Ο Καταλειφός αποκαλύπτει για τη ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΔΕ ΛΕΣ:«Όταν μου έστειλαν το σενάριο,είπα εγώ δεν μπορώ να το κάνω»

Ο ηθοποιός, Δημήτρης Καταλειφός, που φέτος ενσαρκώνει τον παππού του μικρού Παυλή στο σίριαλ,''Η λέξη που δε λες'',παραχώρησε συνέντευξη στη ''Lifo.gr'',και μίλησε για την κοινωνική αυτή σειρά του Alpha...


''Έγινε πολύ γρήγορα όλο αυτό με τη «Λέξη που δε λες», γιατί είχαν κάνει οντισιόν για τους ρόλους και όταν με κάλεσαν, δεν ήταν στα κρητικά. Ήταν κανονικός λόγος. Όταν μου έστειλαν το σενάριο, τότε διαπίστωσα ότι ο χαρακτήρας έπρεπε να μιλάει με κρητική διάλεκτο, ως παππούς, ως κάποιος που υπερασπίζεται τη γλώσσα και την παράδοση. Εκεί σκέφτηκα και είπα πολύ σοβαρά στον σκηνοθέτη ότι «ευχαριστώ πολύ, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό», και μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Αυτός, επειδή είναι Κρητικός, μουρλός, επέμενε. Και τελικά, λέω, «άντε, ρε παιδί μου, ας το ρισκάρω».

Μέσα σ' έναν μήνα, μ' έναν πολύ φίλο μου από το Ηράκλειο, είχα αρχίσει την εξάσκηση. Τι να μιλάμε στο τηλέφωνο κρητικά, τι να μου διορθώνει όλο το σενάριο σε κρητική διάλεκτο. Έκανα ταχεία εκμάθηση ενάμιση μήνα μέχρι ν' αρχίσουν τα γυρίσματα. Στην Κρήτη φτάσαμε για πρόβες 15 μέρες πριν από τα γυρίσματα και εκεί ήμουν όλη μέρα στην περίφημη Αγορά των Χανίων, με όλα εκείνα τα καφενεία όπου πάνε μεγάλοι άνθρωποι, για να στήνω αφτί και ν' ακούω τι λένε, να σημειώνω και να επαναλαμβάνω όλη μέρα τα λόγια στο ξενοδοχείο. Οι καθαρίστριες γελάγανε και τους έλεγα: «Μη νομίζετε ότι τρελάθηκα, πρέπει να μάθω τα λόγια μου».

Πέρα από το θέμα του αυτισμού και το ότι ήθελα να συνεργαστώ με τον Παπαδουλάκη που είχε κάνει αυτή την υπέροχη δουλειά στο «Νησί», για μένα η πραγματική πρόκληση ήταν η κρητική γλώσσα. Αυτό με τράβηξε. Και μέχρι στιγμής, απ' ό,τι μου λένε, και οι Κρητικοί είναι ευχαριστημένοι, γιατί τους φοβόμουν κιόλας. Μετά την πρεμιέρα, μου έστειλαν ένα μήνυμα ότι «όλη η Κρήτη σ' αγαπάει» ,και ησύχασα. Η Κρήτη είναι ένας πολύ ιδιαίτερος τόπος και λαός που προσπάθησα να τον αφουγκραστώ και είδα ότι απαρτίζεται από δύο στοιχεία: από τη μια είναι ελεύθεροι, περήφανοι, και από την άλλη έχουν μια έγνοια τι θα πει ο άλλος για τη ζωή τους. Ζουν σ' αυτή την αντίφαση''.