Μαρία Πρωτόπαππα από ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΔΕ ΛΕΣ: Νιώθω πως μας υποτιμούν τραγικά τα μέσα....

Το «Η λέξη που δε λες» είναι μία δουλειά που θίγει για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση το ζήτημα του αυτισμού. Ο μέσος Έλληνας είναι εκπαιδευμένος για τέτοια μηνύματα;



«Φυσικά, τι του λείπει; Η σειρά είναι απλή και ξεκάθαρη. Ο μέσος τηλεθεατής δεν ξέρω ποιος είναι ακριβώς και πώς τον σκιτσάρει ο καθένας. Νιώθω πως μας υποτιμούν τραγικά τα μέσα. Μας φέρονται σαν να είμαστε ανόητοι ή προσπαθούν να μας αποβλακώσουν. Ο κόσμος ζητεί σεβασμό, αλλά κάνει και ένα λάθος. Δεν τον απαιτεί. Ανοίγει το χαζοκούτι και το αφήνει να του ξεπλένει τον εγκέφαλο ανεξέλεγκτα. Όμως, το κάνει από συνήθεια ή γιατί έχει κλειστεί σπίτι του και αναζητεί παρέα, μια επικοινωνία. Εγώ πάντως, χρόνια τώρα, την έχω κλείσει την τηλεόραση. Με άγχωνε. Κρίμα, γιατί, δυνάμει, είναι σπουδαίο μέσο πολιτισμού και δημοκρατίας»

Ο δημιουργός της σειράς, Θοδωρής Παπαδουλάκης, μετέφερε όλο το cast για αρκετούς μήνες στα Χανιά, προκειμένου να αφοσιωθούν ψυχή τε και σώματι στη σειρά. Πώς βίωσε αυτή την εμπειρία;

«Ήταν πολύ ωραία. Πράγματι ήταν χρήσιμο. Άλλαξα για λίγο κόσμο και τρόπο ζωής. Ο χρόνος εκεί μετρούσε αλλιώς απ' ό,τι στην Αθήνα. Η οικειότητα με τον τόπο ήταν αποτελεσματική»

Πολλοί συγκρίνουν το «Η λέξη που δεν λες» με το «Νησί», στο οποίο επίσης είχε συμμετάσχει. Αναγκαστικά ο πήχης για την επόμενη τηλεοπτική της δουλειά ανεβαίνει πολύ ψηλά. Το νιώθει αυτό;

«Όχι βέβαια δεν το νιώθω. Υπό την έννοια ότι πάντα ξεκινώ από το μηδέν, υπολογίζω τους παράγοντες, αλλά δεν μπορώ να γνωρίζω το αποτέλεσμα μιας δουλειάς. Και δεν περνούν και πολλά από το χέρι μου, είναι η αλήθεια», λέει στην Αγορά.