«Κλαίω πολύ συχνά, ειδικά όταν σκέφτομαι τον μπαμπά μου. Δεν μπορώ ακόμη να ξεπεράσω την απώλεια του, με πιάνουν τα κλάματα όταν έρχεται στον νου ο πατέρας μου. Από την άλλη πλευρά, χαίρομαι γιατί «έφυγε» σε μια καλή στιγμή, όταν ακόμη υπήρχε μια ελπίδα στη χώρα μας. Τώρα, δυστυχώς, είμαστε σε μια κατάσταση απελπισίας. Ημουν ανέκαθεν ένα αισιόδοξο άτομο. Τώρα, όμως, πώς να διατηρήσω την αισιοδοξία μου, βλέποντας τις εικόνες με τα ΜΑΤ να επιτίθενται με χημικά στους συνταξιούχους και τους οικογενειάρχες να χάνουν την πρώτη τους κατοικία; Νιώθω πολύ θυμωμένη που μου έχουν στερήσει το δικαίωμα να βλέπω αισιόδοξα τη ζωή. Στην ομορφότερη χώρα του κόσμου ζούμε τα μεγαλύτερα οράματα. Πόσο οξύμωρο σχήμα σου ακούγεται αυτό; Έχουμε λοβοτομηθεί και δεν αντιδρούμε σε αυτό που μας συμβαίνει; Δεν ξέρω»
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Σχόλια άσχετα με το θέμα,υβριστικά προσβλητικά ή κεφαλαία ,θα διαγράφονται χωρίς καμία εξήγηση.
Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το SITE TVNEA.COM.
Από την στιγμή που ο χρήστης γράφει σχόλιο αποδέχεται τους παρακάτω όρους του Tvnea.com .
Οροι χρήσης Tvnea.com (κάνε κλικ εδώ).
Τα σχόλια δικά σας
Υποβολή Παραπόνων στο email:tvnea@hotmail.com