Θωμάς Παλιούρας: Τρικλοποδιές υπήρξαν κατά καιρούς....

Είναι στον χώρο της υποκριτικής 40 χρόνια και δεν έχει μαλώσει ποτέ με κανέναν.



-Πόσα χρόνια είσαι στο χώρο της υποκριτικής;

«Επίσημα βρίσκομαι στο χώρο 35 χρόνια, ανεπίσημα δουλεύω σχεδόν 40 χρόνια, από το 1976, στη δραματική. Τελείωσα το 1981 και μέχρι τώρα δουλεύω ανελλιπώς στην τηλεόραση, στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Τώρα, για να δουλέψουμε, υπάρχουν κάποια προβλήματα, γιατί μας κόβουν χρήματα, το 60% της σύνταξης, και όχι μόνο αυτό... Δεν έχω πάρει ακόμα σύνταξη, είμαι κοντά. Δεν σκέφτομαι να αποσυρθώ με τη σύνταξη, εκτός κι αν αλλάξουν τα μέτρα και κάποια δεδομένα, που πρέπει να ασχοληθώ αναγκαστικά με κάτι. Αν έχω κάποια πρόταση και δεν θα παίρνω τη σύνταξη, θα δουλεύω στο θέατρο, κάπως έτσι» τόνισε στο Λοιπόν ο Θωμάς Παλιούρας.

-Ποια είναι η γεύση που σου έχει αφήσει η πορεία σου στο χώρο της υποκριτικής ως τώρα;

«Μια γλυκιά γεύση, έχω περάσει ωραία, δεν είχα ποτέ ανταγωνισμό με κανένα συνάδελφο, δεν ένιωσα ποτέ ανταγωνιστικά απέναντι σε κανέναν. Το σημαντικότερο πράγμα σε μία πορεία ενός καλλιτέχνη είναι να περνάει όμορφα, αυτό είναι το δεδομένο για μένα. Αυτό είναι που κέρδισα τελικά στα 35 χρόνια δουλειάς που έχω στο θέατρο. Νομίζω ότι δεν έχω αντιπάθειες, αντιπαλότητες δεν έχω δημιουργήσει, κανένα πρόβλημα με κανέναν.

-Το γεγονός ότι δεν είσαι ανταγωνιστικός δεν σημαίνει ότι και οι άλλοι είναι όπως εσύ.

«Σίγουρα. Όπως στις φιλίες, που διαλέγουμε τους φίλους, κι έχω κάνει φιλίες από τον καλλιτεχνικό χώρο. Με κάποιους έχω απλώς συνεργαστεί, δεν σημαίνει ότι με όσους έχω συνεργαστεί είμαστε και φίλοι, αλλά έχω μια καλή ανάμνηση, δεν έχω να χωρίσω τίποτα.»

- Πώς κατάφερες να μείνεις μακριά από τους ανταγωνισμούς;

«Δεν έμπαινε μέσα μου το μικρόβιο του να είμαι «εγώ», να προβληθώ, ήθελα να κάνω όσο καλύτερα και σωστότερα τη δουλειά μου, χωρίς να θέλω να δημιουργήσω πρόβλημα. Χαίρομαι τώρα που συνεργάζομαι με τα νέα παιδιά, βλέπω ότι υπάρχουν ταλέντα, νέοι άνθρωποι που έχουν όλο το «πακέτο». Τρικλοποδιές υπήρξαν κατά καιρούς, αλλά το προσπερνάω και δεν δίνω σημασία. Ξέρω ότι έχει μπει η τρικλοποδιά, το έχω στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, αλλά δεν είναι κάτι που με αφορά. Κοιτάζω να μη με επηρεάζει αυτό στη δουλειά μου, δίνω το καλύτερο που μπορώ στους ρόλους μου, μικρούς ή μεγάλους, κάθε φορά να τους «υπερασπίζομαι» και να τους «ντύνω» όσο καλύτερα μπορώ, αυτό είναι το ζητούμενο για μένα. Δεν ξέρω αν έχω ισχυρή προσωπικότητα, για μένα ό,τι προβλήματα και να έχεις, πρέπει να είσαι πάνω απ' όλα αξιοπρεπής και να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Όταν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, τα βρίσκεις και με τους άλλους. Έχω μάθει και από το σπίτι μου να μην έχω γκρίνιες, πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια»