Πάμε Θέατρο: "Αττική οδός" στο Εμπορικόν

Έργο: Αττική Οδός | Θέατρο: Εμπορικόν | Συγγραφέας: Θ.Παπαθανασίου, Μ.Ρέππας | Σκηνοθέτης: Θ.Παπαθανασίου, Μ.Ρέππας | Ηθοποιοί: Γ.Τσιμιτσέλης, Κ.Τσάβαλου, Ρ.Σχίζα, Σ.Ζαλμάς, Τ.Ρουσσέα, κ.α. | Σκηνικά: Α.Δαγκλίδης | Κοστούμια: Ε.Σιούπη | Φωτισμοί: Κ.Μαραγκουδάκη | Γιατί να πας:  Για να δεις μια ιστορία που αποτυπώνει το «μεγαλείο» της ελληνικής οικογένειας και τον εκτροχιασμό των συγγενικών σχέσεων με ρεαλισμό αλλά και με λίγες σταγόνες σωτήριο χιούμορ. | Τι ώρες: Τετάρτη, Παρασκευή, Κυριακή στις 21:30, Σάββατο στις 18:45
Μιλάει για:  Νεοέλληνες, οικογένεια, ένοχα μυστικά.

Φράση - Κλειδί:  «Εγώ δεν πάω σκλάβος για χίλια ευρώ το μήνα».

Το story: Σε ένα μεσοαστικό σπίτι ζει ένα ζευγάρι μεγάλης ηλικίας (Τζένη Ρουσσέα και Γιώργος Τζώρτζης). Κοντά τους βρίσκεται μέρα-νύχτα η οικιακή βοηθός, μια λαϊκή γυναίκα από την επαρχία που τους φροντίζει τα τελευταία χρόνια (Μαρία Αντουλινάκη). Κεντρικός άξονας του έργου είναι οι δυο αυτές μητέρες: η αστή (Ρουσσέα) και η λαϊκή (Αντουλινάκη). Οι δυο γυναίκες προσπαθούν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν τη συνοχή των οικογενειών τους, η οποία χάνεται όλο και πιο πολύ πνιγμένη σε καθημερινά αδιέξοδα. Στο έργο παρακολουθούμε τα αδιέξοδα τριών γενεών. Η γενιά των γονιών που έρχεται από τον πόλεμο και τον εμφύλιο, και σήμερα ζει σε μια πατρίδα που μόλις και μετά βίας αναγνωρίζει. Μια γενιά που κουβαλάει τη νοσταλγία και τη μελαγχολία του Σεφέρη που καλείται τώρα στα γεράματα να ζήσει στον κόσμο του ίντερνετ. Έπειτα, οι μεσήλικες (Σταύρος Ζαλμάς, Ράνια Σχίζα και Σταύρος Μερμήγκης), η γενιά δηλαδή που βγήκε από τις διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης, έστησε και στήριξε την Ελλάδα της κατανάλωσης. Και τέλος η νέα γενιά που δεν έχει προσανατολισμό (Γιάννης Τσιμιτσέλης, Κατερίνα Τσάβαλου, Σταύρος Καραγιάννης και Αλεξάνδρα Κουλούρη). Τα προβλήματα που απασχολούν τα δέκα πρόσωπα του έργου μπορεί κάποιος εύκολα να τα φανταστεί. Αυτό όμως που δεν μπορεί να φανταστεί είναι την κατάληξή τους και τον φόνο τον οποίο διαπράττουν στο τέλος.

Βιογραφία του έργου: Γράφτηκε πριν από τέσσερα χρόνια. Οι δύο συγγραφείς του, αφού ταλαιπωρήθηκαν σε διάφορα κρατικά και ημικρατικά θέατρα τα οποία αρνήθηκαν στο τέλος να ανεβάσουν το έργο τους, βρήκαν στέγη από πέρσι στο θέατρο Εμπορικόν.

Παρασκήνιο:  Οι συγγραφείς ήθελαν να ασχοληθούν με το «εδώ και τώρα» της χώρας και της ζωής μας εδώ και πολλά χρόνια, να γράψουν για τον τρόπο που υπάρχουμε και συνυπάρχουμε. Δεν το είχαν τολμήσει όμως για διάφορους λόγους. Το γεγονός ότι οι νεοέλληνες συγγραφείς όμως εδώ και πενήντα χρόνια ασχολούνται κυρίως με περιθωριακούς τύπους της ελληνικής κοινωνίας, ήταν μια προσωπική διαπίστωση του Μιχάλη Ρέππα και του Θανάση Παπαθανασίου που τους ώθησε να ξεπεράσουν τις αναστολές τους. Ακόμα και οι ίδιοι στο έργο τους «Ο Έβρος απέναντι» είχαν διαλέξει ήρωες από τις παρυφές της κοινωνίας μας και έτσι αποφάσισαν να γράψουν την «Αττική οδό» που τους έφερε πρόσωπο με πρόσωπο με τους μεσοαστούς, με τις δικές μας δηλαδή οικογένειες και με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Άποψη Σκηνοθέτη / Ηθοποιού:  Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης Ρέππας: «Θέλαμε να γράψουμε αυτό το έργο εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον δέκα. Ξέραμε τον τίτλο, ξέραμε το βασικό θέμα και το φινάλε αλλά δεν το τολμούσαμε. Φοβόμασταν ότι το αθηναϊκό κοινό που έχει μάθει να διασκεδάζει με τις κωμωδίες μας θα αρνείτο να δει ένα έργο μας που δεν έχει το δίχτυ ασφαλείας του γέλιου. Αλλά το κοινό μάς διέψευσε. Ειδικά από τις περσινές γιορτές και μετά το θέατρο γέμισε απροσδόκητα με ένα κόσμο που χειροκροτεί με ενθουσιασμό στο τέλος της παράστασης. Αυτό μας ενθάρρυνε και αποφασίσαμε να το πάμε και δεύτερη χρονιά».

* Ευχαριστώ για τις πληροφορίες και το κείμενο το Tospirto.net .

Το "Πάμε Θέατρο" κάθε Σάββατο στις 17:30 στο Tvnea!