«Θα προτιμούσα να δουλεύω δωρεάν, παρά να το απαρνηθώ την υποκριτική»

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξη του για τη καριέρα και το στοίχημά του με την Τέχνη

Είστε ευχαριστημένος από τη μέχρι τώρα εξέλιξή σας; Ποιο είναι το μεγάλο σας στοίχημα μέσα από την Τέχνη σας;

Νομίζω, ναι! Δόξα τω θεώ, έχουν πάει πολύ καλά τα πράγματα. Δεν μετανιώνω για κάτι, χαίρομαι πάρα πολύ για όσα είτε αρνητικά είτε θετικά μού έχουν τύχει και μου έχουν συμβεί. Η μέρα που πέρασε, πέρασε, σκοπός είναι να γίνω καλύτερος την επόμενη από τον εαυτό μου, τον χειρότερο, τον χθεσινό. Το στοίχημα μέσα από την Τέχνη μου Αν ήταν γυναίκα, να μην έφευγε ποτέ από δίπλα μου. Αν ήταν ζωή, αν ένας χαρακτήρας να 'ταν αθάνατος η συντροφεύοντάς με για πάντα. Δεν θα 'θελα ποτέ να έρθουν τα πράγματα έτσι, ώστε να αναγκαστώ να απαρνηθώ το επάγγελμά μου. Θα προτιμούσα να δουλεύω δωρεάν, παρά να το απαρνηθώ.

Ποια η σχέση του ηθοποιού με το κοινό του; Πιστεύετε ότι οι κεραίες του κοινού, πιάνουν τα καλά ή κακά στοιχεία του χαρακτήρα του ηθοποιού ακόμη και σε κόντρα ρόλους;

Δεν μου αρέσει η λέξη κοινό , γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι! Κι αυτοί που παίζουν και οι κάτω από τη σκηνή. Ίδιες αξίες που υπάρχουν σε ένα σπίτι: σεβασμός, ιεραρχία, αγάπη, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, εμπιστοσύνη, ηρεμία, ανάσα, οξυγόνο, συναίσθημα, όλα αυτά εμπεριέχονται στην ίδια κατάσταση. Δεν γνωρίζονται οι άνθρωποι. Γνωρίζουν ένα όνομα ή μια εικόνα ή ένα έργο. Νομίζω πως φαίνεται, όταν αγαπάς και σέβεσαι αυτό που κάνεις τους συνανθρώπους σου και τον ίδιο σου τον εαυτό. Τώρα, πόσο ταλαντούχος είναι ο καθένας ή πόσο δεν είναι, αυτό είναι υποκειμενικό, εκτός από κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις. Το κοινό όμως, μας κάνει αυτό που είμαστε, μας ζει, συνυπάρχουμε!

30 μερες υγεία