Κατερίνα Παπουτσάκη: Άμα ο γιος μου μου πει πως είναι gay, θα είμαι πολύ εντάξει μ΄αυτό

Συνέντευξη στο Antivirus Magazine παραχώρησε η Κατερίνα Παπουτσάκη που μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο πως θα αντιδρούσε αν ο γιος της ήταν ομοφυλόφιλος.

Ακόμα και σήμερα στερούμαστε βασικών δικαιωμάτων, όπως αυτό του γάμου, της παιδοθεσίας κλπ. Το σχόλιό σου;
Δεν τίθεται θέμα σχολιασμού. Απλώς, ότι θα έπρεπε να έχουν ήδη διευθετηθεί.

Αν και το ακούμε από πολλούς αυτό, όταν η συζήτηση πηγαίνει στο θέμα των παιδιών (ειδικά στο δικό τους) οι απόψεις φαίνεται να σκληραίνουν…
Όχι, εγώ δεν ανήκω σ΄αυτή την κατηγορία. Σε καμία περίπτωση. Μα πώς μπορείς να έχεις δυο μέτρα και δυο σταθμά; Ίσα ίσα που το παιδί μου εγώ το μεγαλώνω κάτω απ΄αυτό το πρίσμα, ότι όλοι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι και ίσοι. Το παράδειγμα του gay ζευγαριού το ζει ο γιος μου (μέσω φιλικού ζευγαριού). Δεν είναι κάτι που το κρατάς κρυμμένο. Υπάρχει πάντα μια αφορμή.

Και τι απάντηση δίνεις στο παιδί σου σ΄ένα ερώτημα τύπου «πώς γίνεται ένα άλλο παιδί να έχει δύο μπαμπάδες;» 
Κοίταξε να δεις, έχουμε μιλήσει με το παιδί και για την υιοθεσία. Του έχω μιλήσει, γιατί είναι κάτι που το σκέφτομαι γενικά. Σ΄αυτή την περίπτωση, θα του έλεγα απλά ότι υπάρχουν ζευγάρια, άνθρωποι που αγαπιούνται, που υιοθετούν παιδιά για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Ή ότι δύο άνθρωποι που αγαπιούνται θέλουν να κάνουν ένα παιδί και να το μεγαλώσουν με αγάπη. Κάτι για τ΄οποίο δεν έχει σημασία αν είσαι άνδρας ή γυναίκα. Γενικά, είμαι υπεραναλυτική και μπορώ να πω τα πάντα στο παιδί μου. Από πέρσι του μιλάω για τους πρόσφυγες. Οπότε, δεν έχω κανένα φρένο. Τα παιδιά είναι πολύ απορροφητικά. Βλέπουν αυτό που υπάρχει. Αν εσύ τώρα αρχίζεις κι έχεις φόβους, τους περνάς. Πρέπει να λες τα πράγματα όπως έχουν. Την αλήθεια. Τι να πεις; άλλο; Έτσι πρέπει να συμβαίνει. Κι επειδή το θίγεις αυτό το θέμα. Πραγματικά είναι κάτι που το έχουμε συζητήσει και με τον Παναγιώτη (ο σύζυγος). Είναι ένας πολύ ελεύθερος άνθρωπος. Δεν τίθεται καν το ζήτημα «ξέρεις το παιδί μας πρέπει να είναι straight». Ίσα ίσα, οποιαδήποτε κι αν είναι η κατεύθυνση του παιδιού μας θα είναι αυτή και θα τη δεχθούμε. Άμα μου πει πως είμαι gay, θα είμαι πολύ εντάξει μ΄αυτό. Και να σου πω… είναι κάτι που δεν μπορώ να το καταλάβω, πώς γίνεται ένας άνθρωπος να περιθωριοποιείται απ’ την οικογένειά του γι’ αυτό τον λόγο; Μου φαίνεται αδιανόητο. Πώς γίνεται να υπάρχουν απόψεις, τύπου καλύτερα νεκρό παρά gay; Ειλικρινά πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι; Πόσο ζώον μπορεί να είσαι να μη θες το παιδί σου να είναι ευτυχισμένο; Στο κάτω κάτω δικό σου είναι. Εσύ το έφτιαξες. Δεν το χωράει ο νους μου. Προτιμάμε έναν καταπιεσμένο άνθρωπο κομπλεξικό και μισάνθρωπο; Αλήθεια, προτιμάμε μια τέτοια κοινωνία από μία με ανθρώπους χαρούμενους;

Πώς διαμόρφωσες αυτό τον τρόπο σκέψης;
Είναι θέμα ενσυναίσθησης. Μπαίνω πολύ εύκολα στη θέση του άλλου για να καταλάβω πως νιώθει. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να καταλάβεις. Απ’ την άλλη προέρχομαι απ’ ένα περιβάλλον προοδευτικό. Η μαμά μου ήταν πάντα αγωνίστρια υπέρ της ισότητας. Έχουμε μεγαλώσει (εγώ κι ο αδερφός μου) μ΄αυτό τον τρόπο. Ποτέ δεν είδα στραβά βλέμματα από την ίδια για τα gay άτομα. Δεν υπήρχε ποτέ κάποια δαιμονοποίηση.