Κάθε βράδυ καθηλώνει το τηλεοπτικό κοινό μπροστά στις οθόνες του, και 25 ώρες την ημέρα- που έχει πει κι ο Καρβέλας- είναι το κυρίαρχο θέμα συζήτησης μέσα σε μια παρέα. Διαφωνίες, συμμαχίες, συγκρούσεις, ίντριγκες κι ό,τι άλλο τραβά η όρεξη του κλασικού Έλληνα και της κλασικής Ελληνίδας, προσφέρονται απλόχερα από το SURVIVOR του Σκάι, κι έτσι ,το κοινό βρήκε ξαφνικά δουλειά να κάνει…
Τι συνέβη και τσακώθηκε ο γείτονας με τον φαρμακοποιό της γειτονιάς; Τι έγινε και διαφώνησαν η ξανθιά με τη μελαχρινή στο απέναντι τετράγωνο; Γουστάρει άραγε ο δίπλα την κοπέλα από τον 3ο; Κρίσιμα θέματα που απασχολούν τη μέση Ελληνίδα και τον μέσο Έλληνα, που από το πρωί που ξυπνά δεν έχει να κάνει κάτι άλλο παρά να βλέπει από την κλειδαρότρυπα του άλλου, έρχονται,με παραπλήσια μορφή και μέσα από συγκεκριμένους φυσικά χαρακτήρες που η παραγωγή του Σκάι προσεκτικά έχει επιλέξει ,να δώσουν ένα καθημερινό κι απενοχοποιημένο στον τηλεθεατή κουτσομπολιό. Το ριάλιτι του Σκάι ,εν ολίγοις, είναι η όαση για τον τηλεθεατή εκείνον που έχει εθιστεί στις ‘’κλεφτές ματιές’’ στη ζωή του άλλου.
Πέραν ,όμως, του ριάλιτι στοιχείου, που αναμφίλεκτα φανερώνει τη φτήνια και την ένδεια, το κόνσεπτ καθ’ αυτό ,ανεξαρτήτως δηλαδή των τσακωμών, διαφωνιών κ.λπ. μεταξύ των παικτών, δείχνει την απόλυτη απογύμνωση του ανθρώπου. Κι αυτό διότι οι συμμετέχοντες καλούνται σε κάθε επεισόδιο να τρέξουν ,να πέσουν, να σηκωθούν, να ιδρώσουν ,να ανταγωνιστούν ,κι όλα αυτά…για μια τυρόπιτα! Όπως ο Ρίτσος έγραφε ‘’για ένα πουκάμισο αδειανό ,για μιαν Ελένη’’, έτσι κ' εμείς εδώ μπορούμε να πούμε ‘’για ένα μπέργκερ με σως, για ένα μπιφτέκι!’’.
Τι πιο ανούσιο, παράλογο ,και απόλυτα τραγικό να υποβάλλεσαι σε τέτοιου είδους…αθλήματα, και τι ακόμη πιο ανόητο το κοινό να τα επικροτεί με πάθος. Γιατί εδώ ,πέραν της οικειοθελούς συμμετοχής του Ντάνου, του Χούτου, της Ελισάβετ και του καθενός από τους…ήρωες του Αγ. Δομίνικου, που δικαίωμά τους να μείνουν νηστικοί,ή να τρέξουν για να φάνε ή/και να …φαγωθούν μεταξύ τους, υπάρχει και άλλο ένα σημείο που χρήζει –ίσως και μεγαλύτερης-συζήτησης και μελέτης: οι επιλογές του κοινού.
Όπως ήδη έγραψα, το ριάλιτι αυτό χαρίζει απλόχερα ,σε αυτόν που το αποζητά φυσικά, την κλειδαρότρυπα και το κουτσομπoλιό, και αυτό είναι ένα από τα βασικά κίνητρα που το κοινό άρπαξε ως δικαιολογία για να βλέπει (ελεύθερα) SURVIVOR. Ωστόσο, μόνο λύπη μού ‘’γεννά’’ το γεγονός ότι ο τηλεθεατής αρέσκεται -και μάλιστα με τόσο πάθος- στο να παρακολουθεί τους Χούτο, Χρανιώτη ,Λάουρα ,Ελένη κ.τ.λ. να ταλαιπωρούνται και να πεινούν! Αρέσκεται ,εν ολίγοις, στο να παρακολουθεί την απόλυτη εξαθλίωση ενός συνανθρώπου του, έστω και αν αυτή η εξαθλίωση είναι-για να προλάβω τα στόματα που το χρησιμοποιούν ως...επιχείρημα- ηθελημένη.
