Ο Καπουτζίδης αποκαλύπτει:'Από το ΠΑΡΑ 5 δεν κράτησα με όλους,με την Ελισάβετ δεν ταιριάζουμε'

Το ΠΑΡΑ 5 είναι ένα από τα ελάχιστα ελληνικά σίριαλ που έχουν αφήσει τη δική τους ιστορία, οι ήρωές του έχουν αγαπηθεί από το κοινό ενώ και οι επαναλήψεις ''χτυπούν'' ακόμη και τώρα ονειρικά ποσοστά.

Ο σεναριογράφος, Γιώργος Καπουτζίδης, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Bovary.gr, μίλησε τόσο για το κλίμα που δημιουργήθηκε από τη σειρά, όσο και για τις επαφές του με τους άλλους...4, αποκαλύπτοντας πως με τη ''Ζουμπουλία'' ,δεν ταιριάζουν ως χαρακτήρες...

Οι φίλοι μου είναι εντός και εκτός δουλειάς. Στο «Παρά 5», πράγματι, φτιάχτηκε ένα παρεΐστικο κλίμα. Ήμασταν όλη μέρα μαζί. Τελικά ,δεν κράτησα με όλους. Με τον Αργύρη και την Αγγελική είμαστε φίλοι από πριν και συνεχίζουμε. Τους αγαπώ και μ΄ αγαπάνε πολύ. Η Σμαράγδα ήταν ο άνθρωπος που αγάπησα πιο πολύ μέσα στη σειρά και την αγαπώ πάντα. Δεν έχουμε κοινή καθημερινότητα, αλλά έχουμε δυνατά συναισθήματα. Με την Ελισάβετ έχουμε μια απόσταση. Έχω όμορφες αναμνήσεις, έχουμε γελάσει μαζί τόσο πολύ, αλλά το τελευταίο διάστημα έχουμε μια απόσταση. Κι αυτό έγινε γιατί δεν ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες. Από το να έχουμε προστριβές, είναι καλύτερα να κρατήσουμε τα ωραία. 

Από όλη την παρέα του «Παρά 5», από όλους αυτούς τους τριάντα-σαράντα ανθρώπους, οι περισσότεροι έδειξαν με συγκινητικό τρόπο την ευγνωμοσύνη τους για όλο αυτό που ζήσαμε. Όπως η συγχωρεμένη η «γιαγιά» μου, η Ειρήνη Κουμαριανού, μου έδωσε απίστευτη αγάπη. Είναι ωραίο να προσφέρεις, όπως είναι ωραίο να ξέρεις ότι έχεις αλλάξει τη ζωή κάποιου προς το καλύτερο. Κάποιες φορές ήταν τόσο πολύ, που ερχόμουν σε δύσκολη θέση. Δεν μπορούν όλοι να εκφράσουν με τον ίδιο τρόπο την ευγνωμοσύνη τους. Ίσως γιατί μπορεί να νιώθουν ότι εκφράζοντάς τη, μειώνουν τον εαυτό τους. Ίσως έχουν μεγάλο εγώ. Από το «Παρά 5» κρατάω τόσα πολλά, τα γέλια, κάποιες δύσκολες στιγμές. Θυμάμαι μια φορά, σε ένα γύρισμα στο ξενοδοχείο που ο Αργύρης από την κούραση δεν μπορούσε να πει τα λόγια του και κατέληξε να κλαίει πάνω από ένα πιάτο σούπας. Για δύο χρόνια όλο αυτό ήταν η ζωή μου, οι άνθρωποί μου, η καθημερινότητά μου. 

Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα ήθελα να ξαναγίνει έτσι. Προτιμώ να περνάμε καλά στα γυρίσματα, χωρίς την ψευδαίσθηση ή την αυταπάτη ότι αυτό είναι η οικογένειά μου. Γιατί μπορεί και να μην είναι.