Αφροδίτη Γραμμέλη για #Survivorgr:«Το ότι η τηλεθέαση έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα,είναι ανησυχητικό»

Το SURVIVOR αποτελεί πια καθημερινό θέμα συζήτησης και έχει προκαλέσει πανικό...
Η δημοσιογράφος ,Αφροδίτη Γραμμέλη, μιλώντας στη lifo, απαντά για το ριάλιτι και δίνει τη δική της εξήγηση...

Τι είναι αυτό που κάνει ελκυστικό προϊόν το «Survivor»; Γιατί το συζητούν όλοι; Και τι ωθεί σε twitter-oμαχίες με θέμα το συγκεκριμένο reality ακόμη και τον Πρωθυπουργό και τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Είναι οι εξωτικές παραλίες του Άγιου Δομίνικου ή οι παίκτες των δύο ομάδων που προσφέρουν χορταστικό τηλεοπτικό θέαμα;

Σίγουρα επηρεάζουν οι γυμνασμένοι κοιλιακοί του Γιάννη Σπαλιάρα, τα τατουάζ στα σώματα των κοριτσιών, τα δάκρυα για τις οικογένειές τους που τους έχουν λείψει, η απήχηση του σέξι Σκιαθίτη Γιώργου Αγγελόπουλου καθώς και ο μάνατζερ ράγκμπι, Πάνος Αργιανίδης ,με τις έριδες που προκαλεί. Και αυτά είναι μερικά μόνο από τα στιγμιότυπα του παιχνιδιού που κεντρίζουν την περιέργεια του κοινού. Το ότι κυκλοφορούν συνεχώς με βρεγμένα μαγιό −δεν είναι τυχαίο που τα περισσότερα αγωνίσματα περιέχουν το υγρό στοιχείο: ψαρεύουν, κάνουν μπάνιο ή ηλιοθεραπεία− σε συνδυασμό με τα ιδρωμένα σώματα κατά τη διάρκεια των αγωνισμάτων αποτελούν την καλύτερη ευκαιρία για ένα εύκολο και δωρεάν οφθαλμόλουτρο.

«Θεωρώ ότι η επιτυχία του "Survivor" εξαρτάται από τρεις παράγοντες», λέει η τηλεκριτικός και δημοσιογράφος του Πρώτου Θέματος .«Πρώτα απ' όλα, βγήκε σε μια περίοδο που η τηλεόραση είναι σχετικά φτωχή σε επίπεδο ανταγωνισμού. Ούτε οι σειρές κάνουν κάποιου είδους αίσθηση, ούτε τα shows, ούτε τα υπόλοιπα προγράμματα. Έχουμε ένα Mega εκτός ανταγωνισμού, το οποίο έχει μετατραπεί περισσότερο σε video club, έναν ANT1 που δεν βρίσκεται στην καλύτερή του φάση κι έναν Alpha που κινείται σε μέτρια έως καλά επίπεδα. Δεύτερον, έχουμε ένα reality –και είχαμε καιρό να δούμε στην ελληνική τηλεόραση κάποιο− το οποίο είναι επιτυχημένο σε επίπεδο casting − ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας ανήκει στα πρόσωπα. Αναμφίβολα, το παζλ των δύο ομάδων είναι ιδιαίτερα ελκυστικό γιατί κάποιοι από εμάς ταυτιζόμαστε, παρακολουθούμε τις κόντρες και τις ίντριγκες, το μωσαϊκό των συμπεριφορών και των χαρακτήρων τους. Επιπρόσθετα, υπάρχει αγωνία, κάτι που δεν συναντούσαμε στα προηγούμενα "Survivor" και, φυσικά, βλέπουμε τη διαμάχη ανάμεσα σε κοινούς θνητούς και επώνυμους. Αν και για μένα, είναι αστείο να θεωρούμε επώνυμους κάποιους "ανθυποστάρ", κατάλοιπα μιας σόου-μπιζ που ούτως ή άλλως ήταν υπερτιμημένη −απλά τώρα θεωρείται εντελώς παρηκμασμένη. Είναι ανέκδοτο, ειδικά όταν διαβάζουμε για παρουσιαστές-μοντέλα. Αχ, αυτή η μάστιγα! Από 'κει και πέρα, η αγωνία που παρατηρείται στο παιχνίδι εξελίσσεται και σε εμφυλιοπολεμική τάση που έχουμε αναπτύξει τελευταία στα κοινωνικά δίκτυα, ταυτιζόμενοι με τον έναν ή τον άλλο. Κάτι σαν τα ματς ανάμεσα σε Ολυμπιακό - Παναθηναϊκό. Σκεφθείτε ότι στα προηγούμενα realities δεν υπήρχαν τα κοινωνικά δίκτυα της ατάκας και της άποψης, άρα αυτά αποτελούν έναν σημαντικό παράγοντα επιτυχίας του παιχνιδιού. Καθένας, διατυπώνοντας την άποψή του στο Τwitter, προωθεί με τη συμμετοχή του το τηλεοπτικό προϊόν του ΣΚΑΪ. Νιώθει ότι κάνει κριτική, ότι η ατάκα του θα γίνει δημοφιλής και θα αναπαραχθεί και όλα αυτά σε μια κοινωνία που δεν έχει λεφτά να βγει έξω κι έχει κλειστεί σπίτι της, κάτι που θεωρώ επίσης απαράδεκτο. Το ότι η τηλεθέαση του "Survivor" έχει φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την κοινωνία μας».


Πριν από λίγες μέρες, η διευθύντρια προγράμματος του ΣΚΑΪ, Άλκηστις Μαραγκουδάκη, σε συνέντευξή της ανέφερε ότι στους παράγοντες επιτυχίας του παιχνιδιού συγκαταλέγεται ο παρουσιαστής Σάκης Τανιμανίδης, ο οποίος κάνει γκελ στους νέους, καθώς και το ότι είχαμε είσοδο των 16άρηδων στην τηλεόραση, μια τάση που δεν υπήρχε μέχρι σήμερα. «Κοιτάξτε, ως προς το πρόσωπο του παρουσιαστή δεν θα συμφωνήσω, γιατί θεωρώ ότι όποιος και να ήταν, είτε λεγόταν Σάκης Τανιμανίδης είτε Σάκης Παπαδόπουλος, η επιτυχία θα ήταν ίδια. Ούτε τρέχει κανείς να ανοίξει την τηλεόραση για να δει τον Τανιμανίδη. Μην τρελαθούμε. Απλώς η κυρία Μαραγκουδάκη, από την πλευρά της, υποστηρίζει τις επιλογές της και τα πρόσωπα του καναλιού της − και πολύ καλά κάνει. Πολλές φορές ο εν λόγω παρουσιαστής γίνεται πολύ κουραστικός, φωνάζει τόσο, που αναγκαζόμαστε να χαμηλώσουμε την ένταση της τηλεόρασης», απαντά η κ. Γραμμέλη και συμπληρώνει: «Το σχόλιο για την είσοδο των 16άρηδων, πράγματι, ισχύει. Μπήκε ένα κοινό στην τηλεόραση που δεν υπήρχε πριν, διότι τη σνόμπαρε –και καλά έκανε− και προτιμούσε να κατεβάζει ταινίες και ξένες σειρές. Όμως, να αναφέρουμε ότι μπήκε μόνο για το "Survivor" και αμέσως μετά θα την εγκαταλείψει. Δεν είναι ένα κοινό που θα το κρατήσεις εύκολα. Επίσης, το συγκεκριμένο κοινό είδε κάτι που ήταν σχετικά ιδιαίτερο, δεν θύμιζε τις μικροαστικές σειρές ούτε τα shows που γέμισαν από "ταλέντα" ή τραγουδιστές, οι οποίοι, επειδή δεν έχουν απήχηση στα μπουζούκια, κάθονται σε καρέκλες και κάνουν τους κριτές. Παρεμπιπτόντως, είναι φοβερό πόσους τραγουδιστές θέλει να βγάλει αυτή η χώρα, έλεος πια! Επίσης, εκνευρίζομαι όταν ακούω πως η επιτυχία του "Survivor" οφείλεται στις απομονωμένες παραλίες. Στην Ελλάδα είμαστε χορτάτοι από θέα και δεν μπορεί κανείς να μας την καταργήσει. Σε πέντε λεπτά μπορείς να πας στο Φάληρο και να αγναντέψεις τη θάλασσα. Φυσικά, από το να παρακολουθώ ένα show σε κλειστό studio ή τα μικροαστικά σαλονάκια των σειρών, αναντίρρητα οι εικόνες από τον Άγιο Δομήνικο είναι μια διέξοδος από την τηλεοπτική μιζέρια. Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και το οφθαλμόλουτρο που κάνεις κρυφοκοιτάζοντας τα καλογυμνασμένα σώματα. Όποιος δεν το παραδέχεται αυτό είναι απλώς ψευτοσυντηρητικός. Το ωραίο είναι πάντα ωραίο».

Της υπενθυμίζω ότι το «Survivor» έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις, σε σημείο που να συζητιέται την επόμενη μέρα σε γραφεία, σχολεία και στρατόπεδα, όπως κάποτε γινόταν με τη Eurovision ή τους μεγάλους ποδοσφαιρικούς αγώνες...

«Το πιο ανησυχητικό είναι αυτό που συμβαίνει στο σχολείο. Ως μητέρα, διαπιστώνω ότι υπάρχουν σοβαρά παράπονα από δασκάλους και προβληματισμός από γονείς για τα παιδιά που ξενυχτούν. Μιλάμε για παιδιά δημοτικού φυσικά, που ό,τι κάνουν το κάνουν με ευθύνη των γονιών τους, αλλά δημιουργείται ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Επίσης, ο σχολιασμός του "Survivor" είναι καθημερινό θέμα και στα μαθήματα Γεωγραφίας και Ιστορίας γίνονται παραλληλισμοί με τους παίκτες του παιχνιδιού. Επι πλέον, οι μαθητές ενδιαφέρονται να βρουν στον χάρτη τον Άγιο Δομίνικο και βαφτίζουν αποικίες ή μετακινήσεις πληθυσμών "survivors", με ερωτήσεις όπως "και εκείνοι μπορούσαν να επιζήσουν με καρύδες;". Τραγελαφικά πράγματα. Το μέτρο έχει χαθεί» ,καταλήγει η τηλεκριτικός.