Προχωρώντας, είναι περιττό να σας πω ότι το Survivor έχει χαρακτηριστεί και είναι ένα φαινόμενο, τόσο τηλεοπτικό όσο και κοινωνικό. Ας δούμε ,λοιπόν, το γιατί. Πρώτον , έχει κατορθώσει κάτι που από τη μία είναι...ακατόρθωτο και από την άλλη ζηλευτό: να σημειώνει ονειρικά ποσοστά τηλεθέασης,τέτοια που όμοιά τους φέρνει σε ένα κανάλι μόνο η Γιουροβίζιον μια φορά τον χρόνο, άντε και κανας αγώνας Εθνικής ποδοσφαίρου! Είναι ,όμως, και ζηλευτό, διότι ποια επιχείρηση, και ,πιο συγκεκριμένα, ποιο κανάλι δεν θέλει να 'χει στη φαρέτρα του ένα προϊόν που στο πέρασμά του να ισοπεδώνει –κυριολεκτικά- ό,τι προϊόν υπάρχει απέναντι;
Το Survivor ήρθε ξανά στις οθόνες μας μετά από τόσα χρόνια απουσίας, και η επιστροφή του θα λέγαμε πως σηματοδότησε αυτόματα την κατάρρευση του ανταγωνισμού. Αρχικά, η απότομη προσκόλληση του κοινού σε αυτό και μάλιστα σε τόσο μεγάλο βαθμό, το μετέτρεψε σε μείζον θέμα συζήτησης μες στο κοινωνικό σύνολο.Ωστόσο, αυτή η απότομη προσκόλληση σήμανε και την απότομη ‘’νέκρωση’’ των υπόλοιπων καναλιών.Η επιστροφή του ,δηλαδή, το ''μεταμόρφωσε'' από ένα απλό ριάλιτι, σε έναν τηλεοπτικό …πονοκέφαλο.
Σειρές που απολάμβαναν την ψήφο του κοινού, εκπομπές με αποδεδειγμένη και χρόνια επιτυχία, εν μια νυκτί οδηγήθηκαν στα τάρταρα. Παρουσιαστές, ηθοποιοί ,σεναριογράφοι, υπεύθυνοι προγράμματος είδαν τα άλλοτε κραταιά προϊόντα τους να χάνουν έδαφος μέρα με τη μέρα και να παραδίδονται αμαχητί στα εξωτικά πλάνα που χάριζε ο σταθμός του Φαλήρου.
Πολλοί έσπευσαν να αποδώσουν την εν λόγω επιτυχία στην έλλειψη νέων προγραμμάτων, στην επανάληψη από τα άλλα κανάλια των ίδιων και των ίδιων ,στην κουρασμένη μυθοπλασία, στα ξεχειλωμένα σενάρια. Αίφνης και όσο τα ποσοστά του ριάλιτι έσπαγαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, τόσο αυξάνονταν και οι φωνές που ‘’έτρεχαν’’ να ακυρώσουν,λες κι εκτελούσαν μια άνωθεν εντολή, ένα ένα τα αντίπαλα προϊόντα.
Πράγματι, το Survivor ,ή μάλλον το στοιχείο του ‘’ριάλιτι’’ που μας προσφέρει το Survivor, ήρθε ξανά στις ζωές μας δια της τηλεοπτικής οδού σε μια περίοδο που το κοινό είχε καιρό να το απολαύσει, ενώ αντίθετα είχε χορτάσει από σόου μουσικής αλλά και σειρές. Έτσι, και μέχρι ενός σημείου , αποζητούσε αυτό το διαφορετικό ,έστω και φτηνό, κ’ άρα το έψαξε.
