«Ήταν άγγελος, ήταν η πιο αδιαπραγμάτευτη αγάπη της ζωής μου. Όπως είναι φαντάζομαι όλες οι μανάδες για όλα τα παιδιά. Θεωρώ ότι η αγάπη της μάνας για το παιδί είναι η μόνη αδιαπραγμάτευτη αγάπη, μια αγάπη που δεν έχει ανάγκη από εξηγήσεις, δεν έχει καμία ανάγκη επικύρωσης, είναι εκεί τη νιώθεις. Της είχα μια απέραντη λατρεία.
Μου λείπει, αλλά πηγαίνω πολύ συχνά στην Καλαμάτα που «αναπαύεται» και μιλάμε. Η μητέρα μου τα τελευταία χρόνια είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και θα το πω όσο πιο light γίνεται: η σχέση της με την πραγματικότητα δεν ήταν απολύτως σωστή. Δεν είχε καλή επαφή με την πραγματικότητα.
Η μαμά μου έφυγε πριν από 40 ημέρες. Για εμένα είχε αρχίσει όλο αυτό πριν από 3 χρόνια. Όταν οι άνθρωποι χάνουν τη μνήμη και το συναίσθημα κι αισθάνεσαι ότι δεν λειτουργείς μέσα τους, η εικόνα σου δεν είναι αυτή που ήξερες, η εικόνα αυτή ξαφνικά δεν υπάρχει στα μάτια τους ή το άγγιγμα τους δεν είναι το ίδιο, αισθάνεσαι ότι έχει ήδη φύγει ένα μεγάλο κομμάτι. Το συναίσθημα και η μνήμη είναι οι άνθρωποι. Κι αυτό σταδιακά τα τελευταία χρόνια χανόταν. Ήταν πολύ σκληρό. Μπορεί να φανεί κι αυτό αιρετικό που θα πω, θα με καταλάβεις όμως, ήταν πιο σκληρό από τη βιολογική απουσία ενός ανθρώπου που όπως και να έχει είναι μέσα στον κύκλο της ζωής» αναφέρει ο Αλέξανδρος Ρήγας.
"Θεωρώ ότι η αγάπη της μάνας για το παιδί είναι η μόνη αδιαπραγμάτευτη αγάπη, μια αγάπη που δεν έχει ανάγκη από εξηγήσεις, δεν έχει καμία ανάγκη επικύρωσης, είναι εκεί τη νιώθεις"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο μα πόσο δίκιο έχει!