρά Θεού-, μ' αποτέλεσμα να μοιάζω περισσότερο με Αφγανό πρόσφυγα, παρά με δημοσιογράφο.

  - Πάλι καλά, ψέλλισα.

  - Ορίστε; ρώτησε ο Παϊδάκης απορημένος

  - Λέω, αποφάσισα να εμφανιστώ έτσι ακριβώς για να τονίσω ότι επίκεντρο δεν είμαι εγώ, αλλά η είδηση. Πρέπει να γνωρίζεις ,Γιώργο, κυρίες και κύριοι, ότι δεν θέλω σε καμία περίπτωση να επισκιάσω  το ρεπορτάζ

   - Πολύ ιδιαίτερο το σκεπτικό σου ,Άννα. Τελικά, μάλλον το αντίθετο κατάφερες με το να εμφανισθείς σαν... καρναβάλι..Πες μου ,όμως, τώρα πώς βλέπεις τα πράγματα εκεί, τι κατάσταση επικρατεί;

  - Κοίτα ,Γιώργο, αυτό που μου έκανε εδώ μεγαλύτερη εντύπωση είναι οι κυρίες που σουλατσάρουν πέρα δώθε με τα καρότσια, οι περισσότερες από τις οποίες -δε θα το πιστέψεις- είναι ντυμένες με κάτι φουστάνια αερόστατα που αμφιβάλλω αν υπήρξαν έστω και για μία μέρα στη μόδα. Για να μη μιλήσω για τα χτενίσματα που είναι λες και μόλις το 'σκασαν από τις κομμώσεις ''ΝΙΤΣΑ''.

  - Για όνομα του Θεού ,Άννα, τι είναι αυτά που λες;

  - Την αλήθεια.

  - Σε παρακαλώ κορίτσι μου, πες μας για τις τιμές.

  - Ννναι... μμμ... κοίτα.... ψέματα να μην πω, δεν έχω ξανάρθει. Αλλά μου φαίνονται πάρα πολύ καλές. Φαντάσου τα περισσότερα πράγματα κάνουν λιγότερο από δέκα ευρώ. Φτήνια αν μη τι άλλο!

  - Καλά, να σε ρωτήσω γιατί δε θα βγάλουμε άκρη, κανένας χριστιανός που να θέλει να μας μιλήσει δεν είναι εκεί κοντά;

  - A, τα παιδιά του συνεργείου περιμάζεψαν έναν, αλλά δυστυχώς κόπηκε στα δοκιμαστικά.

  - Ποια δοκιμαστικά, τι λες;

  - Για να στο πω απλά, ο εν λόγω κύριος πρέπει να είχε τσακωθεί με το αποσμητικό, οπότε και απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.

  - Να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο. Μένεις κοντά με τη λαϊκή αγορά εκεί στην Κυψέλη;

  - Ναι, αρκετά. Πάνω από δέκα λε...

  - Μπράβο. Ξεκίνα να το παίρνεις με τα ποδιά.

  - Γιατί κύριε Παϊδάκη;

  - Γιατί απολύθηκες -κυριολεκτικά- σε πρώτη πανελλήνια προβολή ,Άννα μου. Γι αυτό, είπε και με αποστόμωσε.

Πώς αντέδρασα; Δε σκοτίστηκα και ιδιαίτερα. Ο μπαμπάς να 'ναι καλά και πάμε γι άλλα σκέφτηκα...

ΥΓ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις .....είναι εντελώς συμπτωματική.

   Ανδρέας Κατράκης