Πάμε θέατρο: "The Pride" στο θέατρο Αθηναϊς (Review)

Το "The Pride" ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην σκηνή Αθηναϊς την προηγούμενη εβδομάδα. Πρόκειται για ένα σύγχρονο κοινωνικό έργο του βρετανού Alexi Kaye Campbell, ιδιαίτερα σκληρό αλλά απόλυτα ρεαλιστικό και ίσως για ορισμένους "προκλητικό" -χωρίς ωστόσο αυτό να γίνεται επιτηδευμένα- που πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις και την δυσκολία αποδοχής του εαυτού μας και της σεξουαλικότητας μας.

Συγκεκριμένα η παράσταση εξετάζει το θέμα της ομοφυλοφιλίας και παρακολουθεί εναλλάξ την επικοινωνία δύο ανδρών, καθώς και την αποδοχή ή μη της σεξουαλικότητας τους στο 1958 και στο 2008 με συνδετικό κρίκο μία γυναικεία μορφή που στην πρώτη περίπτωση υποδύεται την γυναίκα του ενός πρωταγωνιστή και στην δεύτερη την φίλη του άλλου. Πόσο δύσκολο και κατακριτέο ήταν αυτό το θέμα πριν 50 χρόνια; Κατά πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα σήμερα;

Εγώ πήγα να το παρακολουθήσω την περασμένη Κυριακή 8 Νοεμβρίου, θετικά προκατειλημμένος έχοντας διαβάσει την ιστορία του έργου και σίγουρα ως μία διαφορετική θεατρική πρόταση. Η προσωπική μου εκτίμηση λοιπόν είναι πως πρόκειται χωρίς καμία υπερβολή για εργάρα! Το κείμενο είναι ιδιαίτερα όμορφο και οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών είναι πραγματικά εξαιρετικές. Ο Πέτρος Λαγούτης, που εκτιμώ πολύ ως ηθοποιό και τον έχω παρακολουθήσει σε αρκετές παραστάσεις, αποδίδει εξαιρετικά τον δύσκολο χαρακτήρα του Όλιβερ στις δύο διαφορετικές εποχές με αρκετές έντονες καλλιτεχνικές στιγμές χωρίς να ξεφεύγει από τα πλαίσια του ρόλου. Έκπληξη ο Στάθης Μαντζώρος, τον οποίο δεν είχα παρακολουθήσει μέχρι τώρα θεατρικά και ήταν πολύ σωστός στον ρόλο του με ελάχιστες υπερβολές σε ορισμένα σημεία. Τέλος, η Λιλύ Τσεσματζόγλου ήταν αρκετά εκφραστική και στους δύο ρόλους της, ενώ ο Δημοσθένης Φιλλίπας καλός.

Η σκηνοθεσία της παράστασης ήταν σίγουρα ένα πολύ δύσκολο ρίσκο για τον Σταύρο Στάγκο, αλλά εν τέλει αποδείχτηκε απόλυτα επιτυχημένη μεταφέροντας μοναδικά και χωρίς να κουράζει τον θεατή από την μία χρονική περίοδο στην άλλη -συγχαρητήρια κ.Στάγκο!-. Όσον αφορά το σκηνικό ήταν ωραίο, απλό και λειτουργικό για την πλοκή της υπόθεσης.

Κλείνοντας, σίγουρα αξίζει να δείτε την συγκεκριμένη παράσταση ανεξαρτήτου ερωτικής προτιμήσεως του καθενός, διότι μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις και σίγουρα θα σας αγγίξει, θα σας προβληματίσει, θα σας βάλει σε σκέψεις για κάποια θέματα ενώ ίσως ανακαλύψετε δικές σας στιγμές μέσα από τα αδιέξοδα τον ηρώων.

από τον Αλέξανδρο Κούρτη.