Όμως, η φρενίτιδα που έχει προκληθεί γύρω από αυτό, η γιγαντοποίησή του στο μυαλό του κοινού ,δεν έχουν προηγούμενο, ούτε και –κατ’ εμέ τουλάχιστον- είναι απότοκο ενός αδιάφορου ξαφνικά ανταγωνισμού ή μιας ξεχειλωμένης μυθοπλασίας. Πλήθος κόσμου το έχει αναγάγει σε ιερό θέμα συζήτησης, στοιχήματα έχουν δημιουργηθεί γύρω από αυτό, βουλευτές- ανεξαρτήτως κινήτρων- το έχουν εντάξει στην ατζέντα των συζητήσεών τους, παρέες χωρίζονται λόγω διαφωνιών, μαθητές μεταμορφώνονται σε ‘’διάσημους’’ και ‘’μαχητές’’ και παίζουν παιχνίδια στα πρότυπα του Αγ. Δομίνικου, ενώ ακόμη και η Δικαιοσύνη φαίνεται πως δεν ξέφυγε από τα δίχτυα του,μια κι ήδη έχει ασχοληθεί-λόγω καταγγελιών -με αυτό.
Επί πλέον, πέραν όλων των προαναφερθέντων, το Survivor θα έλεγα πως έχει πια εξελιχθεί και σε ένα ...μέτρο τηλεοπτικής επιτυχίας! Τι εννοώ; Ότι πια, αν ένα πρόγραμμα πρέπει ή όχι να το πούμε επιτυχημένο ,πρέπει και να το δούμε με μοναδικό κριτήριο αν έχει κατορθώσει ή όχι να φέρει αξιοπρεπή νούμερα απέναντι από το ριάλιτι!Με λίγα λόγια, έχει φτάσει σε ένα πρώιμο σημείο να να ανεβοκατεβάζει εκπομπές και παρουσιαστές!
Θα έλεγα ,συνεπώς ,ότι το Survivor μπήκε όχι μόνο στις οθόνες αλλά και στις ίδιες τις ζωές του κοινού, και η τόσο μεγάλη αποδοχή του από αυτό έκανε συγχρόνως πασίδηλη την ανάγκη και ‘’δίψα’’ του κόσμου για μια κατασκευασμένη πραγματικότητα .Μια πραγματικότητα όπου οι ανθρώπινες σχέσεις, οι τσακωμοί, η πείνα, η καθημερινότητα γενικότερα, θα φαντάζουν κοινά με την πραγματικότητα του τηλεθεατή που την παρακολουθεί ,κι έτσι αυτός,από τον καναπέ του σπιτιού του και μαζί με τη γυναίκα του, το παιδί του, τον φίλο του ,τη μάνα του, θα μπορεί να ταυτιστεί, να παθιαστεί και να συμπλεύσει με τους συμμετέχοντες.Πολλοί ,όμως, λησμονούν πως είναι απλά μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, είναι ένα παιχνίδι-φούσκα, και αν μη τι άλλο, όπως και κάθε φούσκα, έτσι κι αυτή σύντομα θα σκάσει, και θα δώσει -είθε- ξανά τη θέση της σε ένα άλλο τηλεοπτικό προϊόν με καλύτερη αισθητική. Το κακό ,όμως ,είναι πως το...κακό που θα έχει προκαλέσει , θα είναι μεγάλο, μια κι όπως ήδη σημείωσα το Survivor αντιπροσωπεύει την απόλυτη απογύμνωση του ανθρώπου.
Μια καλη ευκαιρια να απαλλαγουμε απο φτηνιαρικες εκπομπες και σειρες και να αναγκαστουν τα καναλια να σπρωξουν χρημα για καλα και ποιοτικα προγραμματα που θα μπορεσουν να χτυπησουν το survivor. Και σκηνοθετες, σεναριογραφοι και ηθοποιοι να δινουν το 100% και οχι να πηγαινουν για αρπαχτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστευω μονο καλο κανει το survivor για να ξυπνησουν και ολοι οι υπολοιποι. Εχει ανεβει πολυ ο πηχης...
Εχεις απολυτο δικιο...
ΑπάντησηΔιαγραφή