Η Ντόρα Μακρυγιάννη για τη ΓΥΝΑΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ: ''Στη σειρά δεν υπάρχουν τα στερεότυπα των παλιών σειρών''

Η Ντόρα Μακρυγιάννη, ή ,αλλιώς, η Μαρίνα ,που έχει κερδίσει τηλεοπτικό κοινό και κριτικούς
μέσα από το καθημερινό σίριαλ, ''Γυναίκα χωρίς όνομα'',μιλά στο 7 Μέρες tv για το πώς ένιωσε όταν έμαθε για τον ρόλο της, αλλά και για την ηρωίδα της...

Πώς νιώσατε όταν διαβάσατε για πρώτη φορά τον ρόλο;  

«Δεν τον διάβασα, μου τον περιέγραψε η σκηνοθέτις μας, Βίκυ Μανώλη. Είχε απίστευτο πάθος για αυτό που μιλούσε, όχι ως σκηνοθέτις αλλά νομίζω ως γυναίκα-μάνα. Το είχε πιστέψει πολύ από την αρχή, τόσο που παρασύρθηκα ,κι αυτό μου αρέσει πάρα πολύ. Ακόμη και τώρα, όταν πηγαίνω στο θέατρο, δεν το βλέπω ως ηθοποιός, δεν θέλω. Θέλω να με παρασέρνει σαν Ντόρα».

Ύστερα από ό,τι της συμβαίνει, η Μαρίνα ορκίζεται εκδίκηση. Τη δικαιολογείτε;  

«Σαν Ντόρα δεν είμαι καθόλου της εκδίκησης. Σε μια καθημερινή σειρά εννοείται πως τα πράγματα είναι τραβηγμένα. Στο πλαίσιο, όμως, της ζωής μας, μπορώ να σεβαστώ ή να καταλάβω μια μάνα που έχει χάσει το παιδί της και θέλει να εκδικηθεί».

Η σχέση της με τη Μάρθα περνά μια κρίση. Θα αλλάξει αυτό;  

«Δεν ξέρω πότε θα ξαναφτιάξει η σχέση τους. Αυτό που ξέρω είναι ότι η Μαρίνα έχει πληγωθεί πάρα πολύ. Ως χαρακτήρας πάντα πίστευε ότι η αγάπη μπορεί να νικήσει τα πάντα, ειδικά από τη στιγμή που εμφανίστηκε ο Μιχάλης, ένα θετικό πρόσωπο, το οποίο της έδειξε ότι η ζωή προχωράει. Αν λοιπόν δεν ήταν η Μάρθα, που έχει προσωπικούς λόγους εκδίκησης, μπορεί να είχε σταματήσει. Όμως, η Μάρθα ήταν πάντα εκεί, να της θυμίζει την Ελπίδα. Η σκέψη του παιδιού της θύμιζε την απόγνωση, το πόσα βράδια έκλαψε και υπέφερε. Γι' αυτό και λάτρεψα τον χαρακτήρα της Μαρίνας αλλά και όλων των υπολοίπων. Είναι όλοι τους άνθρωποι με αδυναμίες και κανένας δεν είναι μονοδιάστατος. Δεν υπάρχουν τα στερεότυπα των παλιών σειρών, ο ''κακός